เขาบอกว่าเราคิดไปเองค่ะ ที่ผ่านมาตลอด 2 ปี ที่ไปเที่ยวกัน ทำอะไรดีๆด้วยกันหลายๆอย่าง ไปเจอพ่อแม่เขา ห่วงใยกัน เตือนกัน สอนกัน ออกไปกินข้าวเย็นด้วยกันทุกวัน ช่วยเหลือกัน จนพ่อแม่เขาฝากฝังเชากับเรา ทั้งเรื่องเงิน เรื่องจิตใจในยามทุกข์ ที่ผ่านมาเขาบอกว่าเราเป็นแค่เพื่อนเขาค่ะ เขาบอกว่ามันแยกกัน ความดี กับความรู้สึกมันคนละอย่าง

เขาบอกว่าเราเห็นแก่ตัว ที่เราให้เขาทุกอย่างเพียงเพราะแค่เราหวังให้เขาอยู่กับเรา หวังคำตอบจากปากเขาที่จะทำให้เรารุ้สึกดี

เราเห็นแกตัวมากเลยหรอคะ? เขาบอกว่าเราคือคนที่ดีในชีวิตเขา แต่พอเราถามว่าเราไม่มีโอกาสพัฒนาเลยหรอ เขาก็บอกว่าเรายังไม่ใช่ เราคือเพื่อนที่ดี มิตรที่ดี เราควรทำยังไงดีคะ ที่ผ่านมาเราพยายามแสดงให้เขารุ้ว่าเรารุ้สึกยังไงเราควรจะเดินหน้าแบบไหนต่อดีคะ เราไปไม่ถูกเลย เราควรหายไปจากเขาเลย หรือพยายามทำใจ และมองเขาเป็นมิตรที่ดีแบบที่เขามองเราคะ สมองเราโล่งไปหมด ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนล่วงหน้าาสำหรับคำแนะนำดีๆนะคะ