แต่งงานกับสามีมาได้3ปี มีลูก 1คนด้วยกัน มีปัญหาทะเลาะกันบ่อย แต่ก็ลงเอยด้วยการดีกันเะราะอยู่ใกล้กัน ไม่คุยกันนานแค่ไหนก็ยังกลับมาคุยได้ ปัญหาเรื่องหลักของเราคือเรื่องเงิน ธุรกิจของสามีไม่เป็นดังตั้งใจ เป็นหนี้หลายล้าน ทำให้ต่างคนคงต่างเครียด เราเป็นคนเวลาโดรธหรือน้อยใจเสียใจเราจะไม่พูด
ล่าสุดสามีต้องไปอยู่ที่อื่นเพื่อหาเงินเพื่อทำให้มันดีขึ้น แต่ปัญหาที่ตามมากับเรามันมีหลายอย่าง ทั้งเจ้าหนี้ ทั้งงานทั้งลูกมันทำให้เราเครียด เวลาสามีโทรมาเราจะไม่ค่อยคุย ไม่ค่อยรับสาย แทบไม่ค่อยได้คุยกัน เป็นเพราะเราเครียดทั่งๆๆที่ลึกๆๆเราก็อยากตุยอยากเล่นกับเค้าแต่มันมีความเครียดมาในหัวทำให้เราทำแบบนั้นออกไปไม่ได้ จนมาวันนึงสามีไม่ค่อยโทรหา แล้วเราก็มาอย่ากันเรื่องหย่านี่ตอนแรกที่ตกลงคือมันต้องหย่าด้วยเหตุผลอื่นไม่ใช่จะหย่าจริงๆๆ วันที่ 29สามีมาหย่า โดยถามเราว่า ความสัมพันธ์เราจะเป็นแบบไหน เราไม่ได้คิดอะไรเราก็บอกไปว่า ก็เราสองคนต้องยอมรับความจำเป็นต้องหย่า ไม่ใช่ไม่รัก แล้วสามีก็กลับต่างจังหวัดทันที จนได้มาโทรคุยกัน สามีบอกเราว่า ช่วงที่เราไม่ค่อยคุยกับสามีเป็นครึ่งเดือน ตัวเค้าเครียด เพราะเครียดเรื่องหนี้อยํ่แล้วมาเครียดเรื่องเราอีก อยู่คนเดียวคิดฟุ้งซ่านไปต่างๆๆนานา ทำให้สามีเราใช้เวลาสามอาทิตในการที่พยายามตัดเรากับลูกออกจากชีวิตเค้าบอกเค้าร้องให้ทุกวัน คิดว่าเรามีคิดว่าเรามีคนอื่นด้วย พยายามมองในสิ่งที่ไม่ดีของเราเพื่อตัด้รา เพื่อจะได้ทำงานหาเงินใช้หนี้ได้ ในสมองเค้าตอนนนี้ก็เลยมีแต่คำว่าหาเงินใช้หนี้ที่ทำให้เราเดือดร้อนแค่นั่น เค้าไม่อยากคิดอย่างอื่น ไม่อยากคิดถึงความรัก ไม่อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว ไม่งั้นไม่มีเงินใช้หนี้ เราก็เลยพูดบอกกับสามีถึงช่วงเวลาที่เราไม่คุยกันเป็นเพราะอะไร แต่วามีก็ยืนยันคำเดิมว่าอยากเอาเรื่องงานอยากหาเงินใช้หนี้เราให้หมด ไม่ขอคิดอะไร ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต ไม่อยากให้ในหัวมีเรากับลูกอีกไม่งั้นมันก้เป็นเหมือนเดิม สามีบอกว่าช่วงเวลาที่เราไม่คุยกับเค้าตัววเค้าเองพยายามตัดเรา ออกไปแล้ว กว่าจะทำได้มันนานมากเหมือนคนอกหักคนนึงที่ต้องทำให้ลืม ตอนนี้ความรู้สึกของเค้ามันไปไม่ถูกทางไม่รู้ว่ายังรักหรือไม่รักด้วยซ้ำ เราอยากถามทุกคนว่าตัวเราต้องทำยังไง เราไม่อยากเสียครอบครัว เรายังรู้สึกรักและเป็นห่วงเค้าอยู่ เราไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเค้าคิดยังไงอยู่ในใจจริงๆ