พ่อกับแม่เราเลิกกันนานแล้วค่ะ แม่มีพ่อเลี้ยงใหม่ แม่เราทำงานไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า พ่อเลี้ยงเราส่งเสียเรียน ตอนเด็กๆแม่ชอบตวาดใส่เรา พูดตะคอก ด่าไม่ไว้หน้าบนถนนข้างทาง ใช้เท้าย่ำเหยียบเขี่ยเราออกตอนนั่งขวางเขา แม่เรารักๆเลิกๆกับพ่อเลี้ยง แม่มีแฟนใหม่ไม่สนใจอะไรเลย เรารู้สึกเป็นเด็กขาดความอบอุ่นมากๆอีกครั้ง เรานอนกอดยาย แม่เดินผ่านเบะปากแล้วพูดว่าทำเป็นเด็กบาดความอบอุ่นเหรอ มีหลายๆครั้งที่แม่ฆ่าตัวตาย ชวนเรากินยาผูกคอตาย เขายาฆ่าย่ามาทต้องยื้อกระชากกัน แม่เคยก้มกราบตีนเรา มีหลายเรื่องมาก เราร้องจนไม่อยากร้อง สงสารจนไม่เหลือความสงสาร กลายเป็นความชินชา แม่เคยรีบไปหาผช จนไม่ได้ปิดประตูบ้าน ทำให้แมวเราออกมาแล้วโดนหมากัดตาย เราเสียใจมาก โทรไปโวย เขารีบขี่รถกลับมา รถล้ม เราต้องไปเฝ้า ทุกครั้งที่แม่เบ้ารพ จะเป้นเราตลอดทีเฝ้า ไม่มีพี่ เคยมีครั้งหนึ่งพี่ไปเฝ้าด้วย ตอนนั้นแม่กินยาตาย พี่ก้ำปไหนกับผช ที่เขามาเฝ้าแม่เหมือนกันไม่รู้ แม่เดินตามหา เราอายคนอื่นนะ สงสารแม่ เกลียดพี่ แม่เราเป้นโรคอะ ลูกหายเดินตามหาลูก ถามยามนั่นนี่ พี่เราไม่มีความเป็นพี่เลย มีปัญหาอะไรให้เราช่วยตลอด ทุกอย่างประเคนให้ ให้ไปไหนเป้นเพื่อนคือเราไปรับ พอบอกจะส่งครึ่งทางบอกแฟนด่า เห้นแก่ตัวมาก เราเคยไปอยู่ด้วยก็ทำกับข้าวกินกับแฟนสองคน เราไปนอนค้างด้วยก้ให้เรานอนข้างล่าง เขากะแฟนนอนบนเตียง ตอนเด้กๆทำอะไรให้ไม่พอใจก้เขวี้ยงเขียงเขวี้ยงสากใส่  เราไม่อยากคุยกับพี่เลย คุยแล้วรุ้สึกจิตตก มีแต่เรื่อง ทำอะไรเอาแต่ใจ เรามีนิสัยก้าวร้าวเถียงดึงหน้า รู้สึกรำคาญหน้าตาไปหมดเฉพาะแม่กับพี่ เรารักแม่นะ จริงๆเราก้ไม่อยากเป้ยงี้ แต่แค่เสียงแม่เรียกก้หงุดหงิดแล้ว เขาตงาดดีงเราก้ตอบกลับแบบที่เขาตวาดมา  อะไร!!! ไม่ชอบเลยใจสั่น ผวาทุกที่ ตอนเข้าปี1ดีใจนะไม่มีเสียงตวาดแม่ แต่กเผวาบ้างเวลาได้ยินเสียงใครเรียกใค่ะแต่ตอนนี้แม่เราดีขึ้นเยอะแล้ว มีแต่พี่ที่อายุ30 ที่โตแต่อายุ เราเคยคิดว่าบางทีเจ้ากรรมนายเวรก้มาในรุปแบบคนในครอบครัวจริงๆ เรื่องราวชีวิตเรามันเยอะมากเล่าข้สมไม่เข้าใจก้ขออภัยด้วย เราแค่อยากระบาย หรือเราจะป่วยแบบแม่ ใครมีประสบการณ์แบบนี้มาแชร์กันไทหรือแนะนำเราเรื่องการคิดใหม่ ขอบคุณล่วงหน้สที่มาตอบทุกคน