คือ เราตอนนี้อยู่ในช่วงอยู่บ้านเพราะ
โควิดแล้วเราต้องอยู่กับยาย
ผมขอถามด้วยน้ะครับว่าเป้นอาการ
ซึมเศร้าไหม
คือผมอยู่กับยาย ผมเดินไปไหนนั่งทีไหน
แกจะไปดูแล้วหั่นผักหั่นปลาตลอด
แกให้ผมถูพื้นกวาดบ้านซักผ้า
ให้อาบน้ำแต่ตี4ตั้งแต่ป.1
ให้ผมไม่ช่วยยกของหนักๆตั้งแต่ป.3
ยกไม่ไหวก็บ่นๆด่าๆตีๆ
ผมก็ฝังใจมาตลอด
ยายผมแกบังคับผมไปวิ่งเพราะ
ผมอยู่บ้านก็นอนเล่นเฟซอย่างเดียว
(เวลามีงานก็ช่วยแต่แกไปบอกคนอื่นว่าไม่
ช่วย) เวลายายทำกับข้าวแกจะทำเยอะๆ
แบบเลี้ยงงานวัด(ประชด)
เยอะมากก พอผมกินไม่หมด
ก็บอกข้าวแค่นี้กินไม่หมด
พอกินไข่ดาวก็ให้ผมกินไข่แดงทุกวัน
แกชอบทำอาหารที่ผมกินไม่ได้(พวกแกง
ที่แบบโบราณๆไม่อร่อย)
แกทำเสร็จแกจะให้ชิมพอเสร็จแกถามว่า
เป็นไง เราก็บอกตรงไหนควรเติม
ตรงไหนไม่ดี
แกก็อ้าง(ด่า)ว่าูให้-ไม่ใช่วิจาร์ณ
กินๆเข้าไป
เราเจอสก็อตเทปอันใหม่
เราจึงคิดไอเดียทำสิ่งประดิษฐ์ใหม่
ยายแกก็ด่าเล่นบ้าอะไรอยู่ม.1แล้ว
เล่นเหมือนเด็กคิดอะไรอยู่
ู่(ผมเคยอยากเล่นของเล่นต่างๆแกก็ห้าม)
แล้วพอไปวิ่งทาง1.5กิโลแล้วผมเป็นคน
แรงขาน้อยประมาณว่าวิ่งแปปก็เหงื่อ ออก
แกเลยด่าวิ่งแค่นี้ไม่ได้อะไรว่ะลูกผู้ชายขี้หมา ผมเลยคิดไว้ว่าหลังจากจบม.6
จะไปเรียนต่างจังหวัดเพื่อหนีแกไปนอนหอ เพราะถ้านอนหอมหาวิทยาลัย
ใกล้บ้านแกไปหาทุกวันแน่
ขนาดไปเที่ยวเงินเราเหลื่อติดตัวไม่ถึง
100บาทแกบอกไม่มีของฝากให้หรอ
แล้วพอเราโกรธแก แกก็ทุบตีกระทืบ
ซ้ำๆ ถ้าผมยังไม่ลงมากินข้าวตอน12:00
เป้ะๆ แกจะเรียกถามและบังคับ
ให้กินแกงที้แกทำ ผมควรทำไงดี
ผมเครียดมาก ขนาดรร.มัธยม
แกบังคับให้เรียนรร.ใกล้ๆบ้านแกจะ
ได้ไปหาทุกๆวัน
แล้วทุกคนคิดภาพดูเรานั่งคุยกับเพื่อน
มีคนแก่มาหาทุกวันเครียดดด
ผมเครียดมากๆ
ผมจึงอยากรู้ว่าผมสึมเซ้าไหม
เพราะโดนคนในครอบครัวดูถูกทุกวัน
ผมก้งงว่าผมจะเลิกแกล้งมีความสุข
ตอนกินข้าวยายได้ตอนไหน
ผมโดนแกดูถูกอีกว่าคนอย่างแกเก็บเงิน
ให้ตายก็ไม่ได้สักบาท
แล้วแกยังเอาเงินแกมา
ยัดใส่กระปุกออมสินผมอีก
แล้วมาบอกว่าเงินนั้นเงินแกหมด
พออธิบายให้แม่ฟัง
แม่ก็บอกอย่าโกหกเล่นแต่เกม
จนนิสัยเสีย
ผมนี่  งง เลยว่าปรึกษาใครไม่ได้เลย
ปรึกษาพี่ๆก็บอกไม่ต้องร้องอย่าเครียด
ยายเป็นคนใจดี(ใจดีกับคนเรียนเก่ง)
เพราะผมได้เกรดแค่2.5พี่ได้ตั้ง4ทุกวิชา
ยายเลยรักพี่มากกว่าหลานคนอื่น