ขอระบายก่อน คือเรานมน้อย ลูกไม่เข้าเต้า 1 เดือนที่ผ่านมา พยายามปั้มนมแต่ก็ได้แค่ครั้งละ 1 ออนซ์ รวม 2 ข้าง และลูกก็เสริมนมผงมาตั้งแต่ผ่าคลอด น่าจะติดจุกแล้ว
การปั้มนมทุก 3 ชม แล้วได้นมน้อย มันทำให้เรานอยด์มาก บวกกับต้องดูแลลูก กล่อมลูก เล่นกับลูก มันเป็นงานหนักมากๆ เรามียายมาช่วยเลี้ยง แต่ยายก็แก่ และไม่ได้แข็งแรงนัก กับสามีก็ช่วยอุ้มเป็นบางครั้ง ทำงานเป็นกะ กลับมาบ้านก็นอนอย่างเดียว วันหยุดก็ไปดูแลสวน

เข้าใจว่าแม่ลูกอ่อนจะต้องอดทน แต่พอเราต้องโฟกัสทั้งลูก ทั้งปั้มนม เลยทำให้เราเครียด มีพยายามเอาลูกเข้าเต้าแต่ลูกก็ร้อง แล้วทั้งยายกับสามีก็จะบ่นที่ปล่อยลูกร้องจนเราหงุดหงิด
ตอนนี้ลูกได้ 1 เดือนแล้ว ที่ผ่านมาทานนมแม่สลับมื้อกับนมชง แต่เรารู้สึกไม่มีความสุขเลย เราอยากโฟกัสเฉพาะลูกมากกว่านี้ อยากป้อนนมลูกเอง เพราะบางทีก็มัวแต่ปั้มนมก็ต้องให้คนอื่นป้อน หรือลูกงอแงจนเลยเวลาปั้มนม เราก็เครียด พาลหงุดหงิด และลูกก็งอแงหนักไปอีก

ตอนนี้เราเลยกำลังคิดว่าจะเลิกปั้มนม แต่ก็รู้สึกผิดว่าตัวเองไม่อดทน เอาตัวเองสบาย แต่ลูกไม่ได้ภูมิต้านทานจากนมแม่ เราออกจากเพจนมแม่ต่างๆ เพราะยิ่งอ่านยิ่งนอยด์ เวลามองหน้าลูกแล้วคิดว่าเค้าจะไม่ได้กินนมแม่แล้ว ก็ยิ่งรู้สึกผิดแล้วร้องไห้

อยากได้ความเห็นแม่ๆ ที่จำเป็นต้องใช้นมผงเลี้ยงลูก ว่าตอนตัดสินใจทำใจยังไง และมีเหตุผลอะไร จัดการความรู้สึกตัวเองยังไง และสุขภาพลูกเป็นไง

ปล.เราลางาน 2 เดือน ตอนนี้โละเครื่องปั้มสำรอง ถุงเก็บน้ำนมที่ตุนไว้ ยากระตุ้นต่างๆ ขายแล้ว เพราะยิ่งเห็นยิ่งเศร้า แต่ยังมีเครื่องปั้มหลักอยู่ เพื่อปั้มเวลานมคัด