สวัสดีค่ะ. คือเราอะอยุ่ที่บ้านเราไม่เคยมีความสุขเลยโดนว่า โดนด่า โดนดูถูกตลอดเลยเหมือนว่าเราไม่มีไรดีเลยอะเคยคิดเเบบอยากหนีออกจากบ้านอยากตายๆไปสักทีเเต่มันก็ทำไม่ได้เลยเวลาอยุ่บ้านเเล้วยิ่งช่วงโควิดเค้าก็ห้ามเราออกเลยเเค่ไปซื้อของกินเค้าก็ไม่ให้ไปเค้าโทรมาหาเราเเบบอีกเเล้วหรอทำไมไม่ฟังเลยทั้งๆที่เราไปเเค่ซื้อของกินอะอยู่ที่บ้านนั้งอยุ่เลยเรายังโดนเค้าว่าทั้งๆที่เรายังไม่ได้ทำเลยเราเป็นคนที่หน้ามีสิวเค้าก็ว่าเราอะใช้นู้นใช่นี่ละก็เอาเราไปเปรียบเทียบกับพี่(ไม่ใช่พี่เเท้ๆ) ว่าดูหน้าสิหน้าเค้ายังดีกว่าเลยเเต่เค้าไม่ได้พูดกับเรานะเค้าพูดกับพวกป้าๆเเต่เค้าพูดดังๆเลยอะละเราเป็นคนได้ยินอะเรารู้สึกว่าเราพยายามเเล้วเราไม่ได้ใช้ไรเลยมันไม่หายจิงๆ ได้เเค่นี้จริงๆ ตอนเด็กๆก็เคยโดนว่าเเบบบ่อน้ำตาตื้นเเค่นี้ก็ร้องเเล้วว่าไรนิดไรหน่อยก็ร้องทั้งๆที่คำพูดเค้ามันเเรงสำหรับเรามากไล่เราไปที่อื่นจนทุกวันนี้อะเราทำตัวเข็มแข็งเเต่เเอบมาร้องไห้ในห้องน้ำเวลาเค้าไม่อยุ่เวลานอน จนตอนนี้ไม่กล้าปรึกษากับคนในบ้านเลย