สวัสดีคะกระทู้นี้ตั้งขึ้นเพื่ออยากระบายก็ว่าได้ งั้นเริ่มเล่าเลยดีกว่าคะ
เรากับแฟนคบกันมา4 ปีคะ มีลูกด้วยกัน1 คน (มีลูกตอนเรียนมหาลัย ใครจะว่าพลาดก็ได้คะแต่เราไม่อยากพูดคำนี้ออกมาเพราะสงสารลูก) เรา2 คนก็อยู่ด้วยกันมาเรื่อยๆ ทะเลาะกันบ้างตามประสาวัยรุ่น บางทีก็มีแบบบอกเลิกแบบประชด ทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน เราก็จะเป็นฝ่ายง้อผู้ชายตลอดเพราะเรารู้สึกว่าถ้าเลิกกัน ลูกจะถามหาพ่อ เราสงสารลูกกลัวลูกจะอายคนอื่นแล้วรู้สึกขาดความอบอุ่น แต่ เราก็กลับมาคืนดีกันใช้ชีวิตเหมือนเดิมเหมือนเราไม่เคยทะเลาะกันเลย แต่ก็ใช่ว่าเราจะไม่ทะเลาะกันอีกเลยนะ ก็ทะเลาะก็ดีกันมาเรื่อยๆ แต่หลังๆมาเหมือนว่าเวลาทะเลาะกันเค้าจะชอบใช้คำพูดแรงๆ (เค้าค่อนข้างที่จะเป็นคนอารมณ์ร้อนขี้โมโห) จนบางทีเรารู้สึกว่ามันเกินไปมั้ย คำพูดแต่ละคำพูดที่พูดออกมาเหมือนเราไม่เคยรักกันเลย และเราก็เป็นคนจำฝังใจด้วยสิ อย่างมีครั้งนึง เค้าพาเราไปนั่งกินเหล้ากับรุ่นพี่ที่ทำงาน พี่เค้าก็แซวๆอะแหละว่าเราดีมั้ย มีคำพูดนึงที่เราไม่คิดว่าจะออกจากปากแฟนเราเลย คือ เค้าบอกรุ่นพี่เค้าว่า ถ้าดีจะท้องตอนเรียนหรอ ! คือเราก็ทั้งอึ้งทั้งอาย จนเราห้ามน้ำตาใว้ไม่ได้ร้องให้มันตรงนั้นเลยเราจุกมาก จำมาถึงทุกวันนี้ และ บางครั้งอยู่ๆคุยเรื่องอะไรบางอย่างกัน เค้าก็พูดออกมา ว่าถ้าเราดีเราคงไม่ท้องแล้วเค้าก็ขำเหมือนกับเค้าแค่พูดขำๆเราทนไม่ไหวเราเลยบอกไปว่าไม่ชอบ แล้วเค้าก็ชอบพูดดูถูกเราว่าเราโง่ ไม่ฉลาดเท่าเค้า จะทำอะไรก็แล้วแต่แม้แต่เรื่องเล็กน้อย เค้าก็หาว่าเราโง่ จนบางทีเราก็แอบโมโห และที่หนักสุดเลยก็คือ ทะเลาะกันเรื่องเงินคะ เราทำธุรกิจ แต่เรายังไม่ลงตัวต้องใช้เงินตลอด แต่พอตังหมดเราก็จะเอาไปบอกเค้าเพราะเห็นเค้าเป็นหัวหน้าครอบครัว ที่เราบอกเราก็แค่อยากให้เค้าช่วยคิด แต่สิ่งที่เค้าคิดคือ เราโยนภาระให้เค้าเงินหมดก็ให้เค้าหาให้ เหมือนว่าพอเงินหมดทีไรเราก็โยนให้เค้าช่วยหามาให้ทิ้งภาระให้เค้าอะไรแบบนี้ แต่เราแค่อยากปรึกษาอยากคุยว่าเราจะทำไงกันดี แต่สิ่งที่ได้ตอบแทนกลับมาคือ ภาระก็ของเราทำไมต้องไปเดือดร้อนเค้า จุกสิพูดแบบนี้ เค้าพูดแบบนี้ออกมาได้ไง ทั้งที่พอมีเงินเหลือใช้เราก็ใช้ด้วยกันมีความสุขด้วยกัน พอเราเดือดร้อนไม่มีเงินเค้ากลับมาพูดแบบนี้ แล้วก็กลายเป็นว่าทะเลาะกันใหญ่โต พอทะเลาะกันเค้าก็ชอบใช้อารม ล้ะก็หนีปัญหาด้วยการไม่รับโทรศัพท์เรา เราก็ต้องหาทางเอาเอง จนตอนนี้คะเรารู้สึกว่า เค้าไม่ใช่แล้วอ้ะ คนที่จะมาเป็นคู่ชีวิตกันทำไมต้องเป็นแบบนี้และทุกครั้งที่ทะเลาะกันเค้าเหมือนจะไม่เคยคิดถึงลูกเลยบางที 6-7ที่ไม่คุยกัน เค้าก็ไม่มีเสี้ยวความคิดสักนิดว่าลูกทำอะไรกินอะไรอยู่ จนเราเกิดคำถามในใจว่าเค้าเป็นพ่อประสาอะไร เป็นพ่อแบบไหนกัน เราอยากเลิกนะ เพราะเราไม่อยากทนอีกต่อไปแล้ว แต่เราสงสารลูก เวลาลูกถามหาพ่อ เราก็น้ำตาตกในอยู่เหมือนกัน เราไม่กล้าเลิกเพราะกลัวลูกมีปมด้อยกลัวไปหมดกลัวลูกจะเสียใจกลัวๆๆทั้งที่ใจเราอยากเลิกไปให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เราควรทำไงดีตอนนี้มันไม่ใช่แล้วอ้ะ
อยากเลิกกับสามีคะแต่ต้องทนอยู่เพราะสงสารลูก (ต้องบอกก่อนนะว่าเรายังไม่ได้แต่งงานกันเราแค่หมั้นกันใว้เพราะท้องก่อน)
เรากับแฟนคบกันมา4 ปีคะ มีลูกด้วยกัน1 คน (มีลูกตอนเรียนมหาลัย ใครจะว่าพลาดก็ได้คะแต่เราไม่อยากพูดคำนี้ออกมาเพราะสงสารลูก) เรา2 คนก็อยู่ด้วยกันมาเรื่อยๆ ทะเลาะกันบ้างตามประสาวัยรุ่น บางทีก็มีแบบบอกเลิกแบบประชด ทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน เราก็จะเป็นฝ่ายง้อผู้ชายตลอดเพราะเรารู้สึกว่าถ้าเลิกกัน ลูกจะถามหาพ่อ เราสงสารลูกกลัวลูกจะอายคนอื่นแล้วรู้สึกขาดความอบอุ่น แต่ เราก็กลับมาคืนดีกันใช้ชีวิตเหมือนเดิมเหมือนเราไม่เคยทะเลาะกันเลย แต่ก็ใช่ว่าเราจะไม่ทะเลาะกันอีกเลยนะ ก็ทะเลาะก็ดีกันมาเรื่อยๆ แต่หลังๆมาเหมือนว่าเวลาทะเลาะกันเค้าจะชอบใช้คำพูดแรงๆ (เค้าค่อนข้างที่จะเป็นคนอารมณ์ร้อนขี้โมโห) จนบางทีเรารู้สึกว่ามันเกินไปมั้ย คำพูดแต่ละคำพูดที่พูดออกมาเหมือนเราไม่เคยรักกันเลย และเราก็เป็นคนจำฝังใจด้วยสิ อย่างมีครั้งนึง เค้าพาเราไปนั่งกินเหล้ากับรุ่นพี่ที่ทำงาน พี่เค้าก็แซวๆอะแหละว่าเราดีมั้ย มีคำพูดนึงที่เราไม่คิดว่าจะออกจากปากแฟนเราเลย คือ เค้าบอกรุ่นพี่เค้าว่า ถ้าดีจะท้องตอนเรียนหรอ ! คือเราก็ทั้งอึ้งทั้งอาย จนเราห้ามน้ำตาใว้ไม่ได้ร้องให้มันตรงนั้นเลยเราจุกมาก จำมาถึงทุกวันนี้ และ บางครั้งอยู่ๆคุยเรื่องอะไรบางอย่างกัน เค้าก็พูดออกมา ว่าถ้าเราดีเราคงไม่ท้องแล้วเค้าก็ขำเหมือนกับเค้าแค่พูดขำๆเราทนไม่ไหวเราเลยบอกไปว่าไม่ชอบ แล้วเค้าก็ชอบพูดดูถูกเราว่าเราโง่ ไม่ฉลาดเท่าเค้า จะทำอะไรก็แล้วแต่แม้แต่เรื่องเล็กน้อย เค้าก็หาว่าเราโง่ จนบางทีเราก็แอบโมโห และที่หนักสุดเลยก็คือ ทะเลาะกันเรื่องเงินคะ เราทำธุรกิจ แต่เรายังไม่ลงตัวต้องใช้เงินตลอด แต่พอตังหมดเราก็จะเอาไปบอกเค้าเพราะเห็นเค้าเป็นหัวหน้าครอบครัว ที่เราบอกเราก็แค่อยากให้เค้าช่วยคิด แต่สิ่งที่เค้าคิดคือ เราโยนภาระให้เค้าเงินหมดก็ให้เค้าหาให้ เหมือนว่าพอเงินหมดทีไรเราก็โยนให้เค้าช่วยหามาให้ทิ้งภาระให้เค้าอะไรแบบนี้ แต่เราแค่อยากปรึกษาอยากคุยว่าเราจะทำไงกันดี แต่สิ่งที่ได้ตอบแทนกลับมาคือ ภาระก็ของเราทำไมต้องไปเดือดร้อนเค้า จุกสิพูดแบบนี้ เค้าพูดแบบนี้ออกมาได้ไง ทั้งที่พอมีเงินเหลือใช้เราก็ใช้ด้วยกันมีความสุขด้วยกัน พอเราเดือดร้อนไม่มีเงินเค้ากลับมาพูดแบบนี้ แล้วก็กลายเป็นว่าทะเลาะกันใหญ่โต พอทะเลาะกันเค้าก็ชอบใช้อารม ล้ะก็หนีปัญหาด้วยการไม่รับโทรศัพท์เรา เราก็ต้องหาทางเอาเอง จนตอนนี้คะเรารู้สึกว่า เค้าไม่ใช่แล้วอ้ะ คนที่จะมาเป็นคู่ชีวิตกันทำไมต้องเป็นแบบนี้และทุกครั้งที่ทะเลาะกันเค้าเหมือนจะไม่เคยคิดถึงลูกเลยบางที 6-7ที่ไม่คุยกัน เค้าก็ไม่มีเสี้ยวความคิดสักนิดว่าลูกทำอะไรกินอะไรอยู่ จนเราเกิดคำถามในใจว่าเค้าเป็นพ่อประสาอะไร เป็นพ่อแบบไหนกัน เราอยากเลิกนะ เพราะเราไม่อยากทนอีกต่อไปแล้ว แต่เราสงสารลูก เวลาลูกถามหาพ่อ เราก็น้ำตาตกในอยู่เหมือนกัน เราไม่กล้าเลิกเพราะกลัวลูกมีปมด้อยกลัวไปหมดกลัวลูกจะเสียใจกลัวๆๆทั้งที่ใจเราอยากเลิกไปให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เราควรทำไงดีตอนนี้มันไม่ใช่แล้วอ้ะ