กลอนยืมเขามา อาจจะมีภาษาถิ่นต้องขออภัยด้วยค่ะ เพราะยืมมาไม่อยากเปลี่ยนต้นฉบับ ขออนุญาตเจ้าของกลอนค่ะ

โออนาถ วาสนา ชะตาหด
เรารันทด หดหู่ ดูใจหาย
เขาคนนั้น นั่นหนา มากลับกลาย
เราเคียดหลาย บักผีปลอบ จอบหลอยเรา

ผิดไปแล้ว แก้วตาโบ๋ โอ...ขอทอด
เขาบักหลอด ปอดป่อง มาจ๋องเหงา
เธอคนนั้น มันบ่อแม่น ชู้แฟนเรา
เขามาเฝ้า เฮาดีกัน เหมือนวันวาน

ทรุดตัวลง ตรงหน้า ข้าขอไหว้
เฮ็ดจังได๋ ให้เราเซา เข้าใจฉาน
เขาขอทอด ขอทอด กอดหน้าบาน
เราสะท้าน สะเทิ้น เขิลล์เกือบตาย

เซากะได้ ไม่สูน ให้ขุ่นจิต
ถูกหรือผิด คิดยังฮัก คักคักหลาย
ฮามันนี่  ดีกะดี เห็นวากะดาย
ส่วนแผลจาย ซางหัวมัน สั่นดอกหวา....

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖


อย่าสุมีแนวกั้น            
ขั่นหม่อมพระนางสิโค้งต้าว
ใจประสงค์ฮักเจ้า       
บ่มีปี้นเปลี่ยนไป
ขั่นผุนกกระแดดเด้า     
บ่ไลลืมซู้เก่า
น้องบ่ลืมฮักเค้า            
คือด้ามดอกดั่งกัน
อีตะเว้นกะยังขึ้นอีเกิ้งยังงามสิบห้าค่ำ
น้องสิบ่ลืมคำให้จื่อจำเด้อแฟนน้อง
คั่นฟ้าบ่ปิ้นบ่วางอ้ายให้แก่ไผ ฮักสุดท้ายกะคือเจ้า