ผมอายุ18 กำลังขึ้นม.6 มีแผนจะไปต่อมหาลัยที่ใฝ่ฝันอยากเข้าคณะโลจิสต์ติก ที่ม.บูรพา

เมื่อก่อนเราไม่เคยเชื่อเลยนะ ว่าคนแบกความรู้สึกแย่ๆไว้คนเดียวนานๆมาก ที่เขาทำร้ายตัวเองอ่ะ เราไม่เคยเชื่อมาก่อน
จนมาถึงทุกวันนี้ ไม่ใช่เรื่องที่ห่างตัวเลย
พ่อกับแม่ชอบบ่นชอบด่า ไม่เหมือนบ้านอื่น
ไม่เคยเขา ไม่เคยเป็นกำลังใจให้กัน
กำลังใจเราก็ต้องหาจากเพื่อน แต่เราไม่มีเพื่อนสนิทมากๆ มีแต่สนิทแปปๆแล้วก็หายไปเลย
เราอยากหนีห่างออกไปจากโลกนี้มาก
เราควรทำอย่างไงกับความรู้สึกแบบนี้ครับ

ปล.อาจงงๆนะ เราตั้งกระทู้นี้ตอนความรู้สึกมันปั่นป่วนไปหมดเลย