เรื่องมีอยู่ว่าปี 2016 ช่วงปลายๆปี จำได้ว่าเป็นช่วงก่อนในหลวง ร.๙ จะสวรรคต ผมได้ไปดูหนังเรื่องนึงที่เซ็นจูรี่ สาขาอนุสาวรย์ชัย ช่วง 5-6 โมงเย็น จำชื่อหนังไม่ได้ครับ เป็นหนังฝรั่งสยองขวัญ ที่เกี่ยวกับกลุ่มนักศึกษาแพทย์ที่ต้องการพิสูจน์เรื่องชีวิตหลังความตาย โดยการทำตัวเองให้ตายไม่เกิน 4 นาที (เพราะสมองคนเราขาดออกซิเจนได้ไม่เกินเวลานี้) แล้วปั๊มหัวใจขึ้นมาให้ทันก่อนจะตาย เพื่ออยากรู้ว่าช่วงเวลานั้นไปเจออะไรกันมาบ้าง หลังจากชีวิตหลังความตาย (ที่เกือบจะตาย ถ้ไม่ได้ถูกปั๊มหัวใจขึ้นมา โดยเพื่อนที่ทำการพิสูจน์ด้วยกัน) 
       ต้องขอเล่าก่อนว่า จำได้แค่ว่าวันนั้นเป็นวันพุธ เดินผ่านโรงเพราะเห็นแค่ว่า วันนี้หนังถูกจัง แค่ 80 บาท ส่วนบรรยากาศในโรงนั้น มีคนดูเพียงแค่ 5-6 คน เพียงแค่นั้น ผมนั่งอยู่แถวเกือบหลังๆในที่นั่งเลข 1 ซึ่งเปนที่นั่งต้นทาง เพราะเปนคนเข้าห้องน้ำบ่อย จะเลือกนั่งต้นทางทุกครั้ง ซึ่งแถวนั้น มีผมนั่งแค่เพียงคนเดียว พอหันไปแถวหลังถัดไปอีก 1 แถว เห็นกลุ่มคนที่มาดู 4-5 คน ซึ่งอยู่เลขที่ปลายๆแถว อยุ่ทางด้านนึง แหงะไปก็จะเห็นง่าย ...คืออยากจะบอกว่าหนังเรื่องนี้หลอนมากกกกก หลอนทั้งเรื่อง ดูหนังไปได้ประมาณ ครึ่ง ชม. อยู่ดีๆก็เห็นเด็กผู้ชาย อายุประมาณ 6-7 ขวบ สะพายกระเป๋าข้างหลัง แต่ใส่เป็นชุดไพรเวท วิ่งจากหน้าโรง ตรงดิ่งมาตรงที่ผมนั่ง แล้วหยุดอยู่หน้าผม มองแล้วก็ยิ้มนิดๆแล้วเอาตัวมาชนๆ ที่ขาเรา แต่ไม่พูดอะไร เหมือนทำสัญญานว่า หลบหน่อยสิ ชั้นจะเดินเข้าไปในแถวนี้ แบบเนี้ย...ด้วยความที่ผมกำลังใจจดใจจ่ออยู่กับการดู หนัง ซึ่งเป็นช่วงที่หลอนมากและขนลุกมาก เลยกลับไม่ได้สนใจหรือเอะใจอะไรกับเด็กคนนี้ แล้วผมก็เลยเอี้ยวตัว เพื่อหลบให้เด็กคนนี้เดินเข้าไปในแถวที่ผมนั่ง หลังจากนั้นเด็กคนนี้ก็ก้มตัวลงคลานเข้าไปในแถว เพียง 1-2 วินาที เท่านั้นที่เด็กคลานเข้าไป ผมหันกลับไปมองว่าเด็กเขาจะคลานไปไหน แต่กลับไม่เห็นเด็กคนนี้อยู่ในแถวอีกเลย ก็เลยคิดแค่ว่า อ๋อน้องเขาก็คง คลานไปใต้เบาะเพื่อที่ไปอีกแถวหนึ่ง ซึ่งอาจจะเป็นแถวหน้าหรือแถวหลังละมั้ง หลังจากนั้นก็หันกลับไปดูหนังต่อโดยไม่ได้สนใจอะไร ... หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่ถึง 10 นาที ก็เหมือนรู้สึกได้ที่แข้งขาซ้าย ฝั่งด้านในแถว ว่าน้องคลานมาชนด้านข้าง ผมเห็น แต่กระเป๋าสะพายหลังที่มันโผล่ออกมา ซึ่งอยู่ตรงตำแหน่งครั้งหน้าผมพอดี ผมจึงเอี้ยวตัวออกจากแถวเพื่อที่ให้เด็กคนนั้นคลานออกมาอีกครั้งหนึ่ง แต่พอผมก้มลงดู เท่านั้น ก็เห็นเหมือน กระเป๋าเคลื่อนออกจากแถว ไวๆ แล้วหายไป จนไม่ได้เจออะไรอีกจนหนังจบ
              หลังจากที่ดูหนังจบก็ลงบันไดเลื่อนลงมา แล้วโทรหาเพื่อนคนหนึ่งว่า ให้ไปดูหนัง เรื่องนี้ดิ มันหลอนมากเลยนะเว้ย สนุกนะ บลาๆๆๆ แล้ว ก็บ่นให้เพื่อนฟังว่า เนี่ยมันมีเด็กที่ไหนไม่รู้มาวิ่งเล่นในโรงว่ะ เพื่อนก็เลยเหมือนพูดเล่นๆขึ้นมาว่าเฮ้ย หนังหลอนแบบนั้นมันจำกัดอายุคนดูไม่ใช่หรอวะ??? แล้วทำไมเด็กถึงเข้าไปดูในโรงได้วะ ??? แล้วเมิงเห็นพ่อแม่เด็กไหม??? ... เพียงแค่ประโยคคำถามไม่กี่ประโยคเหล่านี้...ก็ทำให้ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า...เออว่ะ!?!?!? แล้วผมก็เดินม้วนตัวเดินกลับขึ้นไปบนชั้นโรงหนังอีกครั้งหนึ่ง 
              แล้วเดินตรงไปยังที่พนักงานตรวจคุมตั๋วหน้าบันไดเลื่อนก่อนทางขึ้น  แล้วเล่าเหตุการณ์ที่เจอในโรงหนังให้พนักงานฟัง จนพนักงานยืนยันว่า " ขอโรง 5 ของพี่ ที่มีคนดูแค่ 5-6 คนใช่ไหมครับ โรงนี้ไม่มีเด็กเข้าไปดูนะครับพี่ เพราะด้วยหนังแล้ว เด็กตามอายุที่พี่บอกเขาดูไม่ได้อยู่แล้วนะครับ แล้วก็ไม่มีคู่พ่อแม่ลูกที่เข้าไปดูในโรงหนังที่แน่นอนครับ " .....ตายห่านนนนน คิดในใจ กรูโดนแล้วววว!!! จนน้องๆก็เรียกเพื่อนพนักงานอีก 2 คน เขามาถามเพิ่มเติมให้แน่ใจ ทุกคนยืนยันเป็นเสียงเดียวกันหมดว่าเป็นไปไม่ได้และไม่มีทางที่จะมีเด็กเข้าไปวิ่งเล่นในโรงหนังนั้นได้.... แล้วถามผมกลับว่า "พี่ตาฝาดรึเปล่าครับ แล้วน้องก็ต่างเริ่มแสดงสีหน้าหวาดกลัวกัน " ซึ่งผมก็ยืนยันเสียงแข็งกับน้องๆว่า เฮ้ยแต่พี่เจอจริงๆนะ จนน้องๆพนักงานกลัวจนหัวหดไปเลย แต่สุดท้ายก็ยังไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้ แล้วเดินทางกลับบ้านด้วยความกังขาอยู่แบบนั้น

เดี๋ยวมาต่อนะคร้าบบบบบบ