เรื่องของเรื่องคือ แฟน(เก่า) บอกเลิกมา แค่อยากรู้ว่า เขาต้องการอะไรมากกว่านี้ หรือที่ให้ยังดีไม่พอ?
มีเวลาให้ตลอด ต้องการไปไหนแค่บอก ก็พาไปได้หมด ไม่ว่าจะกินเที่ยวช้อปปิ้ง แค่บอกมาเท่านั้น เคยพยายามจะพาเขาไปเที้ยวทั้งต้างประเทศและต่างจังหวัด แต่เขาปฏิเสธบอกไม่ว่างตลอด และในการเที่ยวเราเป็นคนจ่ายเงินให้ตลอดแทบจะทั้งทริปอยู่แล้ว เขาแค่เอาตัวไปกับเราเท่านั้น บางทีก็บอกไม่อยากไปไม่อยากนั่งรถ แต่เราขับนะ เขาแค่นั่งไปด้วย เขายังบอกว่าไม่เอาเลย
เรารับส่งเขาตลอดเวลา ไม่ว่าเขาจะอยากไปไหนเราพาไปหมด ไม่ว่าจะอยากไปหาเพื่อน กลับบ้าน (ทุกอาทิตย์) เราไปรับไปส่งบ้าน พอขากลับ เราก็ไปรับแล้วก็ไปส่งที่เขาทำงาน ทุกอาทิตย์ ระยะทางพอสมควร ต้องใช้เวลา1-2ชมในการขับรถ เราไม่เคยให้เขากลับบ้านเองเลย แม้เขาจะบอกว่า ถ้าไม่ว่างเขากลับเองได้ แต่เราแค่ไม่อยากให้เขากลับเราจะเคลียเวลาทุกอย่างของเราเพื่อไปรับเขาไปส่งบ้านแค่นั้น แล้วเราจะรีบกลับไปทำงานของเราต่อ...
เรามีของขวัญให้วันสำคัญของเราเสมอ ไม่ว่าจะครบรอบวันเกิด วันคบกันเป็นแฟน วันคุยกันวันแรก หรือวันเกิดเรามีของขวัญให้เขาเสมอ ไม่เล็กๆน้อยๆก็ของขวัญชิ้นใหญ่ไปเลย แต่เรามีให้ตลอดเวลา 4-5ปีที่คบกัน
ถ้าเขาต้องการอะไรบางทีเราก็แอบซื้อให้เป็นการเซอไพร์ตลอด ไม่มีโอกาสเราก็อยากจะซื้อดอกไม้ให้นะ พอเห็นดอกไม้แล้วอยากซื้อให้เขาตลอด แต่ก็ต้องไม่ซื้อเพราะเขาไม่ต้องการ บางทีก็อยากซื้อเป็นช่อบ้าง เป็นดอกบ้าง
เวลาเราทำอะไรเราบอกเขาตลอด ไม่ต้องรอเขาถาม ถ่ายรูปให้ดูบ้าง แม้เราจะยุ่งกับงานแต่เราจะเขามาตอบไลน์เขาได้เสมอ พยายามจะตอบให้เร็วที่สุด เพราะเราอยากให้เขารู้ว่าเราไม่ได้หายไปไหน ทุกคืนเราก็พยายามที่จะโทรวีดีโอคอลตลอด แต่ก็โดนตัดสายเป็นประจำ เขาจะบอกว่า ขี้เกียดพูดบ้างจะมีข้ออ้างมาตลอด บางวันโชคดีหน่อย เขาก็จะรับสาย
เราบอกฝันดีเขาทุกคืน เวลาเราเห็นอะไรแล้วนึกถึงเขา เราจะซื้อมันมาให้เขาตลอด เราแค่อยากให้เขามีความสุขที่สุดในเวลานั้นจริงๆ ถ้าเขาอยากเจอเพื่อนเราก็พาไปเจอ (แต่เราพึ่งมารู้ว่า เราทำให้เขาอึดอัดเวลาอยากไปเจอเพื่อนมากๆ เราทำให้เขาไม่ได้เจอเพื่อน) แต่เราคิดว่าเราก็พาไปทุกครั้งที่เพื่อนเขานัด จะไปไหนอะไรยังไงบอกมาเราเคลียคิวให้ได้หมด ขอแค่เขาพูดแล้วบอกเรา เราให้เวลาเขาเต็มที่มากๆ ถ้าเขาอยากไปกิน เราก็พาไป อยากไปเที้ยวเราก็พาไป
เราเซอไพรเขาบอกมาก สำเร็จบ้างไม่สำเร็จบ้าง เราทำทั้งหมดแค่ต้องการให้เขาพูดคำว่า”ขอบคุณนะ” แล้วยิ้มให่เราแค่นั้นเราก็มีความสุขแล้วจริงๆ หรือเราอาจจะแค่คาดหวังว่าเขาจะต้องรู้สึกขอบคุณ แท้ที่จริงเขาอาจจะไม่ได้ต้องการ....
เเต่เราใส่ใจเขาทุกอย่าง เราทำทุกอย่างให้เขารู้สึกดีที่สุด อะไรที่เขาไม่ชอบเราไม่ทำเลย ถ้าเรารู้เขาไม่ชอบเราจะไม่ทำ ไม่กล้าทำด้วย เพราะกลัวเขารู้สึกไม่ดี
หรือเราทำมากเกินไป เราให้จนไม่รู้จะให้ยังไงแล้ว ทั้งหมดที่มี เราเจอสิ่งดีๆเราก็อยากจะแบ่งปันให้เขาเสมอ แม้เขาจะมองไม่เห็นหรือไม่ต้องการมัน แต่มันคือความหวังดีจากเรา
เราสงสัย แค่ว่าเรายังดีไม่พออีกหรอ ครอบครัวเขาเราก็คุยได้แบบสนิท เพื่อนเขาก็เข้ากันได้
เราดีไม่พอ หรือจริงๆ เขาแค่ไม่รัก ก็คือไม่รัก
ความดี มันซื้อความรักไม่ได้จริงๆใช่ไหม
หรือแบบนี้คือยังดีไม่พอ เราขาดอะไรตรงไหนไป เราแค่สงสัย
ให้เขาทุกอย่าง แต่เขากลับไม่ต้องการ หรือเราพยายามมากเกินไป สงสัยว่าแบบนี้เรียกว่าดีพอไหม หรือเขาแค่ไม่รัก ก็คือไม่รัก
มีเวลาให้ตลอด ต้องการไปไหนแค่บอก ก็พาไปได้หมด ไม่ว่าจะกินเที่ยวช้อปปิ้ง แค่บอกมาเท่านั้น เคยพยายามจะพาเขาไปเที้ยวทั้งต้างประเทศและต่างจังหวัด แต่เขาปฏิเสธบอกไม่ว่างตลอด และในการเที่ยวเราเป็นคนจ่ายเงินให้ตลอดแทบจะทั้งทริปอยู่แล้ว เขาแค่เอาตัวไปกับเราเท่านั้น บางทีก็บอกไม่อยากไปไม่อยากนั่งรถ แต่เราขับนะ เขาแค่นั่งไปด้วย เขายังบอกว่าไม่เอาเลย
เรารับส่งเขาตลอดเวลา ไม่ว่าเขาจะอยากไปไหนเราพาไปหมด ไม่ว่าจะอยากไปหาเพื่อน กลับบ้าน (ทุกอาทิตย์) เราไปรับไปส่งบ้าน พอขากลับ เราก็ไปรับแล้วก็ไปส่งที่เขาทำงาน ทุกอาทิตย์ ระยะทางพอสมควร ต้องใช้เวลา1-2ชมในการขับรถ เราไม่เคยให้เขากลับบ้านเองเลย แม้เขาจะบอกว่า ถ้าไม่ว่างเขากลับเองได้ แต่เราแค่ไม่อยากให้เขากลับเราจะเคลียเวลาทุกอย่างของเราเพื่อไปรับเขาไปส่งบ้านแค่นั้น แล้วเราจะรีบกลับไปทำงานของเราต่อ...
เรามีของขวัญให้วันสำคัญของเราเสมอ ไม่ว่าจะครบรอบวันเกิด วันคบกันเป็นแฟน วันคุยกันวันแรก หรือวันเกิดเรามีของขวัญให้เขาเสมอ ไม่เล็กๆน้อยๆก็ของขวัญชิ้นใหญ่ไปเลย แต่เรามีให้ตลอดเวลา 4-5ปีที่คบกัน
ถ้าเขาต้องการอะไรบางทีเราก็แอบซื้อให้เป็นการเซอไพร์ตลอด ไม่มีโอกาสเราก็อยากจะซื้อดอกไม้ให้นะ พอเห็นดอกไม้แล้วอยากซื้อให้เขาตลอด แต่ก็ต้องไม่ซื้อเพราะเขาไม่ต้องการ บางทีก็อยากซื้อเป็นช่อบ้าง เป็นดอกบ้าง
เวลาเราทำอะไรเราบอกเขาตลอด ไม่ต้องรอเขาถาม ถ่ายรูปให้ดูบ้าง แม้เราจะยุ่งกับงานแต่เราจะเขามาตอบไลน์เขาได้เสมอ พยายามจะตอบให้เร็วที่สุด เพราะเราอยากให้เขารู้ว่าเราไม่ได้หายไปไหน ทุกคืนเราก็พยายามที่จะโทรวีดีโอคอลตลอด แต่ก็โดนตัดสายเป็นประจำ เขาจะบอกว่า ขี้เกียดพูดบ้างจะมีข้ออ้างมาตลอด บางวันโชคดีหน่อย เขาก็จะรับสาย
เราบอกฝันดีเขาทุกคืน เวลาเราเห็นอะไรแล้วนึกถึงเขา เราจะซื้อมันมาให้เขาตลอด เราแค่อยากให้เขามีความสุขที่สุดในเวลานั้นจริงๆ ถ้าเขาอยากเจอเพื่อนเราก็พาไปเจอ (แต่เราพึ่งมารู้ว่า เราทำให้เขาอึดอัดเวลาอยากไปเจอเพื่อนมากๆ เราทำให้เขาไม่ได้เจอเพื่อน) แต่เราคิดว่าเราก็พาไปทุกครั้งที่เพื่อนเขานัด จะไปไหนอะไรยังไงบอกมาเราเคลียคิวให้ได้หมด ขอแค่เขาพูดแล้วบอกเรา เราให้เวลาเขาเต็มที่มากๆ ถ้าเขาอยากไปกิน เราก็พาไป อยากไปเที้ยวเราก็พาไป
เราเซอไพรเขาบอกมาก สำเร็จบ้างไม่สำเร็จบ้าง เราทำทั้งหมดแค่ต้องการให้เขาพูดคำว่า”ขอบคุณนะ” แล้วยิ้มให่เราแค่นั้นเราก็มีความสุขแล้วจริงๆ หรือเราอาจจะแค่คาดหวังว่าเขาจะต้องรู้สึกขอบคุณ แท้ที่จริงเขาอาจจะไม่ได้ต้องการ....
เเต่เราใส่ใจเขาทุกอย่าง เราทำทุกอย่างให้เขารู้สึกดีที่สุด อะไรที่เขาไม่ชอบเราไม่ทำเลย ถ้าเรารู้เขาไม่ชอบเราจะไม่ทำ ไม่กล้าทำด้วย เพราะกลัวเขารู้สึกไม่ดี
หรือเราทำมากเกินไป เราให้จนไม่รู้จะให้ยังไงแล้ว ทั้งหมดที่มี เราเจอสิ่งดีๆเราก็อยากจะแบ่งปันให้เขาเสมอ แม้เขาจะมองไม่เห็นหรือไม่ต้องการมัน แต่มันคือความหวังดีจากเรา
เราสงสัย แค่ว่าเรายังดีไม่พออีกหรอ ครอบครัวเขาเราก็คุยได้แบบสนิท เพื่อนเขาก็เข้ากันได้
เราดีไม่พอ หรือจริงๆ เขาแค่ไม่รัก ก็คือไม่รัก
ความดี มันซื้อความรักไม่ได้จริงๆใช่ไหม
หรือแบบนี้คือยังดีไม่พอ เราขาดอะไรตรงไหนไป เราแค่สงสัย