ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ คือเราเพิ่งเลิกกับแฟนมาคบกันมา 1 ปี 6 เดือน มันอาจจะไม่นานมากสำหรับใครแต่สำหรับเราคือความรู้สึดมันมีเยอะมาก ตั้งแต่คยกันมาเราดูแลกันเข้าใจกันตลอด ไม่เคยมีเรื่องทะเลาะกันใหญ่โตเลย แต่สิ่งที่เป็นปัญหาของการเลิกกันครั้งนี้คือ ก่อนหน้านีไม่กี่เดือน เราได้บอกกับเขาว่าเขาไม่เหมือนเดิม เขาเริ่มเปลี่ยนไป ใส่ใจเราน้อยลง คือเรามองว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่เราต้องคุยกัน เรานอยด์ เราน้อยใจแต่เราโอเคนะ ก็เข้าใจว่าเป็นเรื่องปกติของคนทั่วไปที่อาจจะมีอารมขี้เกียจตอบขี้เกียจคุยบ้าง เราคุยกันเข้าใจกันในวันนั้น แต่เขากลับคิดหนักในเรื่องนี้ และพยายามแก้ไขมันมาเรื่อยๆ แต่เหมือนเขากลัวว่าวันต่อไปเขาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมและเราต้องเสียใจเพราะเขาอีก เขาจึงตัดสินใจบอกกับเราว่า เราควรไม่คุยกันตั้งแต่วันนี้จะดีกว่า เพราะว่าในอนาคตต้องมีวันที่เขาต้องทำให้เราเป็นแบบนี้รู้สึกแบบนี้อีก ให้เสียใจกันตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่ามายื้อกันแบบนี้เรื่อยๆ เรายังรักกันอยู่ รักกันมากไม่ได้มีปัญหาเรื่องมือที่สาม แต่เขาเลือกที่จะตัดสินใจแบบนี้ เราเสียใจมากเพราะเราอยากให้เขายังอยู่ในชีวิตเหมือนเดิม เราขอให้เขาอยู่ต่อ เราจะไม่เป็นแบบนั้นแล้วเราจะเข้าใจเขาให้มากขึ้นลองดูกันต่อได้ไหมหากมันไม่ไหวจริงๆเราก็จะยอมทำตามที่เขาต้องการ แต่คำตอบของเขาคือไม่ได้ เขาไม่ยอมกลับมา เขายังยืนยันคำเดิม เขาบอกว่าหากการตัดสินใจของเขาในครั้งนี้มันผิด เขาจะกลับมาไม่ว่าจะกลับมาแบบไหนก็ตาม เขายอมรับว่าเขาเห็นแก่ตัว แต่เขาไม่อยากให้เรามานั่งเสียใจเพราะเขาไปเรื่อยๆแบบนี้ ถ้าหากเราเป็นคู่กันจริงๆ เราจะได้กลับมาหากันอีกจนได้ เขาเชื่อแบบนั้น (เราก็เชื่อแบบนั้นนะ และเราก็ยังหวังให้เขากลับมา) เราขอให้การตัดสินใจของเขามันผิด และอยากให้เขากลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม แต่ก็ไม่รู้จะมีวันนั้นไหม
     เราเริ่มทำใจได้แล้วเพราะว่าเรายอมรับความจริงได้ และเราตั้งใจไว้ว่าเราจะขออยู่คนเดียวไม่อยากมีความรักแล้วเพราะเราเจ็บเราเสียใจ แต่เราจะอยู่คนเดียวได้ยังไงไม่ให้เหงาและไม่ฟุ้งซ่าน เราพักอยู่หอคนเดียว ทำงานที่ต่างจังหวัด ที่ทำงานมีแค่เรากับบัดดี้ ซึ่งเขาเป็นผู้ชาย เราไม่ได้สนิทกัน เราแทบจะไม่มีเพื่อนที่นี่เลยเพราะทำงาน 6 วัน จันทร์-เสาร์ เราไม่ค่อยรู้จักใครเพราะเราทำงานเกี่ยวกับสินเชื่อคนไม่ค่อยสานสัมพัทธ์ต่อเท่าไหร่เนื่องจากกลัวคนรู้ว่าเป็นหนี้มากู้มาทำสินเชื่อกันเรา 
       พิมพ์มาตั้งยาว คือเราอยากถามว่าเราต้องอยู่ยังไง ทำแบบไหนเราถึงจะไม่เหงา ไม่ฟุ้งซ่าน เพราะเราไม่เคยอยู่แบบนี้มาก่อน เรามีแฟนตลอด ก่อนที่จะมาคบกับคนนี้เรามีแฟนที่คุยๆกัน แต่จบลงด้วยการที่เขากระทำกับเราไว้เยอะ โสดได้ไม่ถึงเดือนเราก็มาเจอกับแฟนคนล่าสุดนี้แล้ว เราไม่รู้ว่าเราต้องไปหาที่พึ่งทางจิตใจยังไง ช่วงนี้ช่วงโควิด-19 เรากลับบ้านไปหาพ่อแม่ก็ยาก แต่เราก็พยายามคุยและโทรหาท่านตลอด แต่ไม่บอกปัญหาเรื่องนี้กัยท่านเพราะรู้ว่าจะเป็นห่วงเรา
    ต้องทำยังไงถึงจะอยู่ได้แบบสบายใจและไม่เหงา