ที่ว่าเสมือนเปรต คือ มันสันดานเลวมาตั้งแต่ผมจำความได้ ติดยาตั้งแต่วัยรุ่นยันอายุ 40 แล้ว ก็ยังไม่ยอมเลิก
ผลาญเงิน แสนกว่าบาทหมดไปภายในเวลาไม่ถึง 4 เดือน ตั้งแต่ต้นปียันต้นเดือนเม.ย. แล้วตอนนี้มันก็กลับมาอยู่ที่บ้านเดียวกับผมในปัจจุบัน ถ้าผมเผลอ มันก็ขโมยเงิน(สันดานนี้เป็นมาตั้งแต่แม่ยังอยู่ ยันแม่ตายมันก็ยังไม่เลิกสันดานนี้ ตอนแม่อยู่มันก็ทำให้แม่โมโห,ร้องไห้ก็หลายครั้ง ขโมยเงิน ขโมยพระเครื่องของแม่ไปขายก็บ่อย , เอาข้าวห่อที่แม่ซื้อให้กิน ขว้างให้หมากิน เพราะมันโมโหที่ไม่ซื้อข้าวแบบที่มันอยากกิน ก็มี , ด่าแม่ด้วยคำหยาบคายต่างๆก็มี ) , ขโมยของกินที่ผมซื้อกะจะเอาไว้ตุนเสบียง และ ที่ผมเอาแช่ตู้เย็นไว้กะจะกินตอนอากาศร้อนๆ บางทีขโมยข้าวสารที่ผมจะเอาไว้หุงให้หมา ไปหุงกินเองด้วย บางทีเอาปลากระป๋องที่ผมเตรียมไว้คลุกข้าวให้หมา ไปแอบกินด้วย , ยืมเงิน ไม่ใช้คืน ทวงก็ผลัดไปเรื่อยๆ อ้างข้างๆคูๆไปวันๆ , ค่าไฟฟ้าไม่ช่วยจ่าย , ทุกวันนี้ก็ยังไม่ทำงาน ไปอาศัยเกาะแดร็กกับพระในวัดแถวบ้านในช่วงกลางวัน หรือไม่ก็พี้ยาตามบ้านเอเย่นในหมู่บ้าน แล้วตอนกลางคืนก็กลับมาเป็นเปรตแอบลักกินขโมยกินของของผม , ผมทั้งด่า ทั้งสั่งสอน มันก็ไร้ความสามารถในการสำนึก เรียกว่า หน้าด้านสุดๆเท่าที่เคยเจอมา มันคือ พี่คนรองของผมเอง

ส่วนพี่คนโต แยกไปมีครอบครัวของตนเอง นานแล้ว และโคตรเห็นแก่ตัว แต่ไม่หน้าด้านเท่าพี่คนรอง

ผมควรย้ายไปอยู่เองเลยในเดือนหน้า จะดีไหม?