สมัยเด็กๆ เพื่อนเอามือเราไปตีเพื่อนอีกคนนุง ผลักกันไปผลักกันมา เรื่องแค่นั้น ต่อยกันได้

พอโตเป็นผู้ใหญ่ เห็นนั่งประชันกัน แขวะกัน
เป็นอาทิตย์ เป็นเดือน แล้วเจ็บใจก็มาบ่นให้คนอื่นฟัง
ผมบอก ก็ต่อยแม่มซักที
ก็ยังงั้นยังงี้ เดี๋ยวคนอื่นมองไม่ดี เป็นคนก้าวร้าว
บลาๆๆๆๆ แล้วก็มานั่งบ่น

บางคนโมโหบอก แม่ม 
จะต้องเล่นมันแล้ว กระทืบแม่ม
บ่นทุกวัน ก็ไม่ทำสักที

แล้วก็บอกยังไม่ถึงเวลา
แล้วก็ปล่อยไม่ทำ

บางทีก็ๆม่เข้าใจสงครามประสาทแบบนี้ต้องประชันหน้ากัน
เกลียดกัน แต่ไม่ต้อยกันสักที ผมก็บอกโอ้ย
มิงก็เข้าไปต่อยหน้ามันโป้งเดียวแค่นั้น จบ 

พอเรายุมากๆให้ทำ ก็หาเราไม่ช่วยแก้ปัญหา
ก็เนี่ยแหละช่วยแก้
ไม่ชอบหน้าก็ซัดแม่มไปเลย
------
แปลกอย่างนึง ถ้าเป็นเรื่องการขับรถ
เจอคนปาดหน้าลงมาต่อยกันง่ายๆ

ทั้งที่ไม่เคยบาดหมาง

แต่ไอ้เรื่องคนที่เกลียดหน้าเจอหน้ากันทุกวัน
นั่งมองกัน แขวะกัน ประชันกัน
แล้วก็มาพูดข้างหลังใส่กัน
ไม่ต่อยกันไปเลย มันจะได้จบๆ