เราจะเล่าตั้งแต่เกิดเหตุเลยนะ คือ ป้าเรากล่าวหาว่าเราขโมยเงินป้าไป แต่เราไม่ได้เอาไป เราเลยเก็บมาฝังใจไม่มีวันลืม แล้วทุกคืนประมาณ 00.20 เราก็ชอบมานอนร้องไห้ ทุกคืน แล้วก็เพ้อคิดว่าถ้าตายไปจะไปอโหสิกรรมให้คนที่กล่าวหาเรา   เราเคยคิดจะกระโดดหน้าต่าง แล้วมีอีกเรื่องนึง คือเรามีพ่อเลี้ยง แล้วเราเขียนระบายอารมณ์ลงในโทรศัพท์ แล้วแม่มาเห็นแม่เลยว่าเรา แม่บอกเราว่าพ่อเลี้ยงแกจ่ายค่าเทอมให้ ให้ข้าวแกกิน มันก็ดีแค่ไหนแล้ว แต่พ่อเลี้ยงไม่เคยเห็นเราเป็นลูก ไม่เคยเปิดใจให้เรา ไม่เคยรักเรา เราเลยไม่ชอบพ่อ แม่ชอบใส่ร้ายพ่อแท้ๆของเราว่าเป็นคนไม่ดี แต่เราไม่เชื่อ เราเลยร้องไห้ถึงพ่อแท้ๆของเรา
บางครั้งช่วงเปิดเทอมหลังเลิกเรียนเราชอบขึ้นห้องมาร้องไห้ ว่าไม่มีใครรัก