สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ในกรณีนี้งดดราม่านะคะ ทุกคนมีเรื่องราวที่ฝังใจไม่เหมือนกัน 
เรากับแฟนเก่าคบกันตอนม.3 เรารักเขามากๆ มันเป็นอะไรที่ฝังใจมากด้วยความที่ เราคบกันได้ปีกว่าๆเพราะม.4เข้าย้ายไปเรียนที่อื่นทำให้เจอสังคมใหม่มากมาย และที่ความรักมันต้องจบเพราะ มีอีกคนเข้ามา มันจุกมากที่เราพึ่งรู้ความจริงตอนเขาคบกันได้1เดือนแล้ว เราเพ้อหนักมาก มากถึงมากที่สุด ยอมรับความจริงไม่ได้. จนวันนั้นวันเกิดเขา เราก็โทรไปอวยพรวันเกิด จนได้ถามเรื่องที่มันค้างคาอยู่ในใจ.อะโอเคเรารู้แล้ว เราจะตัดใจจากเธอ ผ่านมา2เดือน วันเกิดเรา เขามาอวยพรวันเกิดเราในเมสเสจเจอร์เฟสบุ๊ค ก็ดีใจแถมก็ตัดใจไม่ได้ไปอี้กกกก  ด้วยความที่จากนั้นเขาเปลี่ยนเบอร์ แฟนใหม่เขาเอาเฟสบุ๊คเขามาบล็อกเราทำให้เราไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย. ในวันเกิดเขาเราก็ได้แต่โพสอวยพรเขาในไอจีเรา ที่มีแต่เพื่อนสนิท แต่ประเด็นมันอยู่ที่วันเกิดเรามีเฟสประหลาดแอดมาตอน5ทุ่มกว่าๆ นาทีนั้นคิดในใจต้องใช่เธอแน่ๆเพราะเรารู้ดีเขาชอบเล่นอะไรแบบนี้. ปกติไม่รับแอดคนแปลก แต่นี่ก็รับเขาก็ทักมา ทีแรกเขาไม่บอกนะ แต่เราจำวิธีพิมพ์เขาได้ เขาก็จนมุมบอกเราจนได้ และนี่คือจุดเริ่มต้นเรื่องราวเหล่านี้
เขายังคบกับแฟนคนนั้นมาโดยตลอด ในขณะที่เรามีแฟนมาก็หลายคน เลิกกันกับแฟนใหม่แต่ทำไมดันไปคิดถึงแฟนเก่าคนนั้น. ดั่งเพลง#มีความรักเข้ามากี่ครั้งสุดท้ายก็ยังร้องไห้เพราะเธอ )555555
หลังจากจบม.6 เราก็ไปทำงานอยู่ กทม ด้วยความที่เราคุยกับเขาตลอด มาเป็นพักๆ เคยถามที่ทำงานนู้นนี่ วันนั้นไปทำงานสาย ผจก ไม่ให้เข้างาน เลยไม่มีที่ไป ก็นึกขึ้นได้ว่าเราไม่ได้เจอเธอมา3 ปีแล้ว  เราไปตามหาเขาอยู่ห้างเซ็นทรัลนึง ณ ถนนวิทยุ ไม่เคยไปและไม่รู้เขาอยู่ร้านไหน ตามหามุมร้านชื่อร้านจากไอจีที่เขาเคยโพส จนเจอ. นาทีนั้นได้แต่นั้นตรงขามร้านไม่กล้าเข้าไม่ทัก แต่เชื่อไหมว่าเขามองเห็นและเดินเข้ามาทัก แน่นอนมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญมันคือความตั้งใจของเราเอง  เราบอกกับตัวเองเสมอแม้ความรักยังอยู่ ความรู้สึกดีๆยังคงมีให้เธอเสมอ เราไม่เคยคิดแย่งเขากับคืนมา เราแน่ใจว่าเป็นเพื่อนกันได้จริงๆ
เราเจอกันเขาพาไปเดินเล่น กินข้าว เขาพักเบรคพอดี จากนั้นเราก็แยกย้าย  ในปีเดียวกันท้ายปี เราได้ไปหาเขาอีกครั้ง ครั้งนี้เขาพากินข้าว เดินเล่นเหมือนทุกๆครั้ง เขาให้เราอยู่เฝ้าร้านกับเรา ซึ่งเราบอกเขาว่าเราจะกลับตอน2ทุ่ม รถไฟออก 4 ทุ่ม45 เขาบอกจะรีบไปไหน เลิกงาน4 ทุ่มเดียวไปส่ง อยู่ด้วยกันก่อน เรารู้สึกดีมากๆเลย เขามาส่งขึ้นรถไฟทัน แต่เราร้องไห้อะ อารมณ์จะจากกันแล้วจริงๆหรอวะ แงงง ต้นปีต่อมา เราก็เจอกันอีกในปีต่อมา ทุกอย่างก็ทำเหมือนเดิม. เขาบอกกับเราว่าสิ้นเดือนจะกลับบ้าน แต่ไม่ได้บอกเราว่าเขาจะแต่งงาน จนเรามารู้เองว่าเขาแต่งงาน หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อเขาอีกเลย.. จนกระทั่ง เราได้ไปกทมอีก เราไปหาเขาที่เดิม แต่ไม่เจอเขาแล้ว และแล้ว วันที่ต้องตัดใจจริงๆก็มาถึงแต่ไม่ง่ายขนาดนั้นนะสิ เดือนต่อมาเขาติดต่อเรามาอีกครั้งบอกว่าเปลี่ยนที่ทำงานแล้ว ให้มาหาที่ใหม่ ห้างดังกลางอโศก โอเคเดือนต่อมาไปคอนพอดี เลยได้แวะไปหาก่อนแปปๆ เดินเล่นถ่ายรูป กินข้าว แต่เขาซื้อของให้เราด้วย.. เราแบบซึ้งฝังใจไปกันใหญ่ เพราะไม่เคยมีที่ทำให้เรารู้สึกดีเท่าเขาอีกแล้ว)
วันต่อมาถัดจากนั้นเลยเราให้เราไปหาตอน 6 โมงครึ่งซึ่ง เขาบอกเลิกงาน1 ทุ่ม เราก็คิดในใจแหม่. แต่ดีที่เรากะจะไปหาเขาอยู่แล้วเลยออกมาตั้งแต่ 5โมง เพราะที่เราอยู่ไปหาเขาใช้เวลา 2 ชม . พอไปถึงเขาเลิกงานพอดี เขาพอเราไปเดินเล่นตลาดนัดรถไฟ ไปถ่ายรูป เซ็นเวิลด์ แต่ ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 4 ตั้งแต่คบกันมาที่เราได้นั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์เขา มันรู้สึกย้อนไปตอนยังรักกัน มันจะร้องอีกแล้ว เขาดูแลเราดีมากๆ เราเสียคนที่เรารักมากๆไป ให้กับใครคนนั้น คนที่เขาไม่รู้นิสัยแกดีเท่าเราด้วยซ้ำ เราทำใจเป็นเพื่อนกับเขาไม่ได้จริงๆ เขามาส่งเราที่bts ช่องนนทรีย์ก่อนที่สายตาคู่นั้นจะเลือนหายไปอีกครั้ง. เราเจอกันแบบนี้ทั้งหมด 5 ครั้ง  เรารู้สึกผิดต่อคนใหม่เขาทุกครั้ง เราขอโทษที่ห้ามใจไม่ได้ เราขอแค่ได้เจอได้คุยกับเขาแบบนี้ ไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านี้ เราขอโทษนะ 
เราแค่อยากเล่าและอยากถามว่าเราควรออกมาจากตรงนั้นได้รึยัง ใช่เราควรออก แต่เราทำไม่ได้ เราใจอ่อนทุกครั้งที่เขาบอกให้เราไปหา เราเคยด่าเขาว่าไม่สงสารแฟนเธอหรอ เขาก็ไม่ได้พูดอะไรเอาแต่เงียบ 

เราควรทำไงดีทั้งกับเราแล้วก็กับเขา. เราใจไม่เเข็งพอ 🖤😭