สวัสดีค่ะเราอายุ15ปี เรารู้สึกอารมณ์ขึ้นลงง่ายไม่สุงสิงกับใครไม่อยากคุยไม่อยากพูดกับใคร สิ่งเดียวที่อยู่กับเราคือหนังฆาตกรรมค่ะเรารู้สึกขาดไม่ได้ถ้าไม่ได้ดูจะรู้สึกโมโหหงุดหงิดอยู่ในใจ เราดูแทบทุกเรื่อง และยังเรียนรู้วิธีการต่างๆมาเช่นการแฝงตัวเข้าหาเหยื่อการใช้อาวุธ วิธีการฆ่า วิธีอำพลาง ตอนแรกๆเราก็ลองทำกับตุ๊กตาก็ไม่สะใจเราเลยลองทำกับหนูที่แอบมากินเศษอาหารโดยวิธีที่ใช้เราเอาไม้เสียบลูกชิ้นค่อยๆจิ้มๆๆทั้งตัวแล้วเราก็ปล่อยให้มันเปียกฝนจนตาย ส่วนตัวเรากลัวแค่เราจะไปทำกับคนจริงๆเรากลัวเลยเถิดไปมากกว่านี้ เรารู้สึกผิดในใจมากแต่พอดูหนังอีกก็จะกลายเป็นคนไม่กลัวอะไรทั้งนั้น(ส่วนตัวเราเป็นคนขี้ขลาดขี้กลัวไม่กล้าพูด ขนาดแม่ค้าทอนเงินผิดเรายังไม่เคยพูดทวง)แต่พอได้ดูซ้ำๆหลายๆเรื่องมันทวีคูณความกล้าเหมือนมีใครซักคนอยู่ภายใต้จิตใจจนแทบอยากทำทุกอย่าง แต่พอเลิกดูสติเราจะค่อยๆกลับมาแต่กว่าเราจะมีสติเราเหม่อลอยอยู่เกือบ4-5วันแล้วทุกวันที่เหม่อลอยเราจะวาดรูปแปลกๆโดยที่พอมีสติแล้วมาดูก็ไม่เข้าใจว่าคืออะไร เราเป็นอะไรคะเราเหนื่อยเราไม่อยากเป็นแบบนี้พอพยายามเลิกเสพติดความรุนแรงมันก็ไม่มีเรี่ยวแรงโมโหหงุดหงิดในใจร้อนรุ่มไปหมดจนต้องดูพอดูเสร็จก็เป็นแบบนี้ เรากลัวว่าจะต้องมีใครต้องเจ็บปวดเพราะนิสัยแปลกๆของเราแบบนี้เรากลัวเรากลัวเรากลัวเราไม่อยากให้ใครทรมาน เราเหมือนมีอีกคนที่เลวแย่ทุเรศบ้าอยู่ในใจ เราเป็นอะไรวะ