เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมา 2 ปีกว่า และเราสองคนก็เริ่มเหมือนถึงจุดอิ่มตัวและต่างฝ่ายต่างต้องการความรัก จนทำให้เกิดแต่ปัญหา ทะเลาะกันแรงขึ้นๆ อะไรๆก็ทะเลาะ จนวันนึงแฟนเราพูด กู กับเรา มันไม่ใช่ปัญหาค่ะตรงนี แต่เราเคยพูดแล้วว่าเราไม่ชอบพูด หยาบๆกับแฟนนะ แฟนเราก็เลือกที่จะพูด ก่อนน่านั้นเขาพูดและหยุด แต่รอบนี้ไม่หยุด เราหมดความอดทน เราเลยพูดกูกลับไป แต่ด้วยอารมเราก็มาหมดเลยทั้งสวนสัตว์ และต่อมาๆเวลาเราทะเลาะกัน เราเองที่โมโหและพูดไปและแฟนเราทนไม่ได้ เขาขอเลิก เราเสียใจมาก และเราขอโอกาส จะไม่กลับไปทำอีก หลังจากนั้นไม่นาน เราไปหาแฟนและไปเจอข้อความที่โดนลบ โทรหากัน  มันเป็นอะไรที่แบบจุก...ตอนนั้นเราก็เลือกที่จะจบ และเขาขอโอกาสเราแทน เราขอเขายังให้แล้วทำไมเขาขอเราจะไม่ให้ ถึงเรื่องมันจะที่สุดแล้วก็ตามของความรัก เราก็ให้มา และหลังจากนั้น เขาพยายามปรับนะ พยายามทำให้เราเชื่อใจ แต่คนมันโดนทำลายความเชื่อใจไปแล้วอ่ะ มันไม่ได้กลับมาง่ายขนาดนั้นไหม เราก็ต้องระแวงบ้างอะไรบ้าง พอเราเป็นก็บอกเราเยอะ และเขาก็ชอบไล่เรา ให้ไปหาคนอื่น เขาบอกว่า เขาสมควรที่ต้องอยู่คนเดียวเพราะสิ่งที่เขาทำนั้นมันทำให้เราเจ็บมาก และเราก็บอก ไล่ใช่ไหม เขาบอกใช่ และเราก็คุยกันไปคุยกันมา จะเลิกกันจริงๆ พอคุยอีกเขาบอกว่าเขาแค่พิสูจน์ว่าไล่เรา เราจะไปจริงๆไหม และวันนี้เขาก็พูดมาว่า อยู่ด้วยแล้วไม่สบายใจจะอยู่ทำไม คือเราแบบอึดอัดมากอ่ะ เราไม่รู้ว่า เราควรอยู่หรือถอยออกไปดี ถ้าถามว่ามันสบายใจไม่100% เข้าใจความรู้สึกแฟนพึ่งนอกใจไหมอ่ะ มันก็ยังไม่เท่าเดิม  เราแค่ไม่รู้ว่า เราจะพอหรือไปต่อ แต่ถ้าถามเราจริงๆเาาก็อยากอยู่เหมือนเดิมอ่ะ แต่ในเมื่อเขาไล่เรา เราก็ควรออกมาป่ะ เราก็ไม่รู้ใจเขาว่า จะลองใจหรืออยากให้ไปจริงๆ