เราคบกับเขามาสักระยะนึง แรกๆเขาดีมากๆ ดีกับเราทุกอย่าง

พอคบไปนานวันเข้า เขาเริ่มบงการชีวิตเรา บังคับให้เราเปลี่ยนจากตัวตนของเรา แต่เราก็ยอมทำตาม ยอมเปลี่ยนนิสัย ปรับเข้าหาเขา

เราไม่อยากมีปัญหา ไม่อยากทะเลาะ เรายอมเขาทุกอย่าง ถ้าเราไม่ยอมเขาก็ชอบขู่จะฆ่าตัวตาย  เราก็กลัวเขาจะทำจริงๆ เราเลยต้องยอมแม้กระทั้งไม่เป็นตัวของตัวเอง เพื่อที่จะไม่ให้มีปัญหา เพื่อให้เราไปกันรอด แล้วมันเป็นก็แบบนี้มาตลอด

ทุกๆสัปดาห์เราจะไปวัดกัน ทำบุญไหว้พระ ให้อาหารปลาด้วยกัน แล้ววันนึ่งเขาไปก็ไปสาบานต่อหน้าพระ ว่าเขามีเราแค่คนเดียว ไม่มีคนอื่น 

และเพราะเขากล้าสาบาน เราถึงเชื่อเขา ไว้ใจเขา เขาพูดอะไรเราก็เชื่อ ไม่เคยมีแม้แต่ความสงสัยใดๆเลย เราเคยวาดฝันอนาคตด้วยกันด้วยนะคะ  ว่าอนาคตเราจะทำอะไรกันบ้าง จะใช้ชีวิตกันยังไง 

และเราเคยขอเฟสเขา เขาก็บอกไม่ได้เล่น (เราก็เชื่ออีกตามเคย) แต่ช่วงหลังๆเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยมาก เขาเอาแต่ใจ ถ้าเราไม่ขัดใจเรื่องก็จะจบ

แต่ถ้าเราไม่ทำตามเขาเราก็จะทะเลาะกันตลอด (ส่วนมากเราก็ยอม) เขาชอบขู่ฆ่าตัวตายบ้าง ชอบบอกเลิกเราเวลาที่ทะเลาะกัน เขาบอกเลิกเราบ่อยมากๆ 

จนมีวันนึ่งเราก็ทะเลาะกันอีกตามเคย แต่วันนี้เราเริ่มหมดความอดทน เราเลยบอกโอเค เลิกก็เลิก (เราพูดไปเพราะความโมโหทั้งนั้น)

เขาพยายามง้อเรา แต่เราก็ยังไม่ยอมคืนดี //เล่นตัวนิดนึง นานๆเขาจะง้อสักที// 

((( ว่าเขามีคนอื่น แต่เขาไม่ได้คบกัน....... แต่อยู่กันแบบไม่ได้เป็นแฟนกัน  แต่ห้ามเขามีคนอื่น ^//ฟังดูแปลกๆไหมละคะ^// แล้วคนๆนั้นก็จับได้เรื่องว่าเขามาคบเรา....แต่เขาบอกว่าไม่ได้รักคนๆนั้นเลย เขารักเราคนเดียว)))

ตอนนั้นเราสตั้นไปหลายวิมากๆค่ะ อยู่ดีๆเรากลายเป็นชู้เขา     ทั้งๆที่เราเชื่อใจเขา  ไว้ใจเขาทุกๆอย่าง แต่เขากลับหลอกเรา หลอกเรามาตั้งแต่ต้น

ทุกอย่างมันพังมาก ทั้งความรู้สึกความไว้ใจ ไหนจะเรื่องที่เราเคยคุยกันไว้ มันพังหมดเลย 

 เขาโทรมาบอกเราว่าเขาเลิกกับคนๆนั้นแล้ว เขาเลือกเรา   ไม่นานเขาก็มาหาเรา...มาร้องไห้ฟูมฟายขอโทษเรา แต่ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้อะไร

เราพยายามนิ่งไว้  เราเสียใจ เราผิดหวัง เราเจ็บนะที่หลอกเรา เขาทำลายความไว้ใจ..ความเชื่อใจที่เรามีให้  มันสับสนในใจ ทั้งรักทั้งเกลียดปะปนกันไป

เขาบอกว่าถ้าเราไม่โอเค ให้อภัยสิ่งที่เขาทำไม่ได้ เค้าจะเลิกให้  เขายอมรับว่าทำไปแล้ว มันแก้ไขอะไรไม่ได้   พอเขากลับไปเราร้องไห้หนักมาก เราเสียใจมาก ผิดหวังมาก  

ในตอนที่เราเสียใจมากๆอยู่นั้น เขานิ่งมาก เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาใช้ชิวิตปกติ  ส่วนเรากินไม่ได้นอนไม่หลับ ในหัวมีแต่เรื่องเขาลอยไปมาเต็มไปหมด 

//ละในตอนนั้นไม่รู้เราคิดยังไง ลองเอาชื่อเขาไปหาในเฟส แต่ไม่เจอ  เลยลองเอาชื่อพี่สาวเขาไปหาดู..เจอเฟสพี่แห๊ะ  เลยลองส่องๆเลื่อนไปเรื่อยๆ 

แต่ก็ไม่เจอเฟสเขา  ในตอนนั้นมันมีความรู้สึกแปลกๆ ทำไมเจอของพี่ แต่ของคนน้องกลับไม่เจอ  เราเลยไปสมัครเฟสใหม่ แล้วลองหาดู ละเราก็เจอเฟสเขา  ใช่ เราเจอเฟสเขา 

เขาที่เคยบอกเราว่าไม่เล่นเฟส ไม่มีเฟส  จริงๆคือเขาบล็อคเรา (รอบคอบมากกกกก) พอดูไปเรื่อยๆ เราก็เจอแฟนเขา เขาคบกันมากหลายปีแล้ว 

ตอนนั้นคือตาสว่างมาก  เราแค็ปทุกอย่างส่งไปให้เขาดูในไลน์  แล้วถามว่านี่แฟนหรอ  ไหนบอกไม่เล่นเฟสไง  แล้วบล็อคเฟสเราทำไม  เขาก็บอกไม่ได้บล็อค แถมยังบอกว่าคนๆนั้นไม่ใช่แฟน ยังยืนยันคำเดิม ว่าไม่ใช่แฟน!!!!!!!

555ตลกดี เขาก็ยังไม่บอกความจริง หลอกเราอีกตามเคย ขนาดมีหลักฐานยังไม่ยอมพูดความจริงกับเรา   พอเค้นมากๆก็แค่ขอโทษ แต่ให้ทำยังไงในเมื่อมันแก้ไขอะไรไม่ได้ 

 เราถามว่าหลอกเราทำไม??? ไม่รู้สึกผิดกับเราบ้างหรอ เวลามองหน้าเรา  ///รู้ไหมคะ เราได้คำตอบว่าอะไร  เขาบอกเขารู้สึกผิดตลอดเวลา  แต่ถ้าเขาบอกเรื่องคนๆนั้นกับเราแต่แรก เราก็คงไม่ยอมคบด้วย///   ในหัวเราคือเห็นแก่ตัวมากอะ คำพูดที่พูดออกมาโคตรเห็นแก่ตัว   แต่เขาบอกเรานะว่าเขาเลิกกันแล้ว  

เขาเลือกเรา ..... แต่สำหรับเรา คือไม่ดีใจสักนิด  มันเหมือนกับว่าพอคนๆนั้นรู้เรื่องแล้วเขาทิ้งหรอ ถึงมาหาเรา???  เขาบอกกับเราว่าคนๆนั้นให้เลือกระหว่างเขากับเรา เขาจะเลือกใคร  เขาบอกเขาเลือกเรา  

แต่บอกตรงๆ ตอนนั้นใจเราถอยแล้ว  เราไม่อยากเป็นตัวเลือกใคร เขาหลอกเรามามากมาย จนไม่สามารถ รู้ได้เลยว่าอันไหนคือความจริง อันไหนคือคำลวง 

เราเลยขอถอยออกมา  แต่เขาไม่ยอม  เขาบอกเขาทิ้งทุกอย่างมาเพื่อเรา  ในตอนนี้เขาไม่เหลือใครแล้ว เขาอยากกลับมาเป็นเหมือนเดิมกลับเรา  

แต่สำหรับเรา ขนาดเขาคบกันมาตั้งนานเขายังกล้ามีคนอื่น นับประสาอะไรกับเรา ถ้าเราคบต่อ เราก็ไม่รู้จะโดนเขาหลอกอะไรอีก  เราไม่อยากโง่แบบนั้นอีก

เราขอถอย  เข้าก็ไม่ยอม พยายามง้อเราอยู่วันสองวัน พอเราไม่ยอม เขาเริ่มขู่เรา ขู่เราสาระพัด  ////เขาบอกว่าเขาเลือกเดินเส้นทางที่มีเรา แต่เหมือนเส้นทางมันขาด ไปไม่ถึง ทำให้ตอนนี้เขาไม่เหลือใครเลย ในเมื่อเขาไม่เหลือใคร  เราก็อย่างหวังจะได้ใช่ชีวิตอย่างมีความสุข เขาบอกว่าแค้นเรามาก ๆ //// 
บางทีก็งงนะ ว่าเราไม่กลับไปคบนี่เราผิดหรอ ความผิดเราหรอ?? เขาไม่เหลือใครเพราะทำตัวเองไหม?? แต่กลับมาโทษเรา

เขาพยายามก่อกวนเรา ทำลายชีวิตเรา เขาบอกว่าเราคงดีใจ ที่หลุดพ้นจากเขา ไม่ต้องมีคนมาบังคับอะไร ได้ชีวิตของตัวเองคืน คงดีใจ คงไม่เสียใจเลยสักนิดที่ตัดเขาออกจากชีวิตได้  ทั้งๆที่เขาเลือกเรา   ซึ่งตอนแรกๆที่รู้ความจริงเราร้องไห้หนักมาก  แต่เขาไม่เคยรับรู้ความทุกข์ของเราเลย

เราไม่เคยนึกโกรธเขานะ เราให้อภัย ถือว่าเราคงเคยทำเวรทำกรรมด้วยกันมา มันถึงเป็นแบบนี้  แบบมันเจ็บจนชาไปแล้ว 

เราพยายามทำใจแข็ง พยายามเข้มแข็ง หวังว่ามันจะผ่านไปเร็วๆ แต่สมองมันก็คิดถึงแต่ช่วงเวลาดีๆที่เราเคยทำด้วยกันอยู่ตลอดเวลา  มันลืมไม่ได้ มันห้ามความคิดตัวเองไม่ได้สักที 

เราคิดถึงเขามาก  ถึงเขาจะทำร้ายเรามากแค่ไหน เราก็ยังให้อภัย  แต่ก็ไม่กล้ากลับไปคบต่ออีก  เพราะเรากลัวเราเจ็บ เราไม่อยากเจ็บแบบนั้นอีก 

ทำยังไงดีคะ ถึงจะลืมเขาได้  แถมเราเรียนที่เดียวกันอีก  ถ้าเจอกันอีก เราไม่รู้จะทำตัวยังไง  ไม่รู้ว่าเขาจะปล่อยวางเราไหม   หรือต้องทำยังไง...ช่วยทีค่ะ