ฉันเคยคิดว่าเวลากลางคืนมันคงเงียบมากเเน่ๆเเต่สำหรับฉัน ฉันคิดว่ากลางวันนั้นเป็นช่วงเวลาที่เงียบที่สุด เเละมีความสุขที่สุดเเต่พอหลัง6โมงเย็นฉันกลับไม่มีความสุขฉันนอนร้องไห้เกือบทุกวันเพราะคำพูดจาเเย่ๆเหล่านั้น เเต่ฉันก็เข้าใจว่าเขาคงเป็นห่วงเราเเต่สำหรับเราเเล้วเรารู้สึกว่าเขาจะไม่ชอบเราเกลียดเราเขาถึงพูดจาเเย่ๆใส่ ทั้งๆที่ฉันไม่ได้ทำไรผิด ฉันเลยเข้าใจว่าเด็กที่หนีออกจากบ้านเขาก็มีเหตุผลของเขา  ฉันควรทำไงงดีกับความรู้สึกตอนนี้