คือเราเป็นคนขี้หงุดหงิดมาตั้งแต่เด็กอะค่ะ ตอนเด็กเอาแต่ใจมากๆเลยด้วย ไม่ได้ดั่งใจหน่อยก็โมโห พอโตขึ้นก็เข้าใจว่าสิ่งที่ทำมันไม่ดี เราก็ค่อยๆปรับตัว นิสัยเอาแต่ใจก็เริ่มหายไป แต่นิสัยขี้หงุดหงิดกับโมโหง่ายนี่สิค่ะ ไม่เคยหายไปไหนเลย

อันนี้ขอยกตัวอย่างนะคะ
-เวลาเรากับเพื่อนจะนัดกันไปเที่ยว เพื่อนมาช้าเราก็โมโหมากๆ
-เวลาน้องเราทำไรไม่ถูกใจเรา เราก็ด่าตลอด พอน้องเราด่ากลับหรือถามว่าทำไมเรายังทำได้แล้วน้องทำไม่ได้ เราก็ไม่อธิบาย เราตะคอกใส่ทันที

แม่เราก็ทำนิสัยแบบนี้เหมือนกันค่ะ แต่จะโทษแม่ว่าแม่ทำนิสัยแย่ใส่เราเราเลยทำตามก็ไม่ได้ เพราะแม่เรามีลูก4คน มีแค่เราที่เป็นแบบนี้ (ช่วงนี้เราสังเกตน้อง น้องเราก็เริ่มเป็นแล้วค่ะ เราพยายามที่จะไม่ตะคอกใส่น้องหรือโมโหใส่ เพราะกลัวน้องจะนิสัยแย่เหมือนเรา และคอยบอกน้องว่าอย่าทำนิสัยเหมือนแม่หรือเหมือนเรา แต่เรากลับทำเองซะงั้น)

อ๋อ แล้วเราก็เป็นเด็กขาดความอบอุ่นคนนึงแหละค่ะ เราคิดว่าเราเป็นคนขี้อิจฉาด้วย (แต่อิจฉาแค่พี่น้องของตัวเองนะคะ เราไม่อิจฉาคนอื่นเลย)

ช่วยเราด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ

เราพยายามแก้แล้วจริงๆค่ะ