เรากะรุ่นพี่คนนั้นบ้านอยู่ใกล้กันตอนนนี้พี่เขาจะอยู่ปวช.2แล้วส่วนเราจะขึ้นม.3ย้อนความไปตอนเราอยู่ม.1ย้ายบ้านมาอยู่ที่หนึ่งซึ่งบ้านเรากะพี่เขาก็ไม่ห่างกันมากตอนนั้นเราออกไปทิ้งขยะหน้าบ้านเราเห็นพี่เขาขี่รถผ่านพี่เขาก็มองหน้าเราจากนั้นสองสามวันพี่เขาก็แอดเฟสเรามาเราก็รับละพี่เขาก็ทักมา ก็คุยกันมาเรื่อยๆ พี่เขาเป็นนักกีฬา วินเซิฟ เขาจึงไม่ค่อยมีเวลาตอบแชตเราเท่าไหร่แต่เราก็รอ ละพี่เขาก็ค่อยๆหายไป บางวันเราเจอกันที่โรงเรียนก็เจอกันก็ส่งยิ้มให้กันปกติแบบไม่มีไรเกิดขึ้นก็มีแซวนูนนี่นั่นกันจนพี่เขาเรียนจบม.3ตอนนั้นเป็นวันปัจฉิมเราก็เอาตุ๊กตา ลูกอมต่างๆนาๆไปให้ ละเราก็เจอกันอยู่บ่อยๆเพราะบ้านอยู่ใกล้กันเราจำเสียงรถพี่เขาได้แม่นมาก ละก็ได้ทักมาคุยกันหลังจากที่ไม่ได้คุยกันมาพี่เขายังเก็บตุ๊กตาที่เราให้ไว้อยู่ด้วยละก็คุยกันสองสามวันเขาก็หายไปอีกละพอวันนี้เราขี่รถสวนกันพี่เขาทักทายเราคือเขินมาก5555. ก็เลยแบบเราลืมเขาไม่ได้เลิกชอบไม่ได้เลย  เราควรชอบต่อไปหรือควรหยุดทีมีวิธีช่วยให้ลืมมั้ย.  (พี่เขาก็เคยชอบเราเหมือนกัน)