สวัสดีค่ะวันนี้ เราอยากมาแลกเปลี่ยนความเห็นกับทุกๆคนค่ะว่ายังไงกับเรื่องแบบนี้


มันเริ่มขึ้นเมื่อตอนเราอยู่ป.1ค่ะ ที่โรงเรียนมีการจัดการเรียนการสอนประวัติศาสตร์ตามปกติ ตอนแรกเราก็เป็นเด็กเอ๋อๆไม่รู้อะไรเลยไม่สนใจวิชานี้สักเท่าไหร่

(ขอบอกก่อนนะคะ หลักสูตรการเรียนการสอนของสมัยนี้จะเหมือนกับสมัยตอนเราอยู่ป.1รึป่าวไม่รู้นะคะ หากไม่เหมือนก้ขออภัยด้วยเพราะเราไม่รุ้จริงๆ เพราะหลักสูตรนั้นเปลี่ยนได้ทุกเมื่อ)

เราจำได้ลางๆว่า เราเรียนเรื่อง 'เมืองละโว้' ใช่ป่าวนะจำไม่ได้🤣 แต่ว่าตอนนั้นเราก็ยังเฉยๆตลอด

จนมาวันหนึ่งครูที่สอนก็เล่าเรื่อง ประวัติศาสตร์ของชาติอื่นให้ฟัง เรายังจำได้ดีประติศาสตร์นี้เป็นชาติกรีก🇬🇷 หลายคนอาจจะไม่รู้จักหรือรู้จักเราก้ไม่แน่ใจนะคะ😅

ครูก็ทำการเล่าไปเรื่อยๆจนหมดคาบ ไอ้เราที่เป็นเด็กก้สงสัยว่า ทำไมประเทศนี้มีความน่าสนใจ เราจึงกลับบ้านแล้วลองไปค้นในโทรศัพท์จอเล็กๆแต่ไม่ใช่ปุ่มกดแต่ไอ้เราก็ลืมไปว่าเราไม่ามีเน็ต😑 วันนั้นดันนนเป็นวันเราพอดีพ่อเลยติดเน็ตให้ โครตโชคดี ทันที่ที่ได้เน็ต เราก็ลองค้นหาหลังจากนั้นเราก็เริ่มสนใจประวัติศาสตร์มาตลอด เราก้เริ่มชอบประวัติศาสตร์ของอียิปต์ ของจีน เรื่อยๆ

ตัดมา..พอถึงประถมปลาย วันนั้นเราอยู่ในห้องสมุดอาเซียนที่ร.ร. เพราะเพื่อน(บังคับ)ให้ไปนั่งตากแอร์เป็นเพื่อน😂 เราก็มา เราก็เฉยๆไม่ได้ปฏิเสธมัน พอเข้ามาแอร์โครตช่ำ *ออกทะเลล่ะเข้าเรื่องๆ😂🤣

ด้วยนิสัยของเราที่เป็นคนชอบอ่านนิยายอ่านประวัติศาสตร์เราก็เลยไปเจอหนังสือเล่มหนึ่ง ขนาดกำลังหานิยายอ่าน หนังสือมันชื่อว่า...' สถานที่น่าท่องเที่ยวประจำอาเซียน ' จะจำผิดรึป่าวเราจำไม่ได้โทษทีค่า มันนานแล้ว🤣

หนังสือเล่มมันจะบางๆ หน้าปกลื่นๆอะค่ะ มีประมาณมากกว่า 60 หน้าอ่ะ จำไม่ได้จริงๆ

เราก็เปิดไปเรื่อยๆหน้าแรกผ่านไป หน้าที่สองผ่านไป จนมาถึงท้ายๆหนังสืออ่าค่ะ เราก็เปิดไปเจอสถานที่หนึ่ง..

ในรูปหนังสือ มันเป็นเจดีย์สีทองๆสูงๆรอบๆจะโล่งๆหน่อย บนยอดเจดีย์มีอะไรดูวับๆค่ะ เราก็เลยลองอ่านเนื้อหาที่แปะอยู่อีกหน้าข้างๆ

ที่ที่เราสงสัยเมื่อกี้มีชื่อภาษาอังกฤษว่า..(Shwedagon Pagoda)  หรืออีกชื่อที่เรียกขานกันทั่วไปเป็นภาษาไทย : เจดีย์ชเวดากอง

เรามองรูปเจดีย์สีทองอร่ามสลับกับอ่านประวัติ และอยู่เราอ่ะเหมือนวูบ วูบแบบ..สติหลุดอ่ะ จนใกล้คาบเรียนเพื่อนเรามันก็มาสกิดแบบสองสามรอบแต่เราก้ยังสติหลุด จนต้องให้ครุฟิลิปปินส์ที่เป็นคนดูแลห้องสมุดอาเซียนมาเรียกลับห้อง

พอได้สติเราก็งงๆอยู่เพราะว่าเราจำได้ว่าเรามองรูปเจดีย์สีทองอยู่แล้วอยู่ดีๆมันก็เหมือนอยากร้องไห้เหมือนคิดถึงใครบางคน เหมือนกับว่า คนที่เราคิดถึงเขายังรอเราอยู่ตรงที่เดิม
เราคิดในใจ (กรุบ้าป่าวว่ะ..) เราก็เริ่มสงสัยว่าเกิดไรขึ้นพอกลับกลับบ้านไปก็ไปค้นหาสถานที่นั้นแล้วพอเราเลื่อนดูรูปไปมาและอยู่ๆเราก็เจอรูปๆหนึ่งมันเป็นรูป...เป็นรูปที่แบบมีเหมือนซากปรักหักพังของอยุธยาและก็เป็นแบบเมืองของชาวพม่ารามัญในสมัยอดีต

คือเราเห็นรูปนั้น อยู่ดีๆเราก้เริ่มเหม่อลอยอีกแล้ว เหมือนกับคิดถึงใครบางคนอีกแล้ว... ตั้งแต่วันนั้นมาเราก็ชอบประวัติศาสตร์ของพม่ากับไทยมาตลอด ไม่รู้ว่าทำไม..เราถึงร้องไห้เวลาเจอกับโบราณสถานต่างๆในอยุธยาและในประเทศพม่า เรารู้สึกคุ้นชิน รู้สึกอบอุ่น คล้ายมีคนคอยเราอยู่..แต่แค่เรายังไม่รู้อ่ะว่าเขาคือใคร?

ชีวิตนี้เรายังไม่เคยไปเมียนมาร์สักครั้ง ส่วนจ.อยุธยา เราเกือบได้ไปครั้งหนึ่งแล้วแต่ทริปถูกยกเลิกเพราะครอบครัวติดธุระ เราชอบจริงๆถ้าได้ไปสักครั้งจะขอกราบแผ่นดินไทยเป็นพันๆครั้งที่ให้ลูกได้มาอยู่ในที่ๆใฝ่ฝันมาตลอดในช่วงชีวิต

แต่สุดท้ายเราก้ไม่ได้ไปความฝันเริ่มริบหรี่ยิ่งตอนนี้มีพิษโควิดด้วย😢

แล้วเราก็ลองไปย้อนหาหนังเก่าๆที่เคยดูจนตอนนี้ได้หนังมาเรื่องหนึ่งที่ทำให้เราใจสงบได้จริงๆ คือเรื่อง "From Bangkok to Mandalay" เรารู้สึกว่าหนังเรื่องนี้ให้ความรู้สึกคิดถึงคล้ายกับเรา แม้จะเป็นแค่จดหมายแต่ความหมายกับลึกซึ้งเกินคำบรรยาย แม้จะดูเป็นครั้งที่สอง แต่ก็ยังทำให้เรา..น้ำตาไหลอยู่ดี ไม่รู้ว่าเป็นแค่ความรู้สึก หรือ เราคิดไปเอง แต่เราเชื่อว่าทุกสิ่งไม่ความบังเอิญ เราเชื่อว่าสักวันเราจะเจอกับคนๆนั้น คนที่เรารู้สึกว่าเขายังรอคอยเราเสมอ แม้ต่อให้จะเป็นชาตินี้ หรือ ชาติที่แล้ว ก็ตาม.

แล้วเพื่อนๆพี่ๆละคะเคยผ่านความรู้สึกแบบนี้มาบ้างไหมคะ? ใครที่เคยสามารถเล่าเรื่องราวให้เราฟังได้นะคะ ส่วนใครที่ไม่เคยสามารถแสดงความคิดเห็นต่อเรื่องราวของเราได้นะคะ

วันนี้ขอบคุณค่ะ