ย้อนไปสัก7-8ปีที่แล้ว  คือตอนที่เรียนประถมก็เรียนโรงเรียนวัดแถวบ้านธรรมดา
พอเข้าม.1 ที่บ้านก็ส่งเรียนโรงเรียนคริสที่เป็นเอกชน มีพวกเด็กๆน่าตาดีเยอะมาก
ด้วยเราเป็นเด็กผอมสูง ผมฟู  เริ่มมีสิว ฟันเหยินกระต่าย แต่เป็นคนร่าเริง ชอบทำกิจกรรม
เรามักโดน เพื่อนๆ หรือ อาจารย์  ล้อว่า ตามล่าอีหน้าหนอน อีผี อีปลวก  โดนเพื่อนๆอาจารย์ล้อประจำ
ตอนนั้นเราก็ทำเหมือนมันตลกรับได้ แต่กลับมาร้องไห้ทุกวัน  มีอยู่เหตุการณ์นึง เรากำลังเดินผ่านหน้าห้องรุ่นพี่
มีพี่คนนึงแกล้งผลักเราให้ล้มไปตรงกลุ่มที่มีรุ่นพี่ผู้ชายเยอะๆ รุ่นพี่พวกนั้นร้องเสียงดัง แล้วทำหน้ารังเกียจมาก 
เราต้องอยู่กับคำเรียกแบบนั้นมา3ปี   ตอนนั้นต่อให้ไปยืดผมให้มันไม่ฟู พยายามแต่งตัวให้ดีขึ้นยังไงก็หยุดคำล้อพวกนั้นไม่ได้
มันทรมานมากเมื่อย้อนไปมองตัวเองให้อดีต ปัจจุบันเราพัฒนาตัวเองทุกๆอย่าง เรียนหนังสือให้เก่ง ดูแลตัวเอง ดัดฟัน
จนบางครั้งเพื่อนมาเล่าให้ฟังว่า เพื่อนผช.สมัยเรียนบอกว่า เราสวยขึ้นจนจำไม่ได้เลย  ถ้าใครเจอแบบเราขอให้สู้ๆ เราต้องหยุดคำดูถูกพวกนั้น
พัฒนาตัวเองให้ดีให้เก่ง แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น