หากจำเป้นต้องให้ยืมจริง  เลี่ยงไม่ได้จริง  ทำได้อย่างมากคือลดความเสี่ยงที่จะเป็นหนี้สูญหรือเพิ่มโอกาสที่จะได้รับชำระหนี้(แม้จะไม่ทั้งหมด)

ซึ่งผมลองไล่ๆและเรียงลำดับดู  อาจมีสลับกันไปบ้างในบางตำแหน่งตามแต่ความถนัดในการติดตามของแต่ละคน

1.เอาทรัพย์สินมา "ขายฝาก" เพราะทรัพย์สินที่ขายฝากเป็นของเราไม่ใช่ของของ เขาแค่มีสิทธืไถ่คืนในเวลากำหนด และทรัพย์สินนั้นเราสามารถนำออกมาใช้ได้ด้วย ตอนเค้ามาไถ่คืนอาจจะไถ่คืนตามจำนวนเงินที่เอาไป หรือมากกว่าก็ได้(เท่าที่ไม่เกินกฎหมายห้าม) ถ้าเค้าไม่ไถ่คืนอย่างน้อบบคุณก็ได้ทรัพย์นั้นไว้ใช้ โดยที่ไม่ต้องเสียเวลาฟ้องร้อง บังคับคดี ขายทอดตลาดเลย เช่น เอาที่ดินมาขายฝาก

2.เอาทรัพย์สินมา "จำนอง"  เช่น ที่ดิน ใช่แล้วที่ดินมันไม่หนีหายไปไหนแน่นอนไม่จ่ายก็บังคับจำนอง เพียงแต่คุณต้องเสียเวลาฟ้องร้อง
บังคับคดี ประกาศขายทอดตลาด จนขายทอดตลาดได้ รับเงิน และแน่นอนเจ้าหนี้จำนองอาจไม่ใช่คุณคนเดียวและคนแรก แต่อย่างน้อยถ้าไม่จ่าย
ก็ยังมีที่ดินที่สามรถบังคับจำนองได้ และไม่เสียสิทธิที่จะเรียกหนี้ที่กู้ซึ่งเป็นหนี้ประธาน และถ้าจะให้เค้าจำนองอย่าลืมทำข้อตกลงยกเว้นกฎหมายไว้ด้วย ว่าหากขายทอดตลาดได้เงินไม่พอใช้  ผู้จำนองต้องรับผิดในส่วนที่ขาดอยู่ เพราะไม่งั้นเกิดขายทอดตลาดไปแล้วไม่ได้ถึง จะไปเรียกกับเค้าไม่ได้แล้ว

3.เอาทรัพย์สินมา "จำนำ" อันนี้จะคล้ายกับขายฝาก เพียงแต่ทรัพย์ที่ขายฝากจะเป็นของผู้ซื้อฝากและสามารถนำของออกใช้งานได้อย่างเจ้าของกรรมสิทธิ์  แต่จำนำทรัพย์สินยังเป็นของผู้จำนำเพียงแต่ผู้รับจำนำเป็นผู้เก็บดูแลทรัพย์สินชิ้นนั้น ถึงไม่จ่ายก็ยังมีทรัพย์ที่จำนำอยู่ ไว้บังคับจำนำอยู่
เพียงแต่จะยุ่งยากเวลามีการบังคับจำนำและต้องขายทอดตลาด ถ้าขายทอดตลาดไม่ได้คุ้มทุน  ก็ยังสามารถไปเรียกส่วนต่างได้อีกต่างหาก  ส่วนมากทรัพย์ที่จำนำเค้าจึงมักไม่ให้ราคาเต็ม เช่นราคาเต็ม 100 บาท  ให้ราคาสัก 70 บาท พอ เกิดขายทอดตลาดได้ 60 บาท
อย่างน้อยขายทุนแค่ 10 บาท ดีกว่าให้ไป 100 บาท ขายได้ 60 บาท ขาดทุน 40 บาท

4.ทำสัญญากู้ และให้มีผู้ค้ำประกัน(ดอกร้อยละ 15 ต่อไปเลย)
- อันนี้รู้ๆกันขี้เกียจอธิบาย

5.ทำสัญญากู้ ไม่มีผู้ค้ำประกัน(ดอกร้อยละ 15 ต่อไปเลย)
- วัดดวงกันไป

6.สัญญาปากปล่าว
- แมนๆคุยกัน วัดใจกันไปเลย