คือเราค่อนข้างมีอาการเหมือนคนที่เป็นโรคซึมเศร้า​แต่ไม่ได้การันตี​ว่าเป็นจริงๆ..พ่อกับแม่เป็นคนที่เรากลัวมากค่ะถ้าจะบอกอะไรให้ฟังซักเรื่องและท่านจะไม่ค่อยเข้าใจเราในสิ่งที่เป็นพ่อเคยบอกถ้าเราเป็นจริงๆพ่อจะอายคนอื่นมากๆที่มีลูกเป็นแบบนี้ส่วนคุณ​แม่ก็เป็นคนขี้โมโหขี้วีนถ้าอารมณ์​ไม่ดีก็จะพาลด่าเรารึถ้าบางเรื่องแกจะด่าและไล่ให้ไปตายแบบนี้ด้วยค่ะจนเราต้องไปนั่งร้องไห้คนเดียวในห้องส่วนคุณย่าก็เคยด่าเราว่าอีบ้าอีประสาททั้งๆที่เรายังไม่เป็นแต่คนอื่นๆจะไม่ค่อยเข้าหาเราไม่สนใจเราเท่าไหร่ถ้าจะพูดก็พูดจนนับคำได้เราเป็นคนเงียบไม่เคยมีปัญหา​เว้นแต่เรื่องเพื่อนเรามีเพื่อนน้อยมากๆกลัวการเข้าสังคมแถมเราเป็นคนหน้าหยิ่งมากเลยซวยไปด้วยเราเข้าใจค่ะว่าการที่เป็นแบบนี้มันส่งผลต่ออนาคต​ของเรามากๆถ้าเลือกได้เราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้เหมือนกันบางทีเราก็แค่อยากมีความสุขและอยากใช้ชีวิตที่ปกติเหมือนคนอื่นๆจนตอนนี้เราหมดหนทางแล้วค่ะท้อและเศร้ามากๆจนถึงขนาดที่เรานั่งคิดไปเรื่อยจู่ๆน้ำตาก็ไหล