ผมสงสัยคำสอน สองข้อนี้ครับ คือพยายามค่อยๆคิด แต่ก็คิดไม่ได้ข้อสรุปว่าแท้จริงแล้ว

เราควรจะทำอย่างไร?

1. ตามความคิดของผม ผมสามารถตำหนิคนในครอบครัวผมได้ ถ้าทำอะไรที่ผิด เพราะแน่นอน การตำหนิมาจากความรักและห่วงใย
ที่นี่ถ้าคนนั้น ไม่ใช่คนในครอบครัว เช่น เพื่อนสนิท รุ่นพี่รุ่นน้อง หัวหน้าลูกน้อง - ผมตำหนิเพราะทำผิด(ผิดจริง) และตำหนิไม่ใช่เพราะโกรธเกลียด
ผมควรไม่ควรตำหนิครับ?


2. การมองแบบนี้ ถือว่าเป็นการมองที่ไม่มองให้เห็นความจริง หรือป่าวครับ?
เช่น ผมเป็นคนดี รักษาศีล 5 ถึง ศีล 8 ทุกวี่วัน ผมก็ยังมองเห็น ไอ้ชัยคนข้างบ้าน กินเหล้าตีเมียถีบลูกเป็นประจำ มีความรู้สึกขุนมัวในใจบ้าง
ผมมองแบบนี้ ผมเป็นคนดีจริงไหมครับ? (คนดีคืออะไร - นิยามกันเองได้เลยครับ)


ขอบคุณทุกคำตอบครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่