เรื่องของผมมันจะยาวหน่อยนะครับ ผมเริ่มคบกับแฟนผมเพราะตอนแรกผมก็เป็นคนติดเกมส์ ติดเพื่อน ผมก็บอกตั้งแต่วันแรกที่เราคบกัน
ว่าผมเป็นคนอย่างงี้นะรับได้ไหม นางบอกนางรับได้สบาย จนกระทั่งครั้งแรกๆที่เราทะเลาะกันเพราะเรื่อง ผมไปเที่ยวบ้านเพื่อนผม ผมบอกนางว่า ปกติผมกับ
นางตัวติดกันมาก ทั่งๆที่บ้านผมกับนางห่างกันเกือบ 30 กม. ประมาณตอน 08.00 นางก็มาบ้านผมมานั่งเล่น จนถึงหัวค่ำ แล้วพอกลับบ้านไป
ผมก็จะมีเวลาเล่นเกม อยู่ประมาณ 2-3 ชม.หลังจากนั้นผมก็โดนบังคับต้องคอลกับนาง ถ้าวันไหนไม่ได้คอลนางก็จะงอนแล้วก็ส่งความมาชวนผมทะเลาะจน
ผมไม่ได้หลับไม่ได้นอน ผมก็คอลกับนางไป ผมง่วงผมทนได้ ผมปรับตัว เป็นอย่างงี้ทุกวันเข้า ผมก็เริ่มตีตัวออกห่างจากเพื่อน ผมก็อยากเที่ยวตามภาษา
วัยรุ่นตอนปลาย ไปออกกำลังกาย คาร์ดิโอ อุดอู้อยู่ในบ้านมาทั้งวันหลายสัปดาห์ ผมก็เครียด ผมจึงขออนุญาตนางไป นางก็ตอบก็บอกว่าไปได้
กลับมาหลังจากไปบ้านเพื่อนผม นางก็พิมพ์แชทมาหา บอกว่า บ้านเพื่อนเนี่ยไปจังเลยเน้อะ ผมก็เท้าความถึงวันแรก ว่าผมติดเพื่อน ไหนบอกรับได้
"หลายๆคนก็จะเริ่มถ้าผมติดเพื่อน ติดเกมส์แล้วผมมีแฟนทำไม ผมก็จะบอกว่า ตอนผมจีบเขา เขาบอกว่าเขาเข้าใจผม ผมก็เลยขอเขาคบ"
แล้วก็เป็นเพราะเรื่องแบบนี้ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน มักจะจบด้วยคำว่า ผมขอโทษละกันผมก็เป็นของผมอย่างงี้ นางก็บอกว่าจะพยายามปรับให้ หลายครั้งๆเข้า
ก็ยังทะเลาะกันเรื่องเดิม สรุปผมเป็นกลายเป็นโรคซึมเศร้าครับ จนครั้งล่าสุด ผมทนไม่ไหวผมจึงขอบอกเลิกเขาตรงๆ เขาก็ตื้อผมบอกว่าไม่เลิก
เขาปีนเข้ามาในบ้านผมของ ทั้งๆที่ประตูรั้วล็อคอยู่ มายืนงัดหน้าต่างห้องผมเพื่อจะคุยกับผม ผมบอกว่าผมไม่ไหวแล้วตลอด 7 ปีที่ผ่านมา
ทะเลาะเพราะเรื่องเดิมๆกันเกือบทุกวัน เขาก็ด่าผม แบบผมมาทำให้เขารักแต่มาทิ้งไปดื้อๆงี้เลย ผมก็ยอมรับแบบผมไม่น่าคบกับเขาตั้งแต่แรก
แต่ก็อย่างว่าครับผมคิดว่าเขาจะเข้าใจผมแต่ก็ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนเลย ผมอยากหาคนที่เขาเข้าใจผม เขาบอกว่าเขาอยากเป็นคนๆนั้นให้ผม
เขามายืนอยู่ตรงหน้าต่างบ้านผมมา 1 สัปดาห์ละครับ ตั้งแต่เช้าถึงหัวค่ำเขาจะกลับบ้านของนางไปเช้าก็มาใหม่ผมก็ทำได้แค่หลบอยู่แต่ในบ้าน
จะโทรแจ้งตำรวจก็ไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โต ผมพยายามไล่ให้นางกลับบ้านนางก็มายืนร้องไห้ไม่ยอมกลับ
"จะบอกผมว่าผมหมดรักนางแล้วก็ได้ครับ แต่เป็นเพราะการกระทำของนางที่บั่นทอนผมมาตลอด 7 ปี ทะเลาะกันเกือบทุกวัน ผมทนได้แค่นี้จริงๆครับ จะด่าผมยังไงก็ได้ แต่ผมไม่อยากเป็นบ้าครับ นางยังตามตื้อผมไม่เลิกเลยครับ ผมไม่ไหวแล้วครับ"
ผมอยากขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆพี่ๆหน่อยครับว่าผมควรทำยังไงดีครับ? เรื่องมันยาวเกินไปขออภัยด้วยครับ พยายามย่อมาจาก 7 ปีที่ผ่านมาสงสัยอะไรผมจะตอบเพิ่มเติมครับ ขอบคุณครับ
โดนแฟนเก่าตามตื้อถึงหน้าบ้านผม ผมควรทำยังไงดีครับ?
ว่าผมเป็นคนอย่างงี้นะรับได้ไหม นางบอกนางรับได้สบาย จนกระทั่งครั้งแรกๆที่เราทะเลาะกันเพราะเรื่อง ผมไปเที่ยวบ้านเพื่อนผม ผมบอกนางว่า ปกติผมกับ
นางตัวติดกันมาก ทั่งๆที่บ้านผมกับนางห่างกันเกือบ 30 กม. ประมาณตอน 08.00 นางก็มาบ้านผมมานั่งเล่น จนถึงหัวค่ำ แล้วพอกลับบ้านไป
ผมก็จะมีเวลาเล่นเกม อยู่ประมาณ 2-3 ชม.หลังจากนั้นผมก็โดนบังคับต้องคอลกับนาง ถ้าวันไหนไม่ได้คอลนางก็จะงอนแล้วก็ส่งความมาชวนผมทะเลาะจน
ผมไม่ได้หลับไม่ได้นอน ผมก็คอลกับนางไป ผมง่วงผมทนได้ ผมปรับตัว เป็นอย่างงี้ทุกวันเข้า ผมก็เริ่มตีตัวออกห่างจากเพื่อน ผมก็อยากเที่ยวตามภาษา
วัยรุ่นตอนปลาย ไปออกกำลังกาย คาร์ดิโอ อุดอู้อยู่ในบ้านมาทั้งวันหลายสัปดาห์ ผมก็เครียด ผมจึงขออนุญาตนางไป นางก็ตอบก็บอกว่าไปได้
กลับมาหลังจากไปบ้านเพื่อนผม นางก็พิมพ์แชทมาหา บอกว่า บ้านเพื่อนเนี่ยไปจังเลยเน้อะ ผมก็เท้าความถึงวันแรก ว่าผมติดเพื่อน ไหนบอกรับได้
"หลายๆคนก็จะเริ่มถ้าผมติดเพื่อน ติดเกมส์แล้วผมมีแฟนทำไม ผมก็จะบอกว่า ตอนผมจีบเขา เขาบอกว่าเขาเข้าใจผม ผมก็เลยขอเขาคบ"
แล้วก็เป็นเพราะเรื่องแบบนี้ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน มักจะจบด้วยคำว่า ผมขอโทษละกันผมก็เป็นของผมอย่างงี้ นางก็บอกว่าจะพยายามปรับให้ หลายครั้งๆเข้า
ก็ยังทะเลาะกันเรื่องเดิม สรุปผมเป็นกลายเป็นโรคซึมเศร้าครับ จนครั้งล่าสุด ผมทนไม่ไหวผมจึงขอบอกเลิกเขาตรงๆ เขาก็ตื้อผมบอกว่าไม่เลิก
เขาปีนเข้ามาในบ้านผมของ ทั้งๆที่ประตูรั้วล็อคอยู่ มายืนงัดหน้าต่างห้องผมเพื่อจะคุยกับผม ผมบอกว่าผมไม่ไหวแล้วตลอด 7 ปีที่ผ่านมา
ทะเลาะเพราะเรื่องเดิมๆกันเกือบทุกวัน เขาก็ด่าผม แบบผมมาทำให้เขารักแต่มาทิ้งไปดื้อๆงี้เลย ผมก็ยอมรับแบบผมไม่น่าคบกับเขาตั้งแต่แรก
แต่ก็อย่างว่าครับผมคิดว่าเขาจะเข้าใจผมแต่ก็ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนเลย ผมอยากหาคนที่เขาเข้าใจผม เขาบอกว่าเขาอยากเป็นคนๆนั้นให้ผม
เขามายืนอยู่ตรงหน้าต่างบ้านผมมา 1 สัปดาห์ละครับ ตั้งแต่เช้าถึงหัวค่ำเขาจะกลับบ้านของนางไปเช้าก็มาใหม่ผมก็ทำได้แค่หลบอยู่แต่ในบ้าน
จะโทรแจ้งตำรวจก็ไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โต ผมพยายามไล่ให้นางกลับบ้านนางก็มายืนร้องไห้ไม่ยอมกลับ
"จะบอกผมว่าผมหมดรักนางแล้วก็ได้ครับ แต่เป็นเพราะการกระทำของนางที่บั่นทอนผมมาตลอด 7 ปี ทะเลาะกันเกือบทุกวัน ผมทนได้แค่นี้จริงๆครับ จะด่าผมยังไงก็ได้ แต่ผมไม่อยากเป็นบ้าครับ นางยังตามตื้อผมไม่เลิกเลยครับ ผมไม่ไหวแล้วครับ"
ผมอยากขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆพี่ๆหน่อยครับว่าผมควรทำยังไงดีครับ? เรื่องมันยาวเกินไปขออภัยด้วยครับ พยายามย่อมาจาก 7 ปีที่ผ่านมาสงสัยอะไรผมจะตอบเพิ่มเติมครับ ขอบคุณครับ