สวัสดีค่ะ ถ้าย้อนกลับไปกระทู้เมื่อปีที่แล้วที่เคยเล่าเรื่องแฟนคนนั้น จนถึงปลายปีที่แล้วเรายังคบกันอยู่ค่ะ ตอนแรกที่เราเดินออกมาเพราะเขาไม่ยอมชัดเจน แต่สุดท้ายเขาก็มาขอคืนดีและทำทุกอย่างจนเราเชื่อใจ ด

เอาตรงๆ คือ ผมเบื่อและรำคาญมากครับ คือไม่เข้าใจว่าจะเอาไปพูดทำไม อยู่เฉยๆไม่ได้หรอ ไม่พูดจะเป็นไรมั๊ยหนิ ผมบอกไปแล้ว ว่าไม่พูดได้มั๊ย ก็ไม่ยอมหยุด ยังพูดๆๆๆอยู่นั่น ไม่มีอะไรจะพูดแล้วหรอชีวิตนี้

เนื่องจากปีที่แล้ว เรารู้จักกันผ่านที่ทำงาน เขาเป็นคนน่ารักมาก ทำให้เรารู้สึกดี จนเราพึ่งมารู้ว่าจริงๆแล้วเขามีสามีแล้ว แต่สามีเขาไม่ได้สนใจเขาเลย และเขาโกหกเราว่าแยกกันอยู่ จนเรามาจับได้ว่าจริงๆแล้วน

...

ไม่ว่า จะเป็นคนบาป มาก่อน แต่ว่า ก่อนจะทำบุญ ก็คงสำนึกในบาป ถึงหยุดบาป มาทำบุญ ดังนั้น คนที่เข้าวัดมา คงจะมาทำบุญ ไม่มีใครที่ไหน จะเข้าวัดเพื่อ ทำบาป ดังนั้น มาวัด ใครทำบุญ พระภิกษุสงฆ์ ก็คงพูดถึง

ชีวิตที่ผ่านมาก็เจ็บช้ำเสเพลมาตามวัย พอโตขึ้นแก่ขึ้นก็ได้ผิดหวังจากโลกแห่งการทำงาน โลกแห่งการผิดหวังจากเพื่อนที่ไว้ใจ ผิดหวังจากลาภ ยศ สรรเสริญ มันทำให้ มีความปลง มีความเรียกร้องขอพร มีความสำนึกบาป มี

มีเรื่องอยากสอบถามค่ะ คือสามีเราแอบนอกใจเรา ตอนที่เรากำลังตั้งท้อง ด้วยเหตุผลที่ว่า เราตอบสนองความต้องการของเขาไม่ได้ คือเราก็รับรู้นะคะ แต่ไม่ได้ว่าอะไร แต่หลังจากที่เราคลอดน้องได้ 3 เดือน  เราร

เป็นคนทิ้งเขาเองชอบพูดไม่ดีกับเขาแต่เขาก็ทนมาตลอดไม่เคยบ่นด่าว่าอะไรสักอย่างจนวันนึงเขาพยายามตัดใจจากเราละเขาก็จากไปก็เป็นเราที่มานั่งสำนึกทีหลังพอสำนึกได้ก็อยากได้เขากลับมาแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเราอี