สวัสดีค่ะ
คือตัวเราแอบชอบรุ่นพี่ในคณะคนหนึ่งตอนอยู่ปี1(ผ่านมาประมาณ2ปี)
ตอนเราเจอเขาครั้งแรกแบบปิ๊งมากเห็นแล้วคือแบบเพลงขึ้นเป็นนางเอกMvเลย5555
จากนั้นเราก็ทําการหาเฟสเขาโดยมีเพื่อนของเราเป็นตัวช่วยจนเจอก็ได้ทําความรู้จักกันพอประมาณในรูปแบบคนรู้จักทั่วไปจนเวลาผ่านไปเราให้ความสําคัญกับเขามากๆแต่เราไม่ได้ทักเขาไปทุกวันนะคะเราคอยตามไปให้กําลังใจตลอดเวลาเขาแข่งกีฬามีข้อความดีดีในทุกเทศกาล ทุกการเปิดเทอมปิดเทอมฝึกงาน วันเกิดเราก็ฝากเค้กไปกับเพื่อนเขาที่เรารู้จัก
พี่เขารับรู้ความรู้สึกค่ะแต่เขาก็ไม่ได้คิดไรกับเราจริงๆเขาวางตัวกับเราชัดเจนทุกอย่างไม่ได้ให้ความหวังไรเราเลยเราก็งแบบโอเครักแบบนี้ไปก็ได้สักวันคงมองมาบ้างแหละ
จนเวลาผ่านไปสักพักเราคิดว่าสิ่งดีดีที่ให้เขาได้มากที่สุด ณ ตอนนั้นคงเป็นการที่ไม่ทักหาเขาเเค่เขาเรียนคงปวดหัวมากพอล่ะอย่าพยายามสร้างความหงุดหงิดให้เขาเล
(ก็แอบคิดแบบคนหลงตัวเองนะว่าเงียบไปแบบนี้พี่เขาจะคิดว่ากูไม่จริงใจป่าวว่ะจะคิดว่าเราเป็น ผญ ไม่ดีที่เป็นแบบนี้กับทุกคนหรือป่าว) แต่ก็ทําไรไม่ได้สิ่งที่สําคัญที่สุดคือพี่เขา
แต่ไม่มีวันไหนที่เราไม่คิดถึงเลยส่องทุกวันว่างเป็นส่องข่วงเขาไปฝึกงานไม่ได้เจอความรู้สึกก็ไม่ได้น้อยลงไปเลยพอเขากลับมาเรียนก็แอบนั่งรอซื้อข้าวมากินตรงโต๊ะไกล้ๆลิฟต์เพื่อที่จะได้เห็นพี่เขา แอบไปตีแบตไกล้ๆที่เขาซ้อมกีฬาโชคดีที่เพื่อนของเราร่วมด้วยทุกอย่าง
วันหนึ่งเขาโพสประมาณแอบชอบใครสักคน แค่เห็นก็แบบจุกไปหมดสิ้นหวังทุกอย่าง
ทําไมว่ะเปิดใจให้บ้างก็ไม่ได้หนูก็รักพี่มากมายตอนนั้นสมองคิดทุกอย่างแบบคนไม่มีเหตุผล นั่งทบทวนกับตัวเองอยู่ซักพัก
เลยนึกขึ้นได้ว่าเราก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรอ
ว่ามันจะจบยังไงแค่ขนาดเราชอบพี่เขาเรายัง
ทุ่มเทใจให้ไปขนาดนี้เเล้วพี่เขาล่ะเขาก็ต้องรู้สึกกับคนนี้มากๆเหมือนกัน
ใจพี่เขาตอนนี้ก็คงไม่ต่างกันหรอกเราจะทําให้เขาเลิกชอบใครไม่ได้นั้นหัวใจคนนะแล้วนั้นก็คือหัวใจคนที่เรารักเชียวนะ
ตัวเราที่ไม่เจียมตัวเอง ไปยุ่งกับเขาเอง
จากที่เคยคิดว่าสักวันเขาจะเปิดใจกับเราบ้าง
จนยอมรับความจริงทุกอย่างตอนนี้พอทําใจได้สิ่งที่เราได้ทําไปคิดว่ามันเต็มที่แล้วสําหรับผู้หญิงคนหนึ่งที่มีสิทธิ์ทําได้แค่นี้
ปลอบใจตัวเองว่าอย่างน้อยก็ยังได้รู้จักกันพี่เขาได้รู้จักชื่อเรารู้ความรู้สึกเราถึงจะไม่ได้พูดก็เถอะ
ตอนนี้พี่เขากําลังจะจบแล้วค่ะก็คงไม่ได้เจอกันอีกแล้วอยากจะลา แต่ไม่ดีกว่าปล่อยไปแบบนี้แหละ
ถ้าคุณเป็นพี่เขาคุณจะเก็บเราไว้ในความทรงจําบ้างมั้ยคะ
*** ถ้าข้อความอ่านยากหรือพิมพ์ตกไปขอโทษด้วยนะคะ***
คุณยังจะจดจำคนที่แอบชอบคุณไหม
คือตัวเราแอบชอบรุ่นพี่ในคณะคนหนึ่งตอนอยู่ปี1(ผ่านมาประมาณ2ปี)
ตอนเราเจอเขาครั้งแรกแบบปิ๊งมากเห็นแล้วคือแบบเพลงขึ้นเป็นนางเอกMvเลย5555
จากนั้นเราก็ทําการหาเฟสเขาโดยมีเพื่อนของเราเป็นตัวช่วยจนเจอก็ได้ทําความรู้จักกันพอประมาณในรูปแบบคนรู้จักทั่วไปจนเวลาผ่านไปเราให้ความสําคัญกับเขามากๆแต่เราไม่ได้ทักเขาไปทุกวันนะคะเราคอยตามไปให้กําลังใจตลอดเวลาเขาแข่งกีฬามีข้อความดีดีในทุกเทศกาล ทุกการเปิดเทอมปิดเทอมฝึกงาน วันเกิดเราก็ฝากเค้กไปกับเพื่อนเขาที่เรารู้จัก
พี่เขารับรู้ความรู้สึกค่ะแต่เขาก็ไม่ได้คิดไรกับเราจริงๆเขาวางตัวกับเราชัดเจนทุกอย่างไม่ได้ให้ความหวังไรเราเลยเราก็งแบบโอเครักแบบนี้ไปก็ได้สักวันคงมองมาบ้างแหละ
จนเวลาผ่านไปสักพักเราคิดว่าสิ่งดีดีที่ให้เขาได้มากที่สุด ณ ตอนนั้นคงเป็นการที่ไม่ทักหาเขาเเค่เขาเรียนคงปวดหัวมากพอล่ะอย่าพยายามสร้างความหงุดหงิดให้เขาเล
(ก็แอบคิดแบบคนหลงตัวเองนะว่าเงียบไปแบบนี้พี่เขาจะคิดว่ากูไม่จริงใจป่าวว่ะจะคิดว่าเราเป็น ผญ ไม่ดีที่เป็นแบบนี้กับทุกคนหรือป่าว) แต่ก็ทําไรไม่ได้สิ่งที่สําคัญที่สุดคือพี่เขา
แต่ไม่มีวันไหนที่เราไม่คิดถึงเลยส่องทุกวันว่างเป็นส่องข่วงเขาไปฝึกงานไม่ได้เจอความรู้สึกก็ไม่ได้น้อยลงไปเลยพอเขากลับมาเรียนก็แอบนั่งรอซื้อข้าวมากินตรงโต๊ะไกล้ๆลิฟต์เพื่อที่จะได้เห็นพี่เขา แอบไปตีแบตไกล้ๆที่เขาซ้อมกีฬาโชคดีที่เพื่อนของเราร่วมด้วยทุกอย่าง
วันหนึ่งเขาโพสประมาณแอบชอบใครสักคน แค่เห็นก็แบบจุกไปหมดสิ้นหวังทุกอย่าง
ทําไมว่ะเปิดใจให้บ้างก็ไม่ได้หนูก็รักพี่มากมายตอนนั้นสมองคิดทุกอย่างแบบคนไม่มีเหตุผล นั่งทบทวนกับตัวเองอยู่ซักพัก
เลยนึกขึ้นได้ว่าเราก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรอ
ว่ามันจะจบยังไงแค่ขนาดเราชอบพี่เขาเรายัง
ทุ่มเทใจให้ไปขนาดนี้เเล้วพี่เขาล่ะเขาก็ต้องรู้สึกกับคนนี้มากๆเหมือนกัน
ใจพี่เขาตอนนี้ก็คงไม่ต่างกันหรอกเราจะทําให้เขาเลิกชอบใครไม่ได้นั้นหัวใจคนนะแล้วนั้นก็คือหัวใจคนที่เรารักเชียวนะ
ตัวเราที่ไม่เจียมตัวเอง ไปยุ่งกับเขาเอง
จากที่เคยคิดว่าสักวันเขาจะเปิดใจกับเราบ้าง
จนยอมรับความจริงทุกอย่างตอนนี้พอทําใจได้สิ่งที่เราได้ทําไปคิดว่ามันเต็มที่แล้วสําหรับผู้หญิงคนหนึ่งที่มีสิทธิ์ทําได้แค่นี้
ปลอบใจตัวเองว่าอย่างน้อยก็ยังได้รู้จักกันพี่เขาได้รู้จักชื่อเรารู้ความรู้สึกเราถึงจะไม่ได้พูดก็เถอะ
ตอนนี้พี่เขากําลังจะจบแล้วค่ะก็คงไม่ได้เจอกันอีกแล้วอยากจะลา แต่ไม่ดีกว่าปล่อยไปแบบนี้แหละ
ถ้าคุณเป็นพี่เขาคุณจะเก็บเราไว้ในความทรงจําบ้างมั้ยคะ
*** ถ้าข้อความอ่านยากหรือพิมพ์ตกไปขอโทษด้วยนะคะ***