เราไม่รู้จะทำยังไงเลยเข้ามาตั้งกระทู้  เราแค่อยากระบายแค่นั้น
เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนมาคือเขาทำงานต่างประเทศ เราเรียนอยูบ้าน. เราไม่เคยขอเงินเขาใช้ เพราะเรารู้เขามีภาระที่ต้องรับผิดชอบ ทั้งบ้านทั้งรถ ถึงเราจะอยู่ไกลกัน แต่เราไม่เคยนอกใจเขานะ. ปกติเราเป็นคนชอบเที่ยว. ชอบกินเหล้า แต่พอคบกับเขาเขาไม่ชอบให้เราเที่ยวเรากินเหล้า เราก็ห่างจากของพวกนั้นไปเลยมีแต่เขาที่กินทุกวันแต่กินแต่ไม่กินเยอะเขาบอกทำงานมาเหนื่อยๆต้องถอนก่อนนอน. ทุกวันอาทิตย์เขาก็จะไปเที่ยวคาราโอเกะ ซึ่งเราก็ไม่ชอบเท่าไหร่ เราห้ามเขาแต่เขาก็ไปบอกว่าขัดพี่ๆไม่ได้พาพี่เขาไป แต่เขาก็ไม่ได้มีใครทุกคนพ่อแม่พี่น้องเขาต่างรู้ว่าเราคบกัน. เขาเป็นคนเอาแต่ใจ แต่เขาแสดงออกนะว่าเขารักเรา แต่เขาเป็นคนค่อนข้างจะใจร้อน. ทะเลาะกันทีใรเขาจะบอกเลิกเราทุกที ด่าเราสารพัด ใช้วาจาหยาบคายกับเรา. แต้เราก็อดทน ทำใจเย็นๆพูดกับเขาดีๆ เราก็ไม่ยอมเลิกกับเขาสักที  เพราะเราคิดว่าเราโตแล้ว. เราไม่อยากคบๆเลิกๆเหมือนแต่ก่อน เราเบื่อที่ต้องหาแฟนใหม่ ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันเขามักจะไปขอคืนดีกับแฟนเก่า. แต่พอเราง้อเขาเขาก็กลับมาหาเรา  แล้วเขาก็เปนคนขี้อ้อน ขี้เอาใจ. เมื่อเขาทำผิดเขาก็จะมาง้อเรา ทุกเรื่องที่เราโกรธเขาไม่ใช่เพราะเรื่องผญเลย. เราจึงอภัยให้เขาตลอด. เขาอาจจะได้ใจมั้ง เลยชอบโกหกเรา แต่เราก็ให้อภัยเขาอีกแหละ เพราะเรารักเขาเราพยายามประคองความรักให้ได้นานที่สุด. เราเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูด. ยิ่งเราไม่พูดเขาก็ยิ่งได้ใจ ชอบทำอะไรตามใจตัวเองไม่นึกถึงความรู้สึกเรา. และแล้ววันที่เราหมดความอดทนก็มาถึง คือเมื่อวานนั้นเอง เขาก็ไปเที่ยวตามปกติ แล้วเขาก็โทรมาหาเรา แล้วเราก็ได้ยินเสียงผู้หญิง (เราไม่ชอบมากเรื่องผู้หญิง). แต่เขาบอกว่าเป็นแฟนพี่เขา แล้วเขาก็มีสามีกันหมดแล้ว เราก็ไม่ได้ว่าอะไรเราบอกเขาถ้ากินเสร็จแล้วก็โทรมาบอกเรากลับห้องตอนไหนให้โทรบอกเราเราเป็นห่วง พอเขากลับเขาก็โทรหาเรา ปกติ แล้วเขาก็หลับไป. แล้วเผอิญว่าเราข้องใจเราอยากรู้เสียงผู้หญิงนั่นเป็นใครกันแน่  เราจึงเข้าไปดูเฟสเขา (เขาให้รหัสเฟสไว้ตั้งแต่ตอนเราทะเลาะกันครั้งแรก) ทั้งๆที่เราไม่เคยเข้าไปดูเฟสเขาเลยเราอยากให้เขามีอิสระ เขาจะได้คบกับเราไปนานๆ แต่แล้วดลบรรดาลอะไรไม่รู้อยากให้เราไปดูเฟสเขา เราเข้าไปดูเราอึ้ง..และไม่คิดเลยว่าเขาจะทำกับเราแบบนั้น เรารู้เลยเราไม่น่าไปดูเฟสเขาเลยจริงๆ..  ในเฟสนั้นเขาได้แอ็ดเพื่อนผู้หญิง แล้วก็มีการส่งเบอร์โทรให้กัน และที่ทำให้เราอึ้ง. คือเขาถ่ายรูปด้วยกัน. ถ่ายรูปกอดกัน. นั่งกินเหล้าด้วยกัน กอดคอกัน นั่งตักกัน. เขาส่งรูปให้กัน. พอเราเห็นเราปรี้ดแตกเลยค่ะ. เราบอกเลิกเขาทันที  ทั้งๆที่รักเขามาก แต่เรารับไม่ไหวจริงๆเรื่อง ผู้หญิง. ทั้งที่เราไม่เคยบอกเลิกเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่ครั้งนี้ราเองที่เป็นคนบอกเลิกเขา. เขาง้อเราทุกวิถีทาง. แต่เราไม่ฟังอะใรเลยชั่วโมงนั้นเราคิดแต่ว่าเราเสียใจมากเราจะเลิกกับผู้ชายคนนี้ เขาโทรมาเราก็ไม่รับ เราบล๊อกเบอร์ บล๊อกเฟส บล๊อกไลน์ บล๊อกทุกอย่างที่เราจะเหนเขา. เราไม่อยากเห็นความเคลื่อนไหวเขาที่เราบล๊อกทุกอย่างเพื่อที่เราจะทำใจได้ง่ายขึ้น เราไม่รู้เราทำถูกหรือเปล่า หรือว่าเราใจร้อนเกินไป. เราควรจะกลับไปหาเขาไหม. เราจะทำยังไงดี  กลับไปก็กลัวจะเป็นเหมือนเดิม. มันไม่ไว้ใจเหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้เราสับสน กลับไปก็กลัวจะเจ็บอีก. หนีออกมาก็เจ็บเข้าไปอีก. หรือเรายังดีไม่พอ หรือเป็นเพราะเขาเจ้าชู้ หรือเป็นเพราะเราใจร้อน. หรือเขาไม่ดี หรือเราดีเกินไป. หรือเขาแค่รักสนุก หรือเขาแค่เหงาเลยนอกใจเรา อาจเป็นเพราะอารมชั่ววูบของเขาหรือเป็นเพราะเขาตั้งใจจะทำแบบนั้น. เราสับสนไปหมด. เราทำถูกแล้วใช่ไหมที่ตัดสินใจเดินออกมา
ณ ตอนนี้เราอยากกลับบ้าน. อยากกลับไปกอด พ่อ ผู้ชายที่ไม่เคยทำให้เราเสียใจ. และอยากไปนอนหนุนตักแม่  ผู้หญิงที่รักเราเหนือสิ่งใด