สวัสดีครับ ^^
ผมตอนนี้อายุ 28 ปี มีสามีอายุ 19 ปี เราอยู่ด้วยกันมาปีกว่าแล้ว แต่ผมรู้สึกว่าเรามีวิธีการใช้ชีวิตที่โคตรจะแตกต่างกัน เขาเป็นลูกชายคนเดียวในบ้านคนจีน อาม่า อากง มีหลาดคือเขาแค่คนเดียว ในบ้านมีพ่อ ลุง ป้า 3 คน ป้าคือคนที่เลี้ยงดูทุกอย่างแทนแม่รวมทั้งเรื่องค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ด้วย เพราะป้าก็ไม่มีลูก ฐานะทางการเงินของป้าค่อนข้างดีเลย ป้ากลับบ้านแค่เดือนละ 2 ครั้งคือต้นเดือนและกลางเดือน คนที่อยู่บ้านจริง ๆ คือพ่อและตัวเขา
ส่วนทางผมมีบ้านอยู่กับแม่แค่ 2 คน พ่อกับแม่เลิกลากันไป ไม่เคยออกห่างจากทางบ้านเลย หมายถึงไม่เคยออกมาทำงานไกลบ้าน เรียนไกลบ้านเลย
เริ่มด้วย....เราคุยกันมาตั้งแต่เดือน พ.ย. 61 ถึง ก.ค. 62 เราเจอกันบ้างเดือนละครั้งสองครั้งแค่ไปกินข้าว ดูหนังไม่กี่ชั่วโมง เนื่องจากบ้านเราอยู่ไกลกัน บ้างเดือนเขาจะหายไปเลยติดต่อไม่ได้ ผมมีช่องทางการติดต่อเขาแค่แอปสีฟ้ารูปนกสีขาวช่องทางเดียว รู้แค่ชื่อเล่น (ชื่อ-นามสกุล / โรงเรียน / ที่อยู่ / เบอร์โทรศัพท์ / Line / Facebook ไม่ให้รู้เลย คือถามไม่ได้ ไม่ยอมบอก) เขาเชื่อเรื่องหมอดูแบบเต็มสูบ คือมีหมอดูประจำบ้าน เรามารู้ทุก ๆ อย่างของเขาประมาณเดือน ก.ค. 62 เพราะเราจะไปเชียงใหม่ และเขาไปด้วยเลยต้องใช้ชื่อในการจองตั๋ว และช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน 3 วันนั้นก็ได้รู้เรื่องของเขามากขึ้น มากจน.....
- เขาเป็นคนที่มีทรัพย์ ป้าให้เงินเดือนละ 5,000 บาท และทุก ๆ อย่างสามารถขอเบิกได้ เช่น จะไปกินข้าวกับเพื่อนก็จะได้เพิ่ม 1,000-1,500 บาท
- ติดของแบรนด์เนมทุกอย่าง กำไร / กระเป๋า / รองเท้า โดยเฉพาะน้ำหอม ช๊อบมากกกกกกกก และของทุกอย่างคือหารูป --> ส่งให้ป้า --> 1 อาทิตย์ส่งถึงห้อง และกล่องที่ใส่ ถุงที่ใส่มา ห้ามทิ้งต้องเอาตั้งโชว์บนชั้น / หลังตู้ ทุก ๆ ที่ที่เห็นได้
- ชอบเทียนหอม / ก้านไม้น้ำหอม คือต้องมีในห้องไม่มีไม่ได้ ราคาเท่าไหร่ก็สู้ ผมเคยซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้แต่ไม่ได้มียี่ห้ออะไร กลิ่นมันเลยไม่ค่อยหอม ก็ไม่พอใจอี๊กกก
- ไม่ชอบอยู่บ้าน ตอนนี้ต้องออกมาเช่าคอนโดอยู่ (ต้องคอนโดด้วยน่ะ) และทำงานไกลบ้านมาก ผมหยุด เสาร์ - อาทิตย์ และกลับบ้านทุกอาทิตย์ โดยเขากลับไปด้วย ผมไม่เคยไปบ้านเขาเนื่องจากทางครอบครัวเขาเป็นจีน อันนี้ผมเข้าใจ บ้างครั้งก็น้อยใจบ้างเพราะรู้สึกว่าไม่มีตัวตนในครอบครัวเขา เราเป็นใครบ้านเขายังไม่รู้เลย มีแม่เขาคนเดียวที่รู้เรื่องของเราและเคยมาหากันตอนปีใหม่
- เมื่อก่อนต้องกิน Starbuck เกือบทุกวัน แต่พอมาอยู่กับผม ผมให้กินแค่เดือนละแก้ว (ผมไม่ไหวกับราคา) และไม่เคยกินกาแฟเจ้าไหนแล้วบอกอร่อย ดีที่เขาทำงานรายวันบ้างเวลาเงินใกล้หมด แต่ทำงานห้างพอเลิกงานก็ Starbuck
- เขามีคนคุยก่อนหน้าผม 2 คน ผมคือคนที่ 3 คนหนึ่งคือคนที่ชอบ อีกคนคือคนที่เลี้ยง ผมคือ.....? สุดท้ายที่บ้างเดือนเขาหายไปคือนั่นแหละครับ และสรุปที่เขาเลือกผมเพราะ "หมอดู"
- ห้ามโพส หรือ แชร์ สื่อโซเชี่ยวในเชิงลบ ไม่ว่าจะเป็นคำคม / ข้อความ / รูปภาพ หรือทุก ๆ อย่างที่เป็นเชิงทำให้แย่เด็ดขาด แต่ที่โพสได้คือ การลงทุน หุ้น ฯลฯ ห้ามผมยืมเงินเพื่อน แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีก็ตาม เพราะเพื่อนจะรู้ว่าเราไม่มี ยืมได้เป็นบางคนเท่านั้น
มาถึงผมเป็นมนุษย์เงินเดือนปกติ เงินเก็บก็ไม่ค่อยมี สมบัติที่แม่ให้มาก็คือสร้อยคอ 1 บาท กับรถยนต์ที่ซื้อด้วยตัวเองอีก 1 คัน เงินในบัญชีทุกเดือนไม่เคยเหลือเกินหลักร้อย วันนี้ที่ผมพิมพ์ข้อความนี้ผมแค่รู้สึกเหนื่อย อยากหาที่ระบาย ผมทำงานคนเดียว เงินเราใช้ด้วยกัน เขาพึ่งออกจากงานเมื่อ มี.ค. 63 ที่ผ่านมา เขาได้เงินมาจากทางไหนเขาก็ให้ผมหมดน่ะ แต่เงินที่เขาได้จากการว่างงาน จากป้าให้ รวมกันมันน้อยกว่าการที่เขาไปทำงานรับเงินเดือน มันไม่พอรายจ่ายต่อเดือน ผมเคยพูดกับเขาว่าผมอยากได้ความมั่นคงถึงไม่มากแต่ก็ขอให้มี อย่างน้อยมีงานทำที่เป็นหลักเป็นแหล่งก็ยังดี แต่นี่งานห้างไม่ทำ เข้ากะไม่ทำ เฮ้อ.........!!!
ผมควรทำยังไงดี แบบที่ไม่เลิกกัน มีวิธีคุยกับมนุษย์แบบนี้ยังไงบ้างครับ
คิดอยากโทรไปคุยในรายการพุธทอล์คพุธโทรน่ะแต่หาช่องทางไม่ได้
แค่อยากได้กำลังใจดี ๆ แค่รู้สึกว่าตัวเองเคยยิ้มกว้างกว่านี้
ผมก็ยังสู้ ๆ อยู่น่ะ แม้มันจะล้มลุกไปบ้างก็เถอะ
ขอบคุณน่ะครับที่อ่านมาถึงตรงนี้
ปัญหาชีวิตคู่ เมื่อมีสามีอายุ 19
ผมตอนนี้อายุ 28 ปี มีสามีอายุ 19 ปี เราอยู่ด้วยกันมาปีกว่าแล้ว แต่ผมรู้สึกว่าเรามีวิธีการใช้ชีวิตที่โคตรจะแตกต่างกัน เขาเป็นลูกชายคนเดียวในบ้านคนจีน อาม่า อากง มีหลาดคือเขาแค่คนเดียว ในบ้านมีพ่อ ลุง ป้า 3 คน ป้าคือคนที่เลี้ยงดูทุกอย่างแทนแม่รวมทั้งเรื่องค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ด้วย เพราะป้าก็ไม่มีลูก ฐานะทางการเงินของป้าค่อนข้างดีเลย ป้ากลับบ้านแค่เดือนละ 2 ครั้งคือต้นเดือนและกลางเดือน คนที่อยู่บ้านจริง ๆ คือพ่อและตัวเขา
ส่วนทางผมมีบ้านอยู่กับแม่แค่ 2 คน พ่อกับแม่เลิกลากันไป ไม่เคยออกห่างจากทางบ้านเลย หมายถึงไม่เคยออกมาทำงานไกลบ้าน เรียนไกลบ้านเลย
เริ่มด้วย....เราคุยกันมาตั้งแต่เดือน พ.ย. 61 ถึง ก.ค. 62 เราเจอกันบ้างเดือนละครั้งสองครั้งแค่ไปกินข้าว ดูหนังไม่กี่ชั่วโมง เนื่องจากบ้านเราอยู่ไกลกัน บ้างเดือนเขาจะหายไปเลยติดต่อไม่ได้ ผมมีช่องทางการติดต่อเขาแค่แอปสีฟ้ารูปนกสีขาวช่องทางเดียว รู้แค่ชื่อเล่น (ชื่อ-นามสกุล / โรงเรียน / ที่อยู่ / เบอร์โทรศัพท์ / Line / Facebook ไม่ให้รู้เลย คือถามไม่ได้ ไม่ยอมบอก) เขาเชื่อเรื่องหมอดูแบบเต็มสูบ คือมีหมอดูประจำบ้าน เรามารู้ทุก ๆ อย่างของเขาประมาณเดือน ก.ค. 62 เพราะเราจะไปเชียงใหม่ และเขาไปด้วยเลยต้องใช้ชื่อในการจองตั๋ว และช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน 3 วันนั้นก็ได้รู้เรื่องของเขามากขึ้น มากจน.....
- เขาเป็นคนที่มีทรัพย์ ป้าให้เงินเดือนละ 5,000 บาท และทุก ๆ อย่างสามารถขอเบิกได้ เช่น จะไปกินข้าวกับเพื่อนก็จะได้เพิ่ม 1,000-1,500 บาท
- ติดของแบรนด์เนมทุกอย่าง กำไร / กระเป๋า / รองเท้า โดยเฉพาะน้ำหอม ช๊อบมากกกกกกกก และของทุกอย่างคือหารูป --> ส่งให้ป้า --> 1 อาทิตย์ส่งถึงห้อง และกล่องที่ใส่ ถุงที่ใส่มา ห้ามทิ้งต้องเอาตั้งโชว์บนชั้น / หลังตู้ ทุก ๆ ที่ที่เห็นได้
- ชอบเทียนหอม / ก้านไม้น้ำหอม คือต้องมีในห้องไม่มีไม่ได้ ราคาเท่าไหร่ก็สู้ ผมเคยซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้แต่ไม่ได้มียี่ห้ออะไร กลิ่นมันเลยไม่ค่อยหอม ก็ไม่พอใจอี๊กกก
- ไม่ชอบอยู่บ้าน ตอนนี้ต้องออกมาเช่าคอนโดอยู่ (ต้องคอนโดด้วยน่ะ) และทำงานไกลบ้านมาก ผมหยุด เสาร์ - อาทิตย์ และกลับบ้านทุกอาทิตย์ โดยเขากลับไปด้วย ผมไม่เคยไปบ้านเขาเนื่องจากทางครอบครัวเขาเป็นจีน อันนี้ผมเข้าใจ บ้างครั้งก็น้อยใจบ้างเพราะรู้สึกว่าไม่มีตัวตนในครอบครัวเขา เราเป็นใครบ้านเขายังไม่รู้เลย มีแม่เขาคนเดียวที่รู้เรื่องของเราและเคยมาหากันตอนปีใหม่
- เมื่อก่อนต้องกิน Starbuck เกือบทุกวัน แต่พอมาอยู่กับผม ผมให้กินแค่เดือนละแก้ว (ผมไม่ไหวกับราคา) และไม่เคยกินกาแฟเจ้าไหนแล้วบอกอร่อย ดีที่เขาทำงานรายวันบ้างเวลาเงินใกล้หมด แต่ทำงานห้างพอเลิกงานก็ Starbuck
- เขามีคนคุยก่อนหน้าผม 2 คน ผมคือคนที่ 3 คนหนึ่งคือคนที่ชอบ อีกคนคือคนที่เลี้ยง ผมคือ.....? สุดท้ายที่บ้างเดือนเขาหายไปคือนั่นแหละครับ และสรุปที่เขาเลือกผมเพราะ "หมอดู"
- ห้ามโพส หรือ แชร์ สื่อโซเชี่ยวในเชิงลบ ไม่ว่าจะเป็นคำคม / ข้อความ / รูปภาพ หรือทุก ๆ อย่างที่เป็นเชิงทำให้แย่เด็ดขาด แต่ที่โพสได้คือ การลงทุน หุ้น ฯลฯ ห้ามผมยืมเงินเพื่อน แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีก็ตาม เพราะเพื่อนจะรู้ว่าเราไม่มี ยืมได้เป็นบางคนเท่านั้น
มาถึงผมเป็นมนุษย์เงินเดือนปกติ เงินเก็บก็ไม่ค่อยมี สมบัติที่แม่ให้มาก็คือสร้อยคอ 1 บาท กับรถยนต์ที่ซื้อด้วยตัวเองอีก 1 คัน เงินในบัญชีทุกเดือนไม่เคยเหลือเกินหลักร้อย วันนี้ที่ผมพิมพ์ข้อความนี้ผมแค่รู้สึกเหนื่อย อยากหาที่ระบาย ผมทำงานคนเดียว เงินเราใช้ด้วยกัน เขาพึ่งออกจากงานเมื่อ มี.ค. 63 ที่ผ่านมา เขาได้เงินมาจากทางไหนเขาก็ให้ผมหมดน่ะ แต่เงินที่เขาได้จากการว่างงาน จากป้าให้ รวมกันมันน้อยกว่าการที่เขาไปทำงานรับเงินเดือน มันไม่พอรายจ่ายต่อเดือน ผมเคยพูดกับเขาว่าผมอยากได้ความมั่นคงถึงไม่มากแต่ก็ขอให้มี อย่างน้อยมีงานทำที่เป็นหลักเป็นแหล่งก็ยังดี แต่นี่งานห้างไม่ทำ เข้ากะไม่ทำ เฮ้อ.........!!!
ผมควรทำยังไงดี แบบที่ไม่เลิกกัน มีวิธีคุยกับมนุษย์แบบนี้ยังไงบ้างครับ
คิดอยากโทรไปคุยในรายการพุธทอล์คพุธโทรน่ะแต่หาช่องทางไม่ได้
แค่อยากได้กำลังใจดี ๆ แค่รู้สึกว่าตัวเองเคยยิ้มกว้างกว่านี้
ผมก็ยังสู้ ๆ อยู่น่ะ แม้มันจะล้มลุกไปบ้างก็เถอะ
ขอบคุณน่ะครับที่อ่านมาถึงตรงนี้