ตอนนี้เรากำลังรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนคนโง่
คนโง่ที่ไม่ยอมเข้าสังคม ไม่ยอมทำตามที่สังคมเป็นไป ยกตัวอย่างเช่น เราทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง ทีนี้การทำงานก็ต้องมีบ้างที่มีความเห็นขัดแย้งกัน พี่อีกคนเขาก็มีปัญหากับอีกคนชื่อว่า ก. เขาก็มาปรับทุกกับเราเรื่องพี่ ก. แต่พอไปทำงาน เขาก็คุยกับพี่ ก. เหมือนเดิม เหมือนว่าไม่เคยทะเลาะกัน แล้วพอเลิกงานเขาก็มาปรับทุกข์กับเราเรื่องพี่ ก. อีก เราก็เกิดคำถามในใจว่า "ถ้าเป็นเรา ถ้าเราไม่ชอบใครเราก็ไม่คุยกับคนนั้นเลย แต่ทำไมพี่คนนั้นถึงคุยกับพี่ ก.ได้ ทั้งๆ ที่ไม่ชอบ หรือว่าสังคมมันต้องใส่หน้ากากเข้าหากันแบบนี้ ต่อหน้าก็คุยกันดี แต่ในใจมีแต่ความเกลียด"
เราคิดว่า พี่ที่เขาปรับทุกข์กับเรา เขาเป็นคนที่ไม่น่าคบเอาซะเลย
แล้วหลายวันต่อมา พี่เขากลัวว่าเราจะเอาเรื่องที่เขามาเล่าให้เราฟัง กลัวว่าเราไปบอก พี่ ก. เขาเลยไปบอกกับคนอื่นว่า เรามาถามเรื่องพี่ ก. แล้วคนอื่นก็ว่าเรา "เสืoก" ทั้งๆ ที่เราไม่ได้เป็นคนทำ มีแต่พี่เขาเองที่มาเล่า มาคุยให้เราฟังเอง แล้วนิสัยเรา เราเป็นคนที่เก็บความลับเก่ง และไม่ชอบการหักหลัง แต่เป็นพี่เขาซะเอง ที่ไปบอกคนอื่น ทั้งๆ ที่เราไม่ได้ทำ จนเราต้องลาออกจากงาน
แล้วมีเพื่อนอีกคนหนึ่ง เขามาพูดดูถูกเหยียดหยามเรา ว่าเรา "แต่งตัวบ้านนอก" คือปกติเราเป็นคนไม่แต่งตัว เสื้อยืด กางเกงยีนส์ รองเท้าใส่สบายๆ เราเป็นคนที่แต่งตัวไม่เป็น ไม่ชอบแต่งตัว วันๆ เล่นแต่เกม ดูหนัง แล้วเราโกรธเพื่อนคนนั้นมากที่มาว่าเรื่องการแต่งตัวของเรา "วันๆ เราไม่ได้ไปไหน นอกจากไปทำงานแล้วกลับห้อง วันหยุดก็นอน จะให้แต่งตัวดูดีสักแค่ไหน?" เราจึงบอกเพื่อนไป เราไม่ชอบให้เขามาพูดกับเราแบบนั้น ถ้าเป็นเพื่อนกันแล้วไม่รู้จักว่าเพื่อนเป็นคนแบบไหน แล้วมาดูถูกเหยียดหยามกัน เราไม่อยากเรียกว่า "เพื่อน"
แล้วเพื่อนคนนี้ ก็เหยียดเรา ว่าเราตัดผมแล้วหน้าเหมือนควาย เหยียดแฟนเราว่าหน้าตายังกับ... รวมทั้งดูถูกผู้หญิงคนอื่นว่า "หน้ายังกับผี" ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่ได้ดีอะไรเลย แล้วก็เอาแต่ตัดพ้อลงโซเชี่ยวว่า "ไม่มีเพื่อนเลย" ทั้งๆ ที่เขาทำตัวเอง จนทำให้ไม่มีใครคบ
เราควรทำอย่างไรดีคะ ตอนนี้เราทุกข์ใจไปหมด เหมือนว่า "เราใช้ชีวิตผิด" ที่ไม่ยอมเข้าสังคม สังคมที่หน้าไหว้หลังหลอก นินทาคนอื่น เอาตัวรอดด้วยการใส่ร้ายคนอื่น เราเลือกที่จะไม่อยู่ในสังคม
ขอคำแนะนำเกี่ยวกับศาสนาค่ะ ต้องการคำสอน กำลังรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโง่มาก
คนโง่ที่ไม่ยอมเข้าสังคม ไม่ยอมทำตามที่สังคมเป็นไป ยกตัวอย่างเช่น เราทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง ทีนี้การทำงานก็ต้องมีบ้างที่มีความเห็นขัดแย้งกัน พี่อีกคนเขาก็มีปัญหากับอีกคนชื่อว่า ก. เขาก็มาปรับทุกกับเราเรื่องพี่ ก. แต่พอไปทำงาน เขาก็คุยกับพี่ ก. เหมือนเดิม เหมือนว่าไม่เคยทะเลาะกัน แล้วพอเลิกงานเขาก็มาปรับทุกข์กับเราเรื่องพี่ ก. อีก เราก็เกิดคำถามในใจว่า "ถ้าเป็นเรา ถ้าเราไม่ชอบใครเราก็ไม่คุยกับคนนั้นเลย แต่ทำไมพี่คนนั้นถึงคุยกับพี่ ก.ได้ ทั้งๆ ที่ไม่ชอบ หรือว่าสังคมมันต้องใส่หน้ากากเข้าหากันแบบนี้ ต่อหน้าก็คุยกันดี แต่ในใจมีแต่ความเกลียด"
เราคิดว่า พี่ที่เขาปรับทุกข์กับเรา เขาเป็นคนที่ไม่น่าคบเอาซะเลย
แล้วหลายวันต่อมา พี่เขากลัวว่าเราจะเอาเรื่องที่เขามาเล่าให้เราฟัง กลัวว่าเราไปบอก พี่ ก. เขาเลยไปบอกกับคนอื่นว่า เรามาถามเรื่องพี่ ก. แล้วคนอื่นก็ว่าเรา "เสืoก" ทั้งๆ ที่เราไม่ได้เป็นคนทำ มีแต่พี่เขาเองที่มาเล่า มาคุยให้เราฟังเอง แล้วนิสัยเรา เราเป็นคนที่เก็บความลับเก่ง และไม่ชอบการหักหลัง แต่เป็นพี่เขาซะเอง ที่ไปบอกคนอื่น ทั้งๆ ที่เราไม่ได้ทำ จนเราต้องลาออกจากงาน
แล้วมีเพื่อนอีกคนหนึ่ง เขามาพูดดูถูกเหยียดหยามเรา ว่าเรา "แต่งตัวบ้านนอก" คือปกติเราเป็นคนไม่แต่งตัว เสื้อยืด กางเกงยีนส์ รองเท้าใส่สบายๆ เราเป็นคนที่แต่งตัวไม่เป็น ไม่ชอบแต่งตัว วันๆ เล่นแต่เกม ดูหนัง แล้วเราโกรธเพื่อนคนนั้นมากที่มาว่าเรื่องการแต่งตัวของเรา "วันๆ เราไม่ได้ไปไหน นอกจากไปทำงานแล้วกลับห้อง วันหยุดก็นอน จะให้แต่งตัวดูดีสักแค่ไหน?" เราจึงบอกเพื่อนไป เราไม่ชอบให้เขามาพูดกับเราแบบนั้น ถ้าเป็นเพื่อนกันแล้วไม่รู้จักว่าเพื่อนเป็นคนแบบไหน แล้วมาดูถูกเหยียดหยามกัน เราไม่อยากเรียกว่า "เพื่อน"
แล้วเพื่อนคนนี้ ก็เหยียดเรา ว่าเราตัดผมแล้วหน้าเหมือนควาย เหยียดแฟนเราว่าหน้าตายังกับ... รวมทั้งดูถูกผู้หญิงคนอื่นว่า "หน้ายังกับผี" ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่ได้ดีอะไรเลย แล้วก็เอาแต่ตัดพ้อลงโซเชี่ยวว่า "ไม่มีเพื่อนเลย" ทั้งๆ ที่เขาทำตัวเอง จนทำให้ไม่มีใครคบ
เราควรทำอย่างไรดีคะ ตอนนี้เราทุกข์ใจไปหมด เหมือนว่า "เราใช้ชีวิตผิด" ที่ไม่ยอมเข้าสังคม สังคมที่หน้าไหว้หลังหลอก นินทาคนอื่น เอาตัวรอดด้วยการใส่ร้ายคนอื่น เราเลือกที่จะไม่อยู่ในสังคม