ดูละครแล้วย้อนมาคิดว่าความรักต้องเป็นแบบไหน บางคนก็บอกว่าต้องเป็นตัวเองสิ บางคนก็บอกว่าต้องปรับตัว บ้างก็ว่าความรักต้องเสียสละ หลากหลายรูปแบบเหลือเกิน ในอุ้มรักเกมลวงก็คล้ายภาพจำลองให้มองเห็นมุมมองความรักของตัวละครแต่ละตัว ที่แนวคิดแตกต่างกัน มีจุดดี และ มีจุดด้อย ที่ต้องพิเคราะห์ขบคิด

ความรักแบบ "กชมน" - เราจะเป็นเราแบบเดิม เป็นเราเท่าเดิม -

ประโยคนี้ประโยคเดียว บ่งบอกความเป็นกชมนได้ดี และ เอาจริง ๆ ก็คิดว่ามีเหตุผล คนเราใช้เวลาเนิ่นนาน ผ่านประสบการณ์ ผ่านการเลี้ยงดู และ ใช้ชีวิต จนกลายเป็นเอกลักษณ์ เป็นตัวตน อย่างกชมน ครอบครัวไม่มี แม้แต่งานแต่งงานครอบครัวก็ไม่มา เท่ากับว่าที่ผ่านมาก็ตัวคนเดียวโดยแท้จริง ความแข็งกร้าว วีนเหวี่ยง เอาแต่ใจ เอาชนะ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับกชมน เมื่อต้องอยู่ด้วยตัวเอง เรียกร้องทุกอย่างด้วยตัวเอง มาตลอดเวลา แพ้ไม่ได้ แพ้ไม่เป็น แพ้แล้วหันหาใครไม่ได้ เพราะ สุดท้ายหันหน้าหันหลังมีแต่ตัวเอง อีกอย่างคือเป็นคนเก่ง คนเก่งก็จะมีมาตรฐานของคนเก่ง ที่ไม่เอื้อเฟื้อให้กับความผิดพลาด demand ตัวเองเยอะ และ demand คนอื่นเยอะตามไปด้วย และ ตามสายงานที่ทำ งานละคร งาน production เรือง work-life balance เป็นความเพ้อฝันเป็นเรื่องไม่มีอยู่จริง ความเป๊ะ ความละเอียด ความอารมณ์เสีย มันจึงกลายเป็นนิสัยเคยตัว เมื่อต้องเผชิญเรื่องวุ่นวายไม่ได้ดั่งใจอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

และ เมื่อมันต้องเป็นแบบนี้ เป็นคนอย่างนี้ เมื่อต้องตัดความเป็นตัวเอง ลดละเลิก มันจะได้ซักกี่น้ำกัน ก็สู้เป็นตัวเองไปเลย คลี่ทุกอย่างให้ดู ไม่มีเก็บ เป็นแบบนี้ เป็นอย่างนี้ รับได้ไหม รับได้ก็ได้ รับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับ แต่นิสัยอย่างนี้ เป็นตัวเองขั้นสุดแบบนี้ ถึงแม้จะมีความดีซ่อนอยู่ข้างใน เหมือนที่ทำงานแทนรุ่นทั้งคืนแต่ไม่บอกใคร ภายนอกจึงยังเป้นเกี้ยวคนเดิม เป็นเกี้ยวที่แข็งกร้าว เป็นคนเก่ง ไม่แคร์เวิร์ล ก็ยากที่ใครจะเข้าหา ยากที่ใครจะเข้าใจ จนต้องมานั่งกระวนกระวายใจ เริ่มรู้สึกว่าการเป็นตัวเองแบบนี้ คือ สิ่งที่ผิดพลาด เป็นเหมือนที่โดนตราหน้า ว่าเป็นตัวเอง เป็นอย่างนี้ จึงต้องโดดเดี่ยว แต่ด้วยบุคลิกที่แข็งกร้าว และ รู้ว่ามีแต่คนพร้อมจะเหยียบย่ำซ้ำเติมเมื่อก้าวพลาด จึงยิ่งต้องแพ้ไม่ได้ แพ้ไม่เป็น จนพยายามพิสูจน์อยู่ตลอดว่าสิ่งที่สิบทิศได้ปรามาสไว้ ไม่เป็นความจริง 

จึงต้องติดตามต่อไปว่า ... การเป็นเราแบบเดิม เป็นเราเท่าเดิม .... ของกชมน จะมีใครที่เข้าใจ จะมีใครที่บอกเธอไหมว่า คนเราแพ้ได้ ถึงแพ้ก็ไม่เป็นไร โลกทั้งโลกจะซ้ำเติมเธอ แต่เราจะอยู่ตรงนี้ เราอาจไม่เข้าใจเธอ แต่เธอจะไม่โดดเดี่ยว เธอจะมีเรา

ความรักแบบ "สิบทิศ" - รักกันต้องปรับตัวเข้าหากัน ถ้าไม่สบายใจ จะอยู่ทำไม -  

มันคงเป็นบทเรียน หลังจากคบหากับกชมน คนที่เป็นตัวเอง เป็นแบบไม่ยอมเปลี่ยนแปลง จนน่าปวดหัว เมื่อกาลเวลาผ่านไป สิบทิศคิดว่าคนเราต้องปรับตัว เมื่อเป็นผู้ใหญ่ก็แสวงหาเพียงความสุขใจ สิบทิศคบหาชอบพอจนถึงขั้นแต่งงานกับปิ่นปัก ดีนะที่พี่ปิ่นเจอกับพี่ทิศตอนที่ทิศเขาหยุดแล้ว สิบทิศเมื่อก่อนก็คือตัวท็อปของคณะฯ หนุ่มหล่อ เฟี้ยวฟ้าว คนสาวทุกระดับ เปรี้ยวจี๊ด เผ็ดแซ่บ ฯลฯ แต่ก็อย่างที่ว่าเวลาผันผ่านก็ไม่ได้ขอความหวือหวาอะไร ขอความธรรมดา อยู่กันธรรมดาเท่านั้นเอง เมื่อคู่ชีวิตก็เป็นผู้หญิงปกติผู้หญิงธรรมดา น่ารัก อ่อนหวาน บอบบาง น่าเอ็นดู สมกับความเป็นผู้หญิง เจ้าตัวก็ทำหน้าที่เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี รักใคร่เอ็นดู โฟกัสกับการงาน หารายได้ รับผิดชอบครอบครัวไม่ให้ตกหล่น

เจ้าตัวละวาง ความเป็นตัวเองบางอย่างออกไป แต่ความมีชีวิตชีวา สิ่งที่เคยละวางมันยังไม่หายไปไหน สิบทิศคนที่ขับรถพาแฟนที่ก๊งเหล้ายามเครียดไปทะเล คนที่ตบตีถกเถียงอย่างไม่เคยต้องรักษาน้ำใจใคร เพราะรู้อีกฝ่ายรับได้ขอให้มีเหตุผลที่ดี อีกฝ่ายจะไม่มีน้ำตา เราจะเสียงดังกันจนกว่าได้ข้อสรุป แล้วทุกอย่างก็สงบ คนที่สามารถลุยงานดึกดื่นถึงไหนถึงกัน ไม่ต้องรู้สึกห่วงกังวลว่ามีใครอยู่ข้างหลัง เพราะอีกฝั่งดูแลตัวเองได้ดี เมื่อมาเจอกับเพื่อนเก่า สิบทิศก็เป็นสิบทิศได้อย่างเต็มที่ แน่นอน ... เขายังรักปิ่นปักเหมือนเดิมนั่นแหละ เรื่องที่ผ่านไปแล้วมันก็คือผ่านไปแล้ว สิ่งที่ทำก็ลืมไปแล้ว

แต่คำถามก็เกิดขึ้นมาในใจถ้าวันนั้นสู้ไปให้สุดกับความไม่ธรรมดากับคนเก่า ผลมันจะออกมาเป็นอย่างไร ไม่ใช่แค่เรื่องความสัมพันธ์ แต่เป็นเรื่องอื่น ๆ ด้วย ความสามารถ การงาน เขาเจอผู้หญิงที่สุดแบบกชมน เธอไม่ธรรมดา เธอก้าวหน้าในวงการ ถ้าเขากล้าเป็นตัวเองอย่างที่สุด ไปจนสุด อาจได้นักรบที่เคียงบ่าเคียงไหล่ และ ไม่ต้องคอยดูแลไปทุกย่างก้าวแบบนี้ก็เป็นได้

ความรักแบบ " ปิ่นปัก " - สละตัวตน เพื่อครอบครัว

เมื่อรู้ว่าสุขภาพภายในไม่แข็งแรง ปิ่นปักก็พร้อมละวางสิ่งอื่น ลาออกจากงาน มาทำหน้าที่แม่และเมียอย่างเต็มตัว เตรียมพร้อมเป็นหลังบ้านที่ดี เป็นแม่ศรีเรือน ดูแลครอบครัว หากสิ่งที่เกิดขึ้นคือความรู้สึกที่ว่าตัวเองต้องพึ่งพาคนอื่นอยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่เพียงครอบครัว หรือ สามี แต่ไปถึงคนรอบข้าง แล้วยังไปถึงแฟนเก่าของสามีด้วย ถึงจะมีเหตุผล มีคนเข้าข้าง พร้อมอยู่เคียงข้าง แต่ในใจก็ว่างโหวง ยิ่งคนคอยดูแลทำราวกับเป็นของสูงค่า ก็ยิ่งเกิดความกดดัน ความนับถือตัวเองยิ่งน้อยลง ปิ่นปักพยายามอย่างเต็มที่ตามบทบาทของตัวเอง เพื่อ regain เพื่อทดแทนความมั่นใจที่ขาดหายไป 

ดูแลการกินอยู่หลับนอน อาหารการกิน การพักผ่อนของสามี รวมถึงให้กำลังใจ ก็พยายามที่จะทำตรงนั้น แต่มันเป็นปฏิปักษ์กับการงานที่สามีทำ งานใหม่ที่สิบทิศจับ คือ งานละคร งานที่ไม่มี work-life balance งานที่ต้องเสร็จก็คือต้องเสร็จ ไม่มีคำว่าพรุ่งนี้ค่อย ไม่มีคำว่าเดี๋ยวก่อน ปิ่นปักไม่สามารถช่วยเหลือสามีได้มากกว่านี้ เพราะ เธอเองไม่มีความรู้ ความสามารถในอาชีพตรงนั้น เธอจึงเลือกที่จะส่งนนท์ ส่งสโตเกียวไปเป็นสาย ถูกหรือเปล่าไม่รู้ แต่ก็เพื่อเรียกเอาความมั่นใจคืนมา

เข้าใจว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันก็เป็นธรรมดาของคนที่หวั่นไหว และ ไม่รู้ว่าจะต้อง react ยังไงเพราะว่าทำได้เท่านั้น คำถามก็คือว่าในระหว่างที่อยู่ในสภาวการณ์แบบนี้ สละตัวตนไปแล้ว ... จะบอกตัวเองว่ายังไงให้เชื่อมั่นในตัวเองว่ายังมีคุณค่า และ มีความหมาย เมื่อยังต้องพึ่งพาคนอื่นอยู่ตลอดเวลา

ความรักแบบ "เพียงพันแสง" -  เจ้าพ่ออยากเห็นหน้าหลาน หวังว่าเป็นหลานชาย -

เพียงพันแสงก็ถือว่าเป็นผู้ชายที่มีคุณสมบัติครบถ้วนคนหนึ่ง จะเลือกผู้หญิงกี่คนมาเป็นคู่ครองก็ย่อมได้  เพียงพันแสงเป็นคนที่ยืดหยุ่นที่สุดแล้ว มีความละเอียดอ่อนของผู้หญิง และ ความมองโลกกลาง ๆ ไม่เอาอารมณ์ดราม่ามากอย่างผู้ชาย ผสมผสานกัน แต่เพศสภาพและความคาดหวังของสังคม มันไม่ไปได้ด้วยกัน ความรักของเพียงพันแสงจึงเป็นรักลับ ๆ อยู่ในกรอบในโอวาส จารีตประเพณีอันดีงาม ต้องมีคู่เป็นผู้หญิง ต้องมีทายาทสืบตระกูล และ ต้องเป็นลูกชายหลานชาย เพียงพันแสงไม่อาจเป็นอย่างที่ตัวเองเป็นได้ ไม่กล้า และ ไม่อาจให้คนทั่วไปรู้ได้ โดยเฉพาะเจ้าพ่อสายอนุรักษ์นิยมซึ่งกำลังเจ็บไข้ด้วยโรคภัย 

ประเด็นนี้อาจจะไม่ได้เป็นหลักใหญ่ใจความของเรื่องนี้ แต่ก็เป็นประเด็นที่พบเห็นได้ทั่วไปในสังคม  ชวนขบคิดอยู่เหมือนกัน แม้ประเทศไทยจะเป็นประเทศที่มีที่ทางให้กับเพศทางเลือกอยู่บ้างแต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด ในหลายบ้าน หลายสาขาอาชีพ ความเป็นเพศทางเลือกก็ยังเป็นสิ่งที่ต้องหลบซ่อน ทั้งในแง่เพศสภาพ และ ความรักความสัมพันธ์  ทางออกจากเรื่องนี้อาจไม่ได้เป็นสิ่งที่คนดูอยากรู้รอคอย แต่ก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจเมื่อเทียบกับสถานการณ์ในสังคม

เลือกได้เอาแบบไหนกันดี ?