ชวนคุยรอวันจันทร์
ทุกคนว่า ผู้ชายอย่างเธียรนี่ มีอะไรให้น่าหลงรักนักหรือ
เมยถึงได้รักนักหนา ถึงขนาด...
จะบอกว่าเป็นรักแรกฝังใจ แต่ใครๆก็น่าจะมีโมเม้นแอบรักรุ่นพี่
หรือเป็นความผูกพันซึมลึก เพราะเธียรก็มีมุมใจดีอยู่บ้าง
รักเพราะเขาหล่อ เขาเก่ง เขาใจดี(ในบางเวลา) แค่นั้นเหรอ เพราะดูมาถึงตอนนี้ เวลาร้ายเยอะกว่าเวลาใจดีอีก
แถมปากเสีย และยังเอาแต่ใจ
ในนิยาย ตั้งแต่ต้นจนจบ เราว่าเธียรก็ยังเป็นคนเอาแต่ใจ โดยไม่เคยคิดถึงใจเมยเลยแม้แต่ครั้งเดียว ความสัมพันธ์ที่ต้องยอมเขาอยู่ตลอดเวลา แค่คิดก็เหนื่อยใจ
ในละคร เมยยังมีโมเม้นที่ดื้อ ไม่ฟัง หรือฟังแต่ไม่ทำตามอยู่บ้าง
อยากจะเชียร์ให้เมยเอาคืนเธียรให้หนักๆ แต่มีวันนั้นรึเปล่าเพราะความสุขของเมยคือการให้จริงๆ แค่เขาพูดคำเดียวก็คงอ่อนยวบยาบ
แม้จะดูไปบ่นไปแต่จะ(พยายาม)ดูเรื่องนี้จนจบแน่นอน
ชื่นชมคนเขียนบทนะที่พยายามปรับเปลี่ยนให้มันมีเหตุผลมากกว่าในนิยาย
ช่วยกันคิดหน่อย ผู้ชายอย่างเธียร มีอะไรให้รัก
ทุกคนว่า ผู้ชายอย่างเธียรนี่ มีอะไรให้น่าหลงรักนักหรือ
เมยถึงได้รักนักหนา ถึงขนาด...
จะบอกว่าเป็นรักแรกฝังใจ แต่ใครๆก็น่าจะมีโมเม้นแอบรักรุ่นพี่
หรือเป็นความผูกพันซึมลึก เพราะเธียรก็มีมุมใจดีอยู่บ้าง
รักเพราะเขาหล่อ เขาเก่ง เขาใจดี(ในบางเวลา) แค่นั้นเหรอ เพราะดูมาถึงตอนนี้ เวลาร้ายเยอะกว่าเวลาใจดีอีก
แถมปากเสีย และยังเอาแต่ใจ
ในนิยาย ตั้งแต่ต้นจนจบ เราว่าเธียรก็ยังเป็นคนเอาแต่ใจ โดยไม่เคยคิดถึงใจเมยเลยแม้แต่ครั้งเดียว ความสัมพันธ์ที่ต้องยอมเขาอยู่ตลอดเวลา แค่คิดก็เหนื่อยใจ
ในละคร เมยยังมีโมเม้นที่ดื้อ ไม่ฟัง หรือฟังแต่ไม่ทำตามอยู่บ้าง
อยากจะเชียร์ให้เมยเอาคืนเธียรให้หนักๆ แต่มีวันนั้นรึเปล่าเพราะความสุขของเมยคือการให้จริงๆ แค่เขาพูดคำเดียวก็คงอ่อนยวบยาบ
แม้จะดูไปบ่นไปแต่จะ(พยายาม)ดูเรื่องนี้จนจบแน่นอน
ชื่นชมคนเขียนบทนะที่พยายามปรับเปลี่ยนให้มันมีเหตุผลมากกว่าในนิยาย