คือเรามีเพื่อนอยู่แถวบ้าน บ้านก็จะใกล้ๆกันหมด รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กเลยเรียกว่าสนิทเลยก็ได้ แต่พึ่งมาสนิทกันจรึงๆช่วงโควิดเพราะออกไปไหนไม่ได้ เลยนัดเจอกันแถวบ้านบ่อยมากบางทีก็ทุกวันเลย พวกเรามีกันอยู่3คน(รวมเราด้วย) มีแนน(นามสมมุติ)ซึ่งเป็นดูโอ้เลยก็ว่าได้เพราะสนิทตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว เราแทบจะไม่มีความลับกับเพื่อนคนนี้เลย คือเชื่อใจมาก และอีกคนชื่อส้ม(นามสมมุติ)เป็นสาวประเภทสองซึ่งอายุน้อยกว่าเราประมาณ4ปี อยู่แบบนี้กันซักพักก็มีญาติของแนนกลับมาจากต่างจังหวัดชื่อนุ่น(นามสมมุติ) นางก็มาเข้ากลุ่มด้วย เราก็โอเคทุกอย่างเพราะรู้จักมานานแล้ว
วันหนึ่งครอบครัวเราทำก๋วยเตี๋ยวกินกัน แม่เราก็เลยสั่งให้เราชวนเพื่อนๆเรามาด้วย เราก็ส่งแชทชวนไปในกลุ่มไลน์ แล้วส้มก็ตอบว่ากำลังจะไปเที่ยว เราก็อืมๆ ไปอย่างงั้น(ในหัวคงคิดว่าไปเที่ยวกับครอบครัวเขาละมั้ง) จู่ๆอีแนนก็ทักแชทส่วนตัวมาแล้วเขียนว่ามีบางอย่างจะบอก แต่มีข้อแม้ว่าต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่โกรธ เราก็อืมๆไป แล้วนางก็บอกว่าพวกนางไปเที่ยวกับกัส(นามสมมุติ) กัสเป็นผู้ชายและเป็นเพื่อนกับเรามาตั้งแต่เกิดเลยก็ว่าได้ แล้วแนนก็บอกว่าขอโทษนะที่ไม่ชวน คือตอนนั้นหน้าชาไปหมดเลยอ่ะ รู้สึกนอยมากๆ ในใจลึกๆก็อยากจะร้องให้ออกมา (หรือว่าเรางี่เง่าเกินไป) จู่ๆแม่ก็ถามขึ้นมาว่าเพื่อนลูกจะมาไหม เราก็ตอบแม่ไปว่าเขาไปเที่ยวกัน เราจำได้ว่าตอบไปเสียงสั่นมาก แม่คงรู้ว่าเราจะร้องเละตอบกลับมาว่าไม่เป็นไร พวกเราทำกินเองก็ได้ เราก็ตอบกลับแนนว่าไม่เป็นไรแล้วก็พยายามส่งสติ๊กเกอร์หัวเราะ พิมพ์555 บ้างบลาๆๆ แต่ในใจมันพังไปหมดแล้ว แนนก็ให้เหตุผลที่ไม่ชวนแต่เหตุผลมันฟังไม่ขึ้น เราคิดว่าถ้าไม่ชวนกินก๋วยเตี๋ยวนี่ คงรู้อีกทีตอนดูสตอรี่พวกนี้แล้วมั้ง เราก็ได้แต่นั่งพิจารณาตัวเองว่า เรานิสัยเสียตรงไหนจะได้รีบแก้ไข และแล้วมันก็ยิ่งเจ็บขึ้นไปอีกเพราะมีเพื่อนๆคนอื่น 2 3 คนทักมาถามเราว่าไม่ไปเที่ยวกับพวกนั้นหรอ ทำไมไม่ไปหล่ะ เราก็ไม่รู้จะตอบยังไง ก็ตอบไปตรงๆว่าเขาไม่ได้ชวน เพื่อนคนอื่นก็มาปลอบว่าเดี๋ยวไปเที่ยวไหมไปกันเอง เราก็ตอบไปว่าโอเค
วันถัดไปจากวันนั้นกัสก็มาหาเรา มาชวนคุยต่างๆนาๆ ถึงเรื่องที่ชวนคุยมันจะดูฟังไม่ขึ้นก็เถอะ เราไม่รู้ว่าต้องทำหน้ายังไง อีกใจก็โกรธ ตอนคุยเหมือนจะร้องไห้ พยายามไม่มองหน้า แต่ก็พยายามทำเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น ชวนเล่นนู่นเล่นนี่ไปเรื่อย พวกแนนก็นัดออกมาเจอแต่เราไม่ไป และให้เหตุผลว่าขี้เกียจ(ขืนไปตอนนั้น คงทำตัวไม่ถูกแน่เลย) ตอนนี้เราอยากได้คำแนะนำค่ะ เพราะกลัวว่าตัวเองจะตีตัวออกห่างพวกนั้น เราอยากจะกลับไปสนิทมากๆเลยนะ แต่พอเจอทีไรก็ทำตัวไม่ถูก
เพื่อนไปเที่ยวแต่ไม่ชวน รู้สึกยังไงกันบ้าง? มีคำแนะนำไหม?
วันหนึ่งครอบครัวเราทำก๋วยเตี๋ยวกินกัน แม่เราก็เลยสั่งให้เราชวนเพื่อนๆเรามาด้วย เราก็ส่งแชทชวนไปในกลุ่มไลน์ แล้วส้มก็ตอบว่ากำลังจะไปเที่ยว เราก็อืมๆ ไปอย่างงั้น(ในหัวคงคิดว่าไปเที่ยวกับครอบครัวเขาละมั้ง) จู่ๆอีแนนก็ทักแชทส่วนตัวมาแล้วเขียนว่ามีบางอย่างจะบอก แต่มีข้อแม้ว่าต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่โกรธ เราก็อืมๆไป แล้วนางก็บอกว่าพวกนางไปเที่ยวกับกัส(นามสมมุติ) กัสเป็นผู้ชายและเป็นเพื่อนกับเรามาตั้งแต่เกิดเลยก็ว่าได้ แล้วแนนก็บอกว่าขอโทษนะที่ไม่ชวน คือตอนนั้นหน้าชาไปหมดเลยอ่ะ รู้สึกนอยมากๆ ในใจลึกๆก็อยากจะร้องให้ออกมา (หรือว่าเรางี่เง่าเกินไป) จู่ๆแม่ก็ถามขึ้นมาว่าเพื่อนลูกจะมาไหม เราก็ตอบแม่ไปว่าเขาไปเที่ยวกัน เราจำได้ว่าตอบไปเสียงสั่นมาก แม่คงรู้ว่าเราจะร้องเละตอบกลับมาว่าไม่เป็นไร พวกเราทำกินเองก็ได้ เราก็ตอบกลับแนนว่าไม่เป็นไรแล้วก็พยายามส่งสติ๊กเกอร์หัวเราะ พิมพ์555 บ้างบลาๆๆ แต่ในใจมันพังไปหมดแล้ว แนนก็ให้เหตุผลที่ไม่ชวนแต่เหตุผลมันฟังไม่ขึ้น เราคิดว่าถ้าไม่ชวนกินก๋วยเตี๋ยวนี่ คงรู้อีกทีตอนดูสตอรี่พวกนี้แล้วมั้ง เราก็ได้แต่นั่งพิจารณาตัวเองว่า เรานิสัยเสียตรงไหนจะได้รีบแก้ไข และแล้วมันก็ยิ่งเจ็บขึ้นไปอีกเพราะมีเพื่อนๆคนอื่น 2 3 คนทักมาถามเราว่าไม่ไปเที่ยวกับพวกนั้นหรอ ทำไมไม่ไปหล่ะ เราก็ไม่รู้จะตอบยังไง ก็ตอบไปตรงๆว่าเขาไม่ได้ชวน เพื่อนคนอื่นก็มาปลอบว่าเดี๋ยวไปเที่ยวไหมไปกันเอง เราก็ตอบไปว่าโอเค
วันถัดไปจากวันนั้นกัสก็มาหาเรา มาชวนคุยต่างๆนาๆ ถึงเรื่องที่ชวนคุยมันจะดูฟังไม่ขึ้นก็เถอะ เราไม่รู้ว่าต้องทำหน้ายังไง อีกใจก็โกรธ ตอนคุยเหมือนจะร้องไห้ พยายามไม่มองหน้า แต่ก็พยายามทำเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น ชวนเล่นนู่นเล่นนี่ไปเรื่อย พวกแนนก็นัดออกมาเจอแต่เราไม่ไป และให้เหตุผลว่าขี้เกียจ(ขืนไปตอนนั้น คงทำตัวไม่ถูกแน่เลย) ตอนนี้เราอยากได้คำแนะนำค่ะ เพราะกลัวว่าตัวเองจะตีตัวออกห่างพวกนั้น เราอยากจะกลับไปสนิทมากๆเลยนะ แต่พอเจอทีไรก็ทำตัวไม่ถูก