ที่มาที่ไปของบทความนี้
เมื่อวันที่ 27 เมษายน ปี 2005 โนเกียได้ออกมือถือมัลติมีเดียระดับเรือธงที่ผสมผสานกล้อง เพลง และการเชื่อมต่อสุดไฮเทคเข้าด้วยกันถึงสามรุ่น สามคาแรคเตอร์ที่แตกต่างกันออกไป เริ่มด้วยรุ่น N91 มือถือฟังเพลงพลังเสียงสุดยอดพร้อมฮาร์ดดิสก์ในตัวถึง 4GB รุ่น N90 ฝาพับกล้องหมุนได้รอบทิศทาง และน้องเล็กอย่าง N70 มือถือขนาดพกพาที่ความสามารถเทียบเท่ารุ่นพี่ ทั้งสามรุ่นมีจุดขายที่เหมือนกันคือความสามารถในการเล่นมัลติมีเดียได้เต็มรูปแบบ พร้อมรองรับเทคโนโลยีการเชื่อมต่อ 3G ที่ยังเป็นของใหม่ ณ เวลานั้น เปิดตัวด้วยราคาสุดโหดแตะหลักสามหมื่นบาท แต่ก็โกยยอดขายได้ถล่มทลาย โดยเฉพาะรุ่น N70 ที่เป็นน้องนุชสุดท้อง วางจำหน่ายในประเทศไทยช่วงเดือนตุลาคมปี 2548
"แล้วไงต่อ?"
คุณจำได้มั้ย ตอนที่คุณเป็นวัยรุ่น คุณเคยทำวีรกรรมอะไรไว้บ้าง คุณเคยบันทึกความทรงจำที่ดี (และไม่ดี) เก็บไว้ในมือถือบ้างมั้ย ผ่านมาหลายปีแล้ว ความทรงจำเหล่านั้นได้ถูกส่งต่อให้ใครไปบ้างล่ะ นี่ไม่ใช่บทความที่จะมาสดุดีมือถือหรืออะไรทั้งสิ้น แต่เรื่องที่ฉันจะเขียนต่อไปนี้ มันคือค่านิยมที่เสื่อมโทรม ต่ำทราม และเรียกว่าอุบาทว์ที่สุดของวัยรุ่นเมื่อ 15 ปีก่อน ทุกคนรู้ว่ามือถือพวกนี้มันมีฟีเจอร์เด็ดๆ มากมาย แต่มันได้ถูกคนกลุ่มหนึ่งนำไปสร้างความทรงจำอันแสนเจ็บปวดให้กับใครหลายต่อหลายคน เพียงเพราะเหตุผลของความ
“คึกคะนอง” และ
“ขาดความยั้งคิด”
“ตอนที่หนูรู้ว่าคลิปหนูหลุด หนูแทบฆ่าตัวตายแน่ะพี่”
“พวกหนูส่งกันแค่ในกลุ่มเพื่อน มันไปอยู่ในเว็บได้ไงก็ไม่รู้”
“พวกผมแค่หยอกเล่นกันสนุกๆ ไม่คิดว่าน้องเค้าจะทำร้ายตัวเองขนาดนี้”
15 ปีผ่านไป ความทรงจำอันโสมม เหม็นโฉ่ ได้เลือนหายไปจากจิตใจของคนพวกนั้น เหลือเพียงตราบาปที่ยากเกินจะลืมเลือน วันนี้ฉันได้ตัดสินใจออกมาตีแผ่เรื่องราวอันโสมม เน่าเหม็น คาวคลุ้ง เพียงเพราะฉันไม่อยากเห็นใครต้องเป็นเหยื่อจากการถูกกระทำโดยคนพวกนี้ และอยากให้วัยรุ่นในยุคนี้ได้ตระหนักถึงภัยจากโทรศัพท์มือถือ อุปกรณ์ที่กลายเป็นอวัยวะชิ้นที่สามสิบสามของมนุษย์ ถึงแม้จะช่วยอะไรไม่ได้มาก และการเข้าถึงสื่ออันโสโครกนี้จะรวดเร็วกว่าเมื่อ 15 ปีก่อนหลายเท่าตัว แต่ทุกวันนี้ก็ยังมีคนอีกหลายคนที่ตกเป็นเหยื่อของการกระทำจากคนเหล่านี้ กระทู้นี้อาจไม่ใช่กระทู้ที่หวือหวาอะไร แต่อย่างน้อย คนที่อ่านมัน อาจฉุกคิดบางสิ่งขึ้นมาได้บ้าง
***กระทู้นี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจากคุณมิ้ว ณ ชมวิว เรื่องกระทู้เด็กอ่าง และกระทู้ตกเขียว
***กระทู้นี้ได้รับแรงบันดาลใจเสริมมาจากเรื่องเล่าของคุณเอรี่ กับประสบการณ์ข้ามแดน
***กระทู้นี้มีเค้าโครงมาจากเรื่องจริง แต่ถูกเสริมเติมแต่งให้ได้อรรถรสในการอ่าน และไม่ได้มีเจตนาที่จะกล่าว หรือเอ่ยถึงผลิตภัณฑ์มือถือโนเกียในแง่ไม่ดี เพียงแต่สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นจริงของค่านิยมวัยรุ่นเพียงเท่านั้น หากเหตุการณ์ที่เขียนลงในกระทู้ เกิดไปเกี่ยวข้อง โยงใยถึงสถาบัน สถานที่ หรือบุคคลที่มีอยู่จริง ทางผู้เขียนต้องกราบขออภัยมา ณ ที่นี้
[15th Anniversary] Nokia N-Series เทคโนโลยี และค่านิยมของวัยรุ่นไทยเมื่อ 15 ปีที่แล้ว
เมื่อวันที่ 27 เมษายน ปี 2005 โนเกียได้ออกมือถือมัลติมีเดียระดับเรือธงที่ผสมผสานกล้อง เพลง และการเชื่อมต่อสุดไฮเทคเข้าด้วยกันถึงสามรุ่น สามคาแรคเตอร์ที่แตกต่างกันออกไป เริ่มด้วยรุ่น N91 มือถือฟังเพลงพลังเสียงสุดยอดพร้อมฮาร์ดดิสก์ในตัวถึง 4GB รุ่น N90 ฝาพับกล้องหมุนได้รอบทิศทาง และน้องเล็กอย่าง N70 มือถือขนาดพกพาที่ความสามารถเทียบเท่ารุ่นพี่ ทั้งสามรุ่นมีจุดขายที่เหมือนกันคือความสามารถในการเล่นมัลติมีเดียได้เต็มรูปแบบ พร้อมรองรับเทคโนโลยีการเชื่อมต่อ 3G ที่ยังเป็นของใหม่ ณ เวลานั้น เปิดตัวด้วยราคาสุดโหดแตะหลักสามหมื่นบาท แต่ก็โกยยอดขายได้ถล่มทลาย โดยเฉพาะรุ่น N70 ที่เป็นน้องนุชสุดท้อง วางจำหน่ายในประเทศไทยช่วงเดือนตุลาคมปี 2548
“ตอนที่หนูรู้ว่าคลิปหนูหลุด หนูแทบฆ่าตัวตายแน่ะพี่”
“พวกหนูส่งกันแค่ในกลุ่มเพื่อน มันไปอยู่ในเว็บได้ไงก็ไม่รู้”
“พวกผมแค่หยอกเล่นกันสนุกๆ ไม่คิดว่าน้องเค้าจะทำร้ายตัวเองขนาดนี้”
15 ปีผ่านไป ความทรงจำอันโสมม เหม็นโฉ่ ได้เลือนหายไปจากจิตใจของคนพวกนั้น เหลือเพียงตราบาปที่ยากเกินจะลืมเลือน วันนี้ฉันได้ตัดสินใจออกมาตีแผ่เรื่องราวอันโสมม เน่าเหม็น คาวคลุ้ง เพียงเพราะฉันไม่อยากเห็นใครต้องเป็นเหยื่อจากการถูกกระทำโดยคนพวกนี้ และอยากให้วัยรุ่นในยุคนี้ได้ตระหนักถึงภัยจากโทรศัพท์มือถือ อุปกรณ์ที่กลายเป็นอวัยวะชิ้นที่สามสิบสามของมนุษย์ ถึงแม้จะช่วยอะไรไม่ได้มาก และการเข้าถึงสื่ออันโสโครกนี้จะรวดเร็วกว่าเมื่อ 15 ปีก่อนหลายเท่าตัว แต่ทุกวันนี้ก็ยังมีคนอีกหลายคนที่ตกเป็นเหยื่อของการกระทำจากคนเหล่านี้ กระทู้นี้อาจไม่ใช่กระทู้ที่หวือหวาอะไร แต่อย่างน้อย คนที่อ่านมัน อาจฉุกคิดบางสิ่งขึ้นมาได้บ้าง
***กระทู้นี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจากคุณมิ้ว ณ ชมวิว เรื่องกระทู้เด็กอ่าง และกระทู้ตกเขียว
***กระทู้นี้ได้รับแรงบันดาลใจเสริมมาจากเรื่องเล่าของคุณเอรี่ กับประสบการณ์ข้ามแดน
***กระทู้นี้มีเค้าโครงมาจากเรื่องจริง แต่ถูกเสริมเติมแต่งให้ได้อรรถรสในการอ่าน และไม่ได้มีเจตนาที่จะกล่าว หรือเอ่ยถึงผลิตภัณฑ์มือถือโนเกียในแง่ไม่ดี เพียงแต่สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นจริงของค่านิยมวัยรุ่นเพียงเท่านั้น หากเหตุการณ์ที่เขียนลงในกระทู้ เกิดไปเกี่ยวข้อง โยงใยถึงสถาบัน สถานที่ หรือบุคคลที่มีอยู่จริง ทางผู้เขียนต้องกราบขออภัยมา ณ ที่นี้