ตามหัวข้อเลยค่ะคือเราเป็นคนที่ระงับอารมณ์ไม่ค่อยได้ตามที่พ่อเเม่เค้าบอก คือเราชอบเถียงท่านอะค่ะ เเม่ก็เลยปรึกษาทางด้านคุณหมอ หมอก็ให้ยามาค่ะเป็นยาของเด็กสมาธิสั้นด้วยความที่เราคิดว่าเราไม่เป็ยอะไรบอกเลยว่าเสียใจค่ะเเล้วญาติก็เอาเรื่องของเราไปบอกคุณครูเราก็ค่อยข้างอายค่ะโทดตัวเองบ่อยๆจนตอนนี้ก็เริ่มโตเเต่กินบ้างไม่กินบ้าง

เเต่ที่จะมาเล่าคือวันนี้ไปห้างเเก่งหนึ่งเราไม่ต่อยอยากไปค่ะเเล้วเค้าเจอที่ออกกำลังกายเราเลยประชดไปว่าเก็บเงินไปซื้อชักโครกเถอะคือเค้าจะไปซื้อชักโครกกันค่ะเเม่เราเป็นคนฮาๆเเม่เราตอบกลับมาว่าขอบคุณนะที่ห่วงเเม่5555 เรารู้สึกไม่ดีค่ะคือเราเสียใจเเต่กับทำให้เป็นเรื่องตลก พอกลับมาบ้านอยู่ๆพ่อเราค่ะก็พูดขึ้นมาว่าถ้าท่านไปไหนให้เราอยู่กับเเม่นะเราก็ตอบไปว่าไม่ต้องบอกสิ(ประมาณเเบบว่าจะได้ไม่เป็นห่วง)เเต่อยู่ๆท่านก็โมโหเเล้วบอกว่าจะได้ไม่ต้องคิดว่ากูเป็นอะไรกูเครียดเวลากูเห็นหน้า(ขออภัยในคำหยาบ)เราก็คิดไปว่าเเบบเค้าจะเอาเรื่องนี้มาพูดทำไมอยู่ๆก็พูดเหมือนอยากให้เรารู้อะค่ะว่าเค้าโกรธก็คล้ายเรียกร้องนะคะเเต่เราก็ไม่อะไรค่ะนั่งเงียบๆตอนเเรกเเม่ไม่ยอมคุยกับเราค่ะเเต่หลังๆเค้าก็คุย หลังจากทะเลาะกับพ่อไปเราขึ้นมาข้างบนเพื่อไม่ต้องเจอหน้าค่ะเเต่เเม่เราที่นอนข้างบนกับเดินหนีซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าทำไม พอสักพักเค้าเข้ามาเเล้วบอก"เห้ย...พ่อเป็นไรลูกทำไรพ่อ"เราก็งงนะคะเค้าคงคิดว่าเราจะฆ่าพ่อมั้งทั้งๆที่เราไม่ได้เเม้เเต่เถียงเค้าคงรักกันมากอะค่ะมันทำให้เรารู้สึกว่าเค้ายังรักเราอยู่รึป่าว

กะทู้นี้ไม่มีไรมากค่ะเเค่ระบายเเสดงความคิดเห็นกันได้นะคะ😊

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้😍