บางทีเราก็อยากรู้หมือนกันว่าทำไมตอนเขาเล่นโทรศัพท์เขามีความสุขเหลือเกิน

แต่สำหรับเราทำอะไรเขาก็รำคาน บางทีก็แอบน้อยใจน่ะแต่ก็ต้องยิ้มตลกกลบเกลื่อนไป ต้องแอบมานั่งร้องไห้อยู่คนเดียว บางทีก็คิดน่ะว่าจะทิ้งทุกอย่างไปแล้วเริ่มต้นใหม่ แต่ติดตรงที่ว่ามีลูกด้วยกันแล้ว พอคิดว่าจะทิ้งทุกอย่างก็นึกถึงลูกขึ้นมา แต่บางทีความทุกข์ความเสียใจมันเก็บไว้มากเกินไปจนไม่รู้จะหันหน้าไประบายที่ไหน ไม่รู้จะทำยังไง หรือต้องทนทุกข์ไปอย่างงี่ตลอด เคยพูดเปิดใจเรื่องนี้ไปหลายครั้งแล้ว คำตอบที่ได้มาก็คือ "จะเลิกก็เลิกลูกคนเดียวกูเลี้ยงได้" ได้ยินคำตอบนี้ขึ้นมาถึงกับคิดว่า "เราผิดอะไร เราไม่ได้อยากเลิก แค่บางทีก็สนใจเราบ้าง ให้เวลากับเราบ้าง " บางทีก็คิดว่าเขาคงทำงานมาเหนื่อย แต่เขากลับมาเล่นแต่โทรศัพท์ แล้วก็มาบ่นว่าทำงานเหนื่อย ไอ้เราก็เหนื่อยน่ะ แต่เราจะพยายามจะไม่พูดเรื่องงานให้ใครฟัง บางทีก็เหมือนแบกโลกทั้งใบไว้ เขาไม่เคยถาม ไม่เคยดูแล ต่างจากแต่ก่อน

บางทีก็คิดน่ะว่าคนที่รักเราเรากลับทิ้งเขา
พอมาเจอคนที่เรารักกลับเจอแต่ความทุกข์

บางทีมันอาจจะเป็นเวนกรรมที่ต้องชดใช้