เราเป็นคนหนึ่งที่พึ่งได้ดูปรมาจารย์ลัทธิมาร ซึ่งต้องบอกก่อนว่าเคยได้ยินเรื่องนี้มานาน แต่เราเป็นสายเกาและพึ่งได้เข้าจีนเมื่อปีที่แล้ว ดูตามลิสท์มาเรื่อยๆจนถึงคิว ปรมาจารย์
จากที่เราได้ดู ต้องบอกก่อนว่าเราไม่เคยอ่านนิยายหรือเวอร์ชั่นการ์ตูน เคยดูเป็นหนังแล้วชอบก็เลยมาตามเก็บซีรี่ย์
ความรู้สึกของเราหลังจากที่ได้ดูเรื่องนี้และตีความออกมาจากผู้กำกับหรือตัวนักแสดงเอง ต้องบอกก่อนว่าทุกคนเล่นดีมาก ทำให้เราอินและเข้าถึงกูซูได้เป็นอย่างดี
เรามีความรู้สึกว่าอาฉิงกับเว่ยอิงนี่คือรักกันมาก มากกว่าเพื่อนหรือภรรยา จากตอนแรกที่อยู่ๆก็ถามพี่เรื่องคนรักซึ่งตอนแรกเราก็คิดว่าหมายถึงหลานจ้านหรือเปล่า แต่เรามาสะดุดตรงที่หลานจ้านถามนางว่าเป็นอะไรในสายตานาง เว่ยอิงตอบว่าเคยคิดว่าเป็นสหายที่ดีที่สุด ซึ่งเราก็เลยคิดว่าตอนที่ถามพี่เรื่องคนรักนางหมายถึงใคร
ตอนที่นางเจออาฉิงตอนนั้นเองที่เรารู้สึกว่านางรักอาฉิงจริงๆ นางเดินขึ้นไปในงานเลี้ยง แววตา สีหน้า คือเจ็บปวด และโกรธแค้นมาก ในความคิดของเราคือไม่ได้โกรธเรื่องอาหนิงแต่โกรธที่รู้ว่าอาฉิงคือรักน้องมาก น้องเป็นทุกอย่างของนางแล้ว ตอนที่กลับไปหาอาฉิงหลังจากรู้ที่อยู่ของอาหนิง สายตานางก็คือสงสารมาก เราคิดว่าด้วยบทหรืออะไรก็ตามมันไม่สามารถทำให้เห็นว่าสองคนนี้คู่กันแน่นอน ซึ่งเราเองก็อ่านสปอยมาบ้างว่าไม่มีนางเอก ใช่แต่สำหรับเราน้องจ้านแสดงจุดนี้ออกมาได้ดีมาก ซึ่งสามารถตีความอย่างไรก็ได้
จนมาถึงช่วงที่อยู่บนเขาเอง ตอนน้องมาตามให้กลับบ้าน เว่ยอิงไม่ยอมกลับ กลับไม่ได้หากกลับแล้วคนที่เหลือจะทำยังไง นางสัญญากับอาฉิงแล้วว่าจะทำให้อาหนิงกลับมาเป็นปกติ ซึ่งตลอดเวลาที่อยู่บนเขา เรารู้สึกว่ามันพะอืดพะอมมาก อาฉิงรักเว่ยอิงอันนี้แน่นอน นางลำบากใจมากที่เว่ยอิงมาอยู่กับครอบครัวตน เพราะนางรู้ว่าเว่ยอิงรักพี่กับน้องตนเองมากกว่าสิ่งไหน ส่วนเว่ยอิงเองก็รู้ว่าอาฉิงคือคนที่รู้จักนางดีที่สุด แม้ไม่เคยพูดหรือแสดงออก แต่เว่ยอิงก็รู้และพยายามทำตัวปกติไม่ให้อาฉิงรู้สึกไม่สบายใจ พยายามทำตัวเหมือนไม่เป็นอะไร แม้รู้ว่าอาฉิงไม่เชื่อก็เถอะ
ในช่วงนี้แหละที่เรารู้สึกว่าเว่ยอิงยอมตัดขาดทุกคนใช้ชีวิตอยู่บนเขา จริงอยู่ที่ว่าหากทิ้งไปคนที่เหลือจะทำยังไง นั่นทำให้เราเห็นว่าเว่ยอิงนางเป็นคนดีมาก เห็นความสุขคนอื่นมาก่อนตนเสมอ ตรงนี้ผู้กำกับเล่าเรื่องได้ดีมาก
ตอนที่อาฉิงลาไปตาย ช่วงนี้การแสดงอารมณ์ของน้องจ้านดีเต็มสิบไม่หัก ซีนอารมณ์หลายฉากที่เรารีกลับไปดูอีกรอบเพราะน้องเล่นได้ดีมาก ตอนที่อาฉิงบอกลาเรารู้สึกว่าเว่ยอิงคือเจ็บปวดมาก นางไม่เหลือใครแล้ว นางทิ้งทุกอย่างมาเพื่อให้มีพวกเขาอยู่ แต่ตอนนี้คือพวกเขาจะไปแล้ว สิ่งที่ทำมาทั้งหมดคือสูญเปล่า สายตาที่มองอาฉิงตอนที่บอกขอโทษและขอบคุณคือที่สุดมาก
สุดท้ายก็คือควบคุมตนเองไม่ได้ สูญเสียทุกสิ่ง
มีใครตีความได้แบบนี้เหมือนเราไหมคะ หากไม่เหมือนก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะต้นฉบับคือนิยายวาย เราตีความตามความเห็นของคนทั่วไปที่ดูซีรีย์มาแบบไม่ได้รับรู้ว่ามันวายหรือไม่วาย
พลีชีพ! ปรมาจารย์ลัทธิมาร
จากที่เราได้ดู ต้องบอกก่อนว่าเราไม่เคยอ่านนิยายหรือเวอร์ชั่นการ์ตูน เคยดูเป็นหนังแล้วชอบก็เลยมาตามเก็บซีรี่ย์
ความรู้สึกของเราหลังจากที่ได้ดูเรื่องนี้และตีความออกมาจากผู้กำกับหรือตัวนักแสดงเอง ต้องบอกก่อนว่าทุกคนเล่นดีมาก ทำให้เราอินและเข้าถึงกูซูได้เป็นอย่างดี
เรามีความรู้สึกว่าอาฉิงกับเว่ยอิงนี่คือรักกันมาก มากกว่าเพื่อนหรือภรรยา จากตอนแรกที่อยู่ๆก็ถามพี่เรื่องคนรักซึ่งตอนแรกเราก็คิดว่าหมายถึงหลานจ้านหรือเปล่า แต่เรามาสะดุดตรงที่หลานจ้านถามนางว่าเป็นอะไรในสายตานาง เว่ยอิงตอบว่าเคยคิดว่าเป็นสหายที่ดีที่สุด ซึ่งเราก็เลยคิดว่าตอนที่ถามพี่เรื่องคนรักนางหมายถึงใคร
ตอนที่นางเจออาฉิงตอนนั้นเองที่เรารู้สึกว่านางรักอาฉิงจริงๆ นางเดินขึ้นไปในงานเลี้ยง แววตา สีหน้า คือเจ็บปวด และโกรธแค้นมาก ในความคิดของเราคือไม่ได้โกรธเรื่องอาหนิงแต่โกรธที่รู้ว่าอาฉิงคือรักน้องมาก น้องเป็นทุกอย่างของนางแล้ว ตอนที่กลับไปหาอาฉิงหลังจากรู้ที่อยู่ของอาหนิง สายตานางก็คือสงสารมาก เราคิดว่าด้วยบทหรืออะไรก็ตามมันไม่สามารถทำให้เห็นว่าสองคนนี้คู่กันแน่นอน ซึ่งเราเองก็อ่านสปอยมาบ้างว่าไม่มีนางเอก ใช่แต่สำหรับเราน้องจ้านแสดงจุดนี้ออกมาได้ดีมาก ซึ่งสามารถตีความอย่างไรก็ได้
จนมาถึงช่วงที่อยู่บนเขาเอง ตอนน้องมาตามให้กลับบ้าน เว่ยอิงไม่ยอมกลับ กลับไม่ได้หากกลับแล้วคนที่เหลือจะทำยังไง นางสัญญากับอาฉิงแล้วว่าจะทำให้อาหนิงกลับมาเป็นปกติ ซึ่งตลอดเวลาที่อยู่บนเขา เรารู้สึกว่ามันพะอืดพะอมมาก อาฉิงรักเว่ยอิงอันนี้แน่นอน นางลำบากใจมากที่เว่ยอิงมาอยู่กับครอบครัวตน เพราะนางรู้ว่าเว่ยอิงรักพี่กับน้องตนเองมากกว่าสิ่งไหน ส่วนเว่ยอิงเองก็รู้ว่าอาฉิงคือคนที่รู้จักนางดีที่สุด แม้ไม่เคยพูดหรือแสดงออก แต่เว่ยอิงก็รู้และพยายามทำตัวปกติไม่ให้อาฉิงรู้สึกไม่สบายใจ พยายามทำตัวเหมือนไม่เป็นอะไร แม้รู้ว่าอาฉิงไม่เชื่อก็เถอะ
ในช่วงนี้แหละที่เรารู้สึกว่าเว่ยอิงยอมตัดขาดทุกคนใช้ชีวิตอยู่บนเขา จริงอยู่ที่ว่าหากทิ้งไปคนที่เหลือจะทำยังไง นั่นทำให้เราเห็นว่าเว่ยอิงนางเป็นคนดีมาก เห็นความสุขคนอื่นมาก่อนตนเสมอ ตรงนี้ผู้กำกับเล่าเรื่องได้ดีมาก
ตอนที่อาฉิงลาไปตาย ช่วงนี้การแสดงอารมณ์ของน้องจ้านดีเต็มสิบไม่หัก ซีนอารมณ์หลายฉากที่เรารีกลับไปดูอีกรอบเพราะน้องเล่นได้ดีมาก ตอนที่อาฉิงบอกลาเรารู้สึกว่าเว่ยอิงคือเจ็บปวดมาก นางไม่เหลือใครแล้ว นางทิ้งทุกอย่างมาเพื่อให้มีพวกเขาอยู่ แต่ตอนนี้คือพวกเขาจะไปแล้ว สิ่งที่ทำมาทั้งหมดคือสูญเปล่า สายตาที่มองอาฉิงตอนที่บอกขอโทษและขอบคุณคือที่สุดมาก
สุดท้ายก็คือควบคุมตนเองไม่ได้ สูญเสียทุกสิ่ง
มีใครตีความได้แบบนี้เหมือนเราไหมคะ หากไม่เหมือนก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะต้นฉบับคือนิยายวาย เราตีความตามความเห็นของคนทั่วไปที่ดูซีรีย์มาแบบไม่ได้รับรู้ว่ามันวายหรือไม่วาย