ถ้าไม่ไปค้นเจอ account picasaweb ผมก็คงลืมเหตุการณ์ที่ตัวเองไม่อยู่ติดบ้านไปแล้วเหมือนกัน
ก่อนอื่นขอเหลาเรื่องในวันที่ 19 พ.ค. 53 สั้นๆ ซึ่งไม่มีภาพประกอบมาลงให้ฟังก่อนก็แล้วกันครับ

ภายหลังจากที่มีการกระชับวงล้อมและแกนนำประกาศยุติการชุมนุม
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นปฏิกริยาของชาวบ้านเป็นอย่างไรกันบ้าง
ผมจึงควบแมงกาไซค์คันโปรดขี่ไปตามถนนเส้นพระราม 4

กรุงเทพตอนนั้นมันเหมือนเป็นดินแดนมิคสัญญีย่อมๆ เลยล่ะ
ก็พยายามไปยืนข้างๆ​ ฟังคนกลุ่มโน้นกลุ่มนี้พูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อย
ไอ้ผมก็ลืมๆ ไปหมดล่ะว่าเขาพูดเรื่องอะไรกันบ้าง
แน่ล่ะสิ 10 ปี แล้วเรื่องเม้าท์มอยใครจะไปจำได้

มีเหตุการณ์ช่วงหนึ่งผมมาจอดแล้วไปยืนฟังคนเขาจับกลุ่มคุยกันอยู่ที่หน้าตึกช่อง 3
ยืนดูกลุ่มคน ซึ่งไม่รู้ว่ากลุ่มใคร หรือจะเป็นพวกบุคคลที่ 3
พยายามที่จะเผายางที่หน้าตึกช่อง 3 ตรงถนนพระรามที่ 4

อยู่ดีๆ ก็มีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขี่ย้อนศรขึ้นมาแล้วคนขี่ตะโกนว่า

ทหารมา รถทหารมา

เท่านั้นล่ะครับ บรรดาไทยมุง แขกมุง จีนมุง นับร้อยนับพัน

วงแตกทันทีถ้วนหน้า

ทุกคนวิ่งหนีกันหน้าตั้งเพื่อเอาตัวรอดอย่างทันทีทันใด โดยไม่สนใครเหลือง ใครเขียว ใครแดง

นาทีนั้นทุกคนสามัคคีชีพจรลงเท้าอย่างพร้อมเพรียงกันโดยไม่ต้องนัดหมาย
คำตอบมีเพียงประการเดียว คือ ทุกคนกลัวถูกลูก(กระสุน)หลงจาก... นั่นเอง

ไอ้ผมหรือ ตาลีตาเหลือก สตาร์ทรถแทบไม่ทัน
รีบขี่มุดหนีเข้าไปในซอยที่อยู่ข้างอค์การโทรศัพท์นั่นเอง

เล่นเอาตกอกตกใจหมดเลย

ลป. กระทู้เล่าด้วยภาพหลายวัน รูปจะเยอะนิดนึง ภาพไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น หรือน่ากลัว เพราะผมแค่ไปสังเกตการณ์เฉยๆ

set 1