ผมเลิกกับแฟนด้วยเหตุผลที่ทะเลาะกันบ่อย ความเห็นต่างกัน ไม่เข้าใจกัน แต่ก็เคลียกันได้มาตลอด
จนมารู้ทีหลัง(หลังจากเลิกกัน)ว่า แฟนเก่าได้แอบคุยกับแฟนใหม่อยู่ได้เกือบเดือน(มาปลอบมาคุยตอนผมทะเลาะกันแฟนเก่า) ทั้งที่ตัวแฟนใหม่ก็รู้ว่า ผมกับแฟนเก่าคบกันอยู่
จนผ่านไปเดือนกว่า ผมกับแฟนเก่าก็ทะเลาะกัน แฟนเก่าผมก็เลยบอกเลิกผมด้วยเหตุผลว่าความเห็นไม่ตรงกัน พอผมเซ๊าซี้มากๆ แฟนเก่าก็เลยบอกว่าจะคบกับแฟนใหม่

ตรงนี้ผมเข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงเลิก จริงๆแล้วไม่ใช่ที่ผมทำผิดหรืออะไร แต่เธอเผลอใจไปกับคนอื่น (แฟนใหม่ของแฟนเก่าคนนี้จ้องจะแย่งมานานแล้วแต่ไม่มีโอกาส)
หลังจากเสียเธอไปผมก็รู้ทันทีว่าจะต้องปรับตัวยังไงกับเธอ แต่มันไม่มีโอกาสแล้ว เธอบอกไม่อยากคุยกับผม ตัวแฟนใหม่ก็ มาต่อว่าที่ผมทักไปหรือโทรไปหาแฟนเก่าช่วงเลิกกันแรกๆ ซึ่งผมไม่ค่อยพอใจกับอารมณ์ร้ายๆของผู้ชายคนนี้ ปากเขาบอกว่าเข้าใจผม แต่สุดท้ายก็มาต่อว่า

ตอนผมคบกับแฟนเก่า ผมจะเป็นคนใจเย็น ซึ่งเธอจะเป็นคนที่ดื้อและเอาแต่ใจมาก
เวลาทะเลาะกันผมก็ยอมเธอตลอด จึงได้เคลียกันได้ทุกครั้ง

สิ่งที่ผมกลัวและไม่อยากให้เกิดขึ้นกับแฟนเก่าผมคือ ผมไม่รู้ว่าแฟนใหม่ของแฟนเก่าคนนี้หวังอะไรในตัวเธอ และไม่คิดว่าเขาจะรักเธอจริง
ผมคิดนายคนนี้จะทำให้เธอเสียใจในที่สุด ผมรักเธอด้วยความห่วงใยแล้วตอนนี้ ถึงจะไม่ได้ครอบครอง แต่ยังอดห่วงไม่ได้

ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากรอเฉยๆ ผมตัดใจจากเธอไม่ได้ยังไม่พร้อมจะมีรักใหม่ นี่ก็ผ่านมาประมาณกือบเดือนแล้วครับ ทางนั้นก็คงจะหวานกันอยู่
สุดท้ายนี้ผมควรรอไหมครับ ถ้าเธอเสียใจ เธอจะคิดถึงผมไหม? ถ้าผมอดทนรอ จะมีโอกาสกลับมาคบกันได้ไหม?
ถ้าวันหนึ่งเธอรู้ว่าผมยังรอ เธอจะกลับมาหาผมหรือเปล่า?

เพิ่มเติมอีกนิด หลังจากสืบค้นและวิเคราห์แฟนใหม่ของแฟนเก่ามาพอสมควร ก็ไม่คิดว่าเขาจะดูแลเอาใส่ใจเธอได้มากกว่าผมแน่นอน
ผมคบเธอมานานผมรู้ดีว่าเธอเป็นคนแบบไหน แล้วคนแบบไหนถึงจะคบกับเธอได้ยาว

ปล.ขออภัยที่เรียบเรียงเรื่องราวไม่ค่อยดีด้วยนะครับ อาจจะงงๆไปสักนิด