สวัสดีค่ะ นี่คือกระทู้แรกของเรา หากมีข้อผิดพลาด ขออภัยด้วยนะคะ
เรามีเรื่องอยากจะปรึกษาค่ะ ตอนนี้เราอายุ 20 ปลายๆค่ะ เคยคบทั้งผู้ชายไทยและต่างชาติ
สิ่งที่เราค้นพบ คือ เราหัวโบราณเกินไปสำหรับชายต่างชาติ ไม่ว่าจะเป็นเอเชีย(บางชาติ)ด้วยกันและฝรั่งค่ะ ปัญหาคือ เราไม่ยอมมีอะไรกับเค้า เราอยากจะมีอะไรกับคนที่จะแต่งงานด้วยเท่านั้น คือเราไม่ได้บูชาความบริสุทธ์นะคะ การมีเซ็กส์ก่อนแต่งงานไม่ได้ทำให้คุณค่าของผู้หญิงลดน้อยลงค่ะ แต่เราแค่คิดว่าถ้าอยากจะมีก็เพราะเราจะใช้ชีวิตร่วมกันกับเค้า เป็นสามีภรรยากันประมาณนี้ค่ะ
คนที่เคยคบด้วย เค้าก็เป็นคนดีนะคะแต่เค้ารอจนแต่งงานไม่ไหว เราเข้าใจค่ะว่าเซ็กส์เป็นเรื่องธรรมชาติ และทางฝั่งโน้นก็มองว่า มันเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างความสัมพันธ์และการเรียนรู้ซึ่งกันและกัน เราก็ไม่รู้จะทำยังไง มันเหมือนการฝืนตัวเองอ่ะค่ะ คนที่เข้ามาส่วนใหญ่ก็จะเป็นเด็กที่กำลังเรียนปริญญาตรี หรือไม่ก็ปริญญาโทที่เพิ่งจบตรีใหม่ๆเพราะคนส่วนใหญ่คิดว่าเราเรียนปริญญาตรีค่ะ ส่วนคนที่อายุพอๆกันหรือมากกว่าก็มีบ้างค่ะ
ด้านผู้ชายไทยหรือเอเชียด้วยกัน เราเคยคบ เคยเดทแต่ไม่ค่อยเวิร์คเลยค่ะ จากอดีตที่ผ่านมาพบว่า มีความแตกต่างกันในด้านความสนใจและทัศนคติ และเค้าไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เราเป็นหรืออยากทำค่ะ พี่ที่เราสนิทบอกว่า เราสตรองเกินไปสำหรับชายไทยหรือเอเชียบางชาติ ด้วยความที่ว่าเราเป็นตัวของตัวเอง มีทัศนคติในการดำเนินชีวิตที่ค่อนข้างไปทางตะวันตก มีเป้าหมายในชีวิตที่ค่อนข้างชัดเจน (เราอยากจะเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาทางด้านวิทยาศาสตร์) แล้วเราก็ทุ่มเทและให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ค่ะ แต่เพื่อนเราบอกว่า เราไม่ใช่คนเนิร์ดและคนอวดเก่งนะคะ ค่อนข้างจะถ่อมตัว
เราเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความเป็นผู้หญิงสักเท่าไหร่ ไม่ได้ออกทอมบอยนะคะ มีเพื่อนผู้ชายพอสมควร เป็นคนไม่ค่อยอ้อนแต่พูดจาสุภาพค่ะ แสดงความคิดเห็นแบบตรงไปตรงมาอย่างมีมารยาท (เพื่อนบอกเป็นคนมีวาทะศิลป์ค่ะ) เป็นคนเอาใจใส่และห่วงใยคนอื่นพอสมควร
เราคิดว่าก็คงจะมีผู้ชายไทยที่ยอมรับเราได้ แต่ปัญหาคือ เรายังไม่เจอคนๆนั้นเลยค่ะ บางคน(รวมถึงคุณพ่อของเรา) ถึงกับพูดว่า เราคงไม่เหมาะกับผู้ชายไทย ถ้าจะคบกับผู้ชายไทยต้องเป็นคนที่โตเมืองนอก หรืออยู่เมืองนอกมาเป็นระยะเวลานานถึงจะเข้าใจและยอมรับตัวเราได้ค่ะ คือเราไม่ได้คิดหรือกำหนดว่าจะต้องคบกับชายไทยหรือชายต่างชาติเท่านั้นนะคะ เราแค่เริ่มมองถึงความเป็นไปได้ คือถ้าดูไม่มีความเป็นไปได้ เราก็คงจะโฟกัสที่กลุ่มนั้นน้อยลงค่ะ
เมื่อก่อนเราไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่พออายุใกล้เลขสามมันก็เริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมาค่ะ เราเองก็อยากแต่งงาน มีคู่ครอง เราควรทำอย่างไรดีคะ คือควรปรับเปลี่ยนในส่วนไหนคะหรือจะรอไปจนกว่าจะเจอคนที่ใช่และยอมรับเราได้คะ
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นค่ะ
ทำยังไงดีคะ คบกับผู้ชายทั้งไทยและต่างชาติแต่ไม่เวิร์คเลยค่ะ
เรามีเรื่องอยากจะปรึกษาค่ะ ตอนนี้เราอายุ 20 ปลายๆค่ะ เคยคบทั้งผู้ชายไทยและต่างชาติ
สิ่งที่เราค้นพบ คือ เราหัวโบราณเกินไปสำหรับชายต่างชาติ ไม่ว่าจะเป็นเอเชีย(บางชาติ)ด้วยกันและฝรั่งค่ะ ปัญหาคือ เราไม่ยอมมีอะไรกับเค้า เราอยากจะมีอะไรกับคนที่จะแต่งงานด้วยเท่านั้น คือเราไม่ได้บูชาความบริสุทธ์นะคะ การมีเซ็กส์ก่อนแต่งงานไม่ได้ทำให้คุณค่าของผู้หญิงลดน้อยลงค่ะ แต่เราแค่คิดว่าถ้าอยากจะมีก็เพราะเราจะใช้ชีวิตร่วมกันกับเค้า เป็นสามีภรรยากันประมาณนี้ค่ะ
คนที่เคยคบด้วย เค้าก็เป็นคนดีนะคะแต่เค้ารอจนแต่งงานไม่ไหว เราเข้าใจค่ะว่าเซ็กส์เป็นเรื่องธรรมชาติ และทางฝั่งโน้นก็มองว่า มันเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างความสัมพันธ์และการเรียนรู้ซึ่งกันและกัน เราก็ไม่รู้จะทำยังไง มันเหมือนการฝืนตัวเองอ่ะค่ะ คนที่เข้ามาส่วนใหญ่ก็จะเป็นเด็กที่กำลังเรียนปริญญาตรี หรือไม่ก็ปริญญาโทที่เพิ่งจบตรีใหม่ๆเพราะคนส่วนใหญ่คิดว่าเราเรียนปริญญาตรีค่ะ ส่วนคนที่อายุพอๆกันหรือมากกว่าก็มีบ้างค่ะ
ด้านผู้ชายไทยหรือเอเชียด้วยกัน เราเคยคบ เคยเดทแต่ไม่ค่อยเวิร์คเลยค่ะ จากอดีตที่ผ่านมาพบว่า มีความแตกต่างกันในด้านความสนใจและทัศนคติ และเค้าไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เราเป็นหรืออยากทำค่ะ พี่ที่เราสนิทบอกว่า เราสตรองเกินไปสำหรับชายไทยหรือเอเชียบางชาติ ด้วยความที่ว่าเราเป็นตัวของตัวเอง มีทัศนคติในการดำเนินชีวิตที่ค่อนข้างไปทางตะวันตก มีเป้าหมายในชีวิตที่ค่อนข้างชัดเจน (เราอยากจะเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาทางด้านวิทยาศาสตร์) แล้วเราก็ทุ่มเทและให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ค่ะ แต่เพื่อนเราบอกว่า เราไม่ใช่คนเนิร์ดและคนอวดเก่งนะคะ ค่อนข้างจะถ่อมตัว
เราเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความเป็นผู้หญิงสักเท่าไหร่ ไม่ได้ออกทอมบอยนะคะ มีเพื่อนผู้ชายพอสมควร เป็นคนไม่ค่อยอ้อนแต่พูดจาสุภาพค่ะ แสดงความคิดเห็นแบบตรงไปตรงมาอย่างมีมารยาท (เพื่อนบอกเป็นคนมีวาทะศิลป์ค่ะ) เป็นคนเอาใจใส่และห่วงใยคนอื่นพอสมควร
เราคิดว่าก็คงจะมีผู้ชายไทยที่ยอมรับเราได้ แต่ปัญหาคือ เรายังไม่เจอคนๆนั้นเลยค่ะ บางคน(รวมถึงคุณพ่อของเรา) ถึงกับพูดว่า เราคงไม่เหมาะกับผู้ชายไทย ถ้าจะคบกับผู้ชายไทยต้องเป็นคนที่โตเมืองนอก หรืออยู่เมืองนอกมาเป็นระยะเวลานานถึงจะเข้าใจและยอมรับตัวเราได้ค่ะ คือเราไม่ได้คิดหรือกำหนดว่าจะต้องคบกับชายไทยหรือชายต่างชาติเท่านั้นนะคะ เราแค่เริ่มมองถึงความเป็นไปได้ คือถ้าดูไม่มีความเป็นไปได้ เราก็คงจะโฟกัสที่กลุ่มนั้นน้อยลงค่ะ
เมื่อก่อนเราไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่พออายุใกล้เลขสามมันก็เริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมาค่ะ เราเองก็อยากแต่งงาน มีคู่ครอง เราควรทำอย่างไรดีคะ คือควรปรับเปลี่ยนในส่วนไหนคะหรือจะรอไปจนกว่าจะเจอคนที่ใช่และยอมรับเราได้คะ
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นค่ะ