ผมกับเเฟน เราคบกันมา4ปีเเล้ว  เราคบกันช่วงม1 ตอนนี้ม4จะขึ้น5 ผมกับเเฟนช่วงเเรกๆเขาไม่มีอะไรเลยเหมือนผม เสาร์อาทิตย์ จะเที่ยวไหนเราก็ต้องเดินเที่ยวอย่างเดียว เเต่ละที่ เป็น10โล ยังต้องเดินเพราะช่วงนั้น รถไม่มี  เขาอยู่เคียงข้างมาตลอด  ดูแล เอาใจใส่ ไม่เคยเจ้าชู้ไม่เคยคุยกับใคร ข้อเสียของเขามีไม่มาก เเค่บ่นมากกับใช้อารมณ์    เเรกๆที่คบ เขาเป็นคนมาจีบผม. ตัวเองก็เป็นคนเจ้าชู้มาก เเต่ที่คบกับคนนี้เพราะ อยากคบเฉยๆคบเล่นๆ พอคบไปมันก็เริ่ม5เดือน ค่อยๆขึ้นเป็นปี. ระหว่างที่คบกัน มีทะเลาะกันมาก  ผมก็เอาผญเข้ามา เขาก็มาบ่นมาว่าเเต่เขาไม่เคยที่จะปล่อยมือผมเลยสักครั้ง   เริ่ม1ปี-2ปี  มันจะเป็นช่วงเวลาเบื่อเเฟน วันๆก็ไม่รู่จะคุยอะไร มันเป็นเรื่องปกติของทุกๆคู่ ที่เบื่อเเฟน  พอจาก2ปีก็เริ่มมา3ปี ต่างคนต่างสร้างอะไรมาด้วยกันจากที่ไม่มีอะไรเลย ตอนนี้มีทุกอย่าง    สร้างมาจนถึงทุกวันนี้ จากรัก เป็นความสัมพันธ์  พอเข้า4ปี  เริ่มทะเลาะหนักขึ้น จนผมเอาผญเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง เเล้วผมเลือกที่จะออกจากชีวิตเขา  เขาไม่ยอมให้ผมไป จน1สัปดาห์ เขาปล่อยผม เเล้วเขาเลือกที่จะรอผมกลับมา. ตอนนั้นผมก็มีแฟนใหม่ มันอาจจะดูเร็วไป  ตอนนั้นผมทำไรโดยไม่คิด จนเรื่องบานปลาย. เเรกๆที่เลิกกับเขาเเล้วมีคนใหม่ มันคนละคนกันเลย คนเก่าเขาดูเเลเอาใจทุกอย่าง   รู้สึกผิดกับตัวเอง ทำไมต้องเรื่องบานปลายอขนาดนี้  หลังๆความสัมพันธ์ ยังคอยตอบย้ำว่าคนนี้เเหละใช่สำหรับเรา. ถ้าครั้งนี้ได้กลับไปหาคนเก่า  จะไม่โทษเขาโทษเรา ทิ้งเขาไว้ทั้งๆที่เขายังรอ
ถึงตอนนี้ เขายังรอ ถ้าเขาได้อ่าน โปรดจงรู้ไว้ ผมคิดถึงเทอตลอดเลยนะ ฝากถึงคู่อื่นๆที่ยังทะเลาะกัน อยากให้มาคุยกันดีๆปรับความเข้าใจกัน เรื่องเล็กๆมันอาจจะทำให้ใหญ่ก็ได้  ไม่อยากให้เป็นแบบคู่ผม 

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะครับ🙏🏻