เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟน คบกันได้ประมาณ 1 ปีค่ะ ( เรากับแฟนห่างกัน6ปีค่ะ )
ตลอดเวลา1ปีที่ผ่านมา เราก็ต่างคนต่างดูแลกันมาเรื่อยๆ มีทะเลาะกันบ้างผิดใจกันบ้าง แต่เวลาทะเลาะกันแฟนเราจะเป็นคนโมโหร้ายจะด่าจะว่าเราตลอดเลยค่ะ เราก็เลยเกิดอาการน้อยใจสะสม จนวันนึงเราได้เข้าไปทำงานที่ที่นึงค่ะ แฟนเราก็ทำด้วยนะ ( ทำงานไปเรียนไปนะคะ )
ค่ะเราก็ใช้ชีวิตกันปกติเรื่อยมาเลยค่ะ จนพักหลังเราเริ่มเหนื่อย เพราะเราทำงานไปเรียนไป เราเริ่มท้อค่ะ พี่เขาก็คอยปลอบเราโอ๋เราตลอดนะคะ จนพี่เขาออกจากที่ทำงานค่ะ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะนอกใจหรือคุยกับใครเลยนะคะ จนเราทำงานหนักขึ้น และทุกๆวันเขาดูแปลกๆไป ดูละเลย แล้วแฟนออกงานได้สักระยะนึง เรากับพี่ที่ทำงานก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น แล้วเราก็สังเกตุท่าทางพี่เขาดูแปลกๆค่ะ พอกลางคืนเราก็เลยทักไปถามค่ะ แต่ก่อนเราจะทักไปถาม คือเรากับแฟนก็ไม่ลงรอยกันค่ะ เราก็คุยกันกับแฟนนี่แหล่ะ มันทบอะไรหลายๆ เราก็เลยบอกเลิกแฟนเราค่ะ เพราะเรามองว่าเขาไม่แคร์เรา ไม่สงสารเรา แล้วเราก็ทักเฟสไปถามพี่ที่ทำงานเราค่ะว่าเขาคิดยังไงกับเรา แต่เราก็ไม่ได้จะเริ่มใหม่กับเขานะคะ ตอนนั้นแค่คิดว่า ถ้าไม่มีเรา แฟนเราจะรู้สึกยังไงเขาจะเสียใจมั้ย หรือว่าเขาจะเฉยๆและแค่ต้องการคนคุยด้วยไม่ให้ฟุ้งซ่านตอนเลิกกะแฟนแค่นั้นค่ะ ผลก็คือเราทะเลาะกันหนักมากค่ะ เพราะแฟนเราเขาเห็นแชทที่เราคุยกับพี่ที่ทำงานค่ะ ทะเลาะกันรุนแรงพอสมควร จนแฟนเราเริ่มเย็นลงค่ะ เขาก็มานั่งพูดนั่งระบายอะไรหลายๆอย่าง เราฟังแล้วก็คิดได้ค่ะ ว่าเขาก็ไม่ได้ละเลยเราทุกอย่าง
เราก็กลับมาดีกันนะคะ แล้วเราก็บอกกับแฟนว่า เราจะเริ่มใหม่หลังจากที่เรามาฝึกงานค่ะ แล้วเราก็ไม่ได้ติดต่อกับพี่คนนั้นอีก ไปทำงานเราก็ไม่ได้คุย ไม่ยุ่งวุ่นวายกันเลยค่ะ หน้าก็ไม่มอง สถานการณ์ทุกอย่างก็ดีขึ้น....
จนวันที่เรามาฝึกงานนะคะ มาได้ประมาณ 10 กว่าวันแล้วค่ะ เราก็ทักไปหาพี่ที่ทำงานเก่าเราอีกค่ะ แต่ครั้งนั้นที่ทักไป เราก็ไม่รู้ว่าเรานึกอะไรอยู่ แต่เราโกรธเขา ที่ทำให้เรากับแฟนต้องผิดใจกัน เราก็เลยทักไปหาเขาค่ะ เพื่อต้องการให้เขาสนิทใจ แล้วเราก็จะทิ้งเขาไป อยากให้เขารู้สึกเจ็บ หรือเกลียดเราไปเลยก็ได้ค่ะ แต่แล้วครั้งที่ 2 แฟนเราก็จับได้อีกค่ะ เราก็เลยขอโอกาส ทีแรกเขาก็ไม่ให้หรอกค่ะ จนเขาก็ได้ทักเฟสไปคุยกับทางแม่เขาค่ะ แม่เขาก็อธิบายความเป็นตัวเขานั่นแหล่ะค่ะ ว่าเขาไม่ค่อยฟังใคร บลาๆๆๆๆ
แล้วเขาก็ให้โอกาสเรานะคะ ครั้งที่2 ที่เราทำผิดไป มันยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าตัวเราแย่มากๆ ที่ทำกับเขาแบบนั้น เพราะความคะนอง หลังจากครั้งที่2 ที่เขาให้โอกาสเรานะคะ เราก็ทำตัวดีขึ้นทุกอย่างค่ะ แก้ไขดูแลเขาทุกอย่าง แต่เราก็ทะเลาะกันบ่อย แล้วทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เขาก็จะด่าเรา และพูดถึงเรื่องครั้งนั้นอยู่ตลอดค่ะ แล้วแฟนเราเขาก็คิดว่าเรากะพี่คนนั้น มีอะไรกันแล้ว แต่จริงๆไม่ได้มีนะคะ ไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน ไม่เคยชวนหรืออะไรกันนะคะ แล้วก็ไม่เคยคิดจะไปไหนกะทางนั้นด้วยค่ะ แต่แฟนเราก็จะด่าเราตลอด ใช้คำรุนแรงกับเราเสมอ เราก็น้อยใจนะคะ แต่ในอนาคตเราก็ยังอยากมีเขาอ่ะค่ะ น้อยใจมากแค่ไหนเสียใจมากแค่ไหน เราก็ทนได้นะคะ ขอแค่มีเขาอยู่ เรื่องนี้ทางแม่เราและแม่เขารู้เรื่องนะคะ ทางแม่เราก็ด่าเราค่ะว่าแบบ เขาไม่เอาแล้วยังจะหน้าด้านอยู่อีก เจ็บค่ะ จุกมาก แต่ก็รักนั่นแหล่ะค่ะ ก็เลยทน ทนทุกอย่าง และขอแค่สักวันคำพูดรุนแรงเราจะไม่ได้ยินจากปากเขา หรือเขาจะใจเย็นกับเราบ้างนั่นแหล่ะค่ะ บางครั้งก็เข้าใจเขานะคะว่ามันฝังใจ เราทำไม่ดีเองค่ะ แต่มันจะไม่มีพื้นที่ให้เราแก้ตัวได้เลยหรอคะ
กระทู้นี้ขอระบาย และขอคำแนะนำค่ะ เรื่องราวเราอาจจะพิมพ์งงๆ ก็ขอโทษด้วยคะ ไม่เคยตั้งกระทู้ยาวขนาดนี้ 🙏🙏
ตลอดเวลา1ปีที่ผ่านมา เราก็ต่างคนต่างดูแลกันมาเรื่อยๆ มีทะเลาะกันบ้างผิดใจกันบ้าง แต่เวลาทะเลาะกันแฟนเราจะเป็นคนโมโหร้ายจะด่าจะว่าเราตลอดเลยค่ะ เราก็เลยเกิดอาการน้อยใจสะสม จนวันนึงเราได้เข้าไปทำงานที่ที่นึงค่ะ แฟนเราก็ทำด้วยนะ ( ทำงานไปเรียนไปนะคะ )
ค่ะเราก็ใช้ชีวิตกันปกติเรื่อยมาเลยค่ะ จนพักหลังเราเริ่มเหนื่อย เพราะเราทำงานไปเรียนไป เราเริ่มท้อค่ะ พี่เขาก็คอยปลอบเราโอ๋เราตลอดนะคะ จนพี่เขาออกจากที่ทำงานค่ะ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะนอกใจหรือคุยกับใครเลยนะคะ จนเราทำงานหนักขึ้น และทุกๆวันเขาดูแปลกๆไป ดูละเลย แล้วแฟนออกงานได้สักระยะนึง เรากับพี่ที่ทำงานก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น แล้วเราก็สังเกตุท่าทางพี่เขาดูแปลกๆค่ะ พอกลางคืนเราก็เลยทักไปถามค่ะ แต่ก่อนเราจะทักไปถาม คือเรากับแฟนก็ไม่ลงรอยกันค่ะ เราก็คุยกันกับแฟนนี่แหล่ะ มันทบอะไรหลายๆ เราก็เลยบอกเลิกแฟนเราค่ะ เพราะเรามองว่าเขาไม่แคร์เรา ไม่สงสารเรา แล้วเราก็ทักเฟสไปถามพี่ที่ทำงานเราค่ะว่าเขาคิดยังไงกับเรา แต่เราก็ไม่ได้จะเริ่มใหม่กับเขานะคะ ตอนนั้นแค่คิดว่า ถ้าไม่มีเรา แฟนเราจะรู้สึกยังไงเขาจะเสียใจมั้ย หรือว่าเขาจะเฉยๆและแค่ต้องการคนคุยด้วยไม่ให้ฟุ้งซ่านตอนเลิกกะแฟนแค่นั้นค่ะ ผลก็คือเราทะเลาะกันหนักมากค่ะ เพราะแฟนเราเขาเห็นแชทที่เราคุยกับพี่ที่ทำงานค่ะ ทะเลาะกันรุนแรงพอสมควร จนแฟนเราเริ่มเย็นลงค่ะ เขาก็มานั่งพูดนั่งระบายอะไรหลายๆอย่าง เราฟังแล้วก็คิดได้ค่ะ ว่าเขาก็ไม่ได้ละเลยเราทุกอย่าง
เราก็กลับมาดีกันนะคะ แล้วเราก็บอกกับแฟนว่า เราจะเริ่มใหม่หลังจากที่เรามาฝึกงานค่ะ แล้วเราก็ไม่ได้ติดต่อกับพี่คนนั้นอีก ไปทำงานเราก็ไม่ได้คุย ไม่ยุ่งวุ่นวายกันเลยค่ะ หน้าก็ไม่มอง สถานการณ์ทุกอย่างก็ดีขึ้น....
จนวันที่เรามาฝึกงานนะคะ มาได้ประมาณ 10 กว่าวันแล้วค่ะ เราก็ทักไปหาพี่ที่ทำงานเก่าเราอีกค่ะ แต่ครั้งนั้นที่ทักไป เราก็ไม่รู้ว่าเรานึกอะไรอยู่ แต่เราโกรธเขา ที่ทำให้เรากับแฟนต้องผิดใจกัน เราก็เลยทักไปหาเขาค่ะ เพื่อต้องการให้เขาสนิทใจ แล้วเราก็จะทิ้งเขาไป อยากให้เขารู้สึกเจ็บ หรือเกลียดเราไปเลยก็ได้ค่ะ แต่แล้วครั้งที่ 2 แฟนเราก็จับได้อีกค่ะ เราก็เลยขอโอกาส ทีแรกเขาก็ไม่ให้หรอกค่ะ จนเขาก็ได้ทักเฟสไปคุยกับทางแม่เขาค่ะ แม่เขาก็อธิบายความเป็นตัวเขานั่นแหล่ะค่ะ ว่าเขาไม่ค่อยฟังใคร บลาๆๆๆๆ
แล้วเขาก็ให้โอกาสเรานะคะ ครั้งที่2 ที่เราทำผิดไป มันยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าตัวเราแย่มากๆ ที่ทำกับเขาแบบนั้น เพราะความคะนอง หลังจากครั้งที่2 ที่เขาให้โอกาสเรานะคะ เราก็ทำตัวดีขึ้นทุกอย่างค่ะ แก้ไขดูแลเขาทุกอย่าง แต่เราก็ทะเลาะกันบ่อย แล้วทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เขาก็จะด่าเรา และพูดถึงเรื่องครั้งนั้นอยู่ตลอดค่ะ แล้วแฟนเราเขาก็คิดว่าเรากะพี่คนนั้น มีอะไรกันแล้ว แต่จริงๆไม่ได้มีนะคะ ไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน ไม่เคยชวนหรืออะไรกันนะคะ แล้วก็ไม่เคยคิดจะไปไหนกะทางนั้นด้วยค่ะ แต่แฟนเราก็จะด่าเราตลอด ใช้คำรุนแรงกับเราเสมอ เราก็น้อยใจนะคะ แต่ในอนาคตเราก็ยังอยากมีเขาอ่ะค่ะ น้อยใจมากแค่ไหนเสียใจมากแค่ไหน เราก็ทนได้นะคะ ขอแค่มีเขาอยู่ เรื่องนี้ทางแม่เราและแม่เขารู้เรื่องนะคะ ทางแม่เราก็ด่าเราค่ะว่าแบบ เขาไม่เอาแล้วยังจะหน้าด้านอยู่อีก เจ็บค่ะ จุกมาก แต่ก็รักนั่นแหล่ะค่ะ ก็เลยทน ทนทุกอย่าง และขอแค่สักวันคำพูดรุนแรงเราจะไม่ได้ยินจากปากเขา หรือเขาจะใจเย็นกับเราบ้างนั่นแหล่ะค่ะ บางครั้งก็เข้าใจเขานะคะว่ามันฝังใจ เราทำไม่ดีเองค่ะ แต่มันจะไม่มีพื้นที่ให้เราแก้ตัวได้เลยหรอคะ