คือตอนนี้สถานะการความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่อยู่ในสถานะ คลุมเครือค่ะ ยังไม่ได้อย่ากัน ยังอยู่บ้านเดียวกันแต่เขาไม่ได้รักกันแล้วค่ะ คือแม่ไม่ยอมคุยกับพ่อ ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้มันเกิดอะไรขึ้นเพราะว่าเราไปอยู่ รร ประจำมาหลายปีค่ะกลับบ้านนานๆที แล้วก็เข้ามหาลัยต่อยิ่งไม่ได้กลับบ้านเข้าไปใหญ่ ละคือพอกลับมาก็รู้สึกว่าที่บ้านไม่เหมือนเดิมแล้วต่างคนต่างอยู่ ตอนแรกๆเราก็ทนๆไป บางทีพ่อก็ด่าแม่ให้ฟังบ้าง บางทีแม่ก็ด่าพ่อให้ฟังบ้าง เราเป็นคนเฉยๆค่ะก็รับฟังทั้ง 2 คน ด้วยความเราสนิทกับเขาทั้ง 2 คนเท่าๆกัน ไม่ได้สนิทกับใคมากกว่าเป็นพิเศษ ไอด้วยความฟังเฉยๆเขาก็คงไม่ได้คิดอะไรรึเปล่าก็พูดมาตลอดพูดมาเรื่อยๆ จนเดวนี้รู้สึกว่า แม่ด่าพ่อให้น้องฟัง เสี้ยมโน่น นี้นั่นไปเรื่อยๆ เรารู้สึกเริ่มไม่ใช่แล้วอ่ะค่ะ มันไม่ดีเลย แต่จะบอกแม่คงไม่กล้าหรอกค่ะ ยิ่งโตก็ยิ่งน้ำท่วมปาก คือเราโตแล้ว 20 กว่าแล้วอะค่ะ ก็พอรู้อะไรดีไม่ดี แต่น้องเรายังเด็กอยู่เหมือนกันอะค่ะ กลัวน้องเกลียดพ่อ แต่ก็ร็ว่าทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านี้ มีวิธีคิดยังไงให้เราสบายใจไหมคะ ตอนนี้มันทรมานมากๆ อยากให้เขาอย่ากันแล้วแยกกันอยู่ไปเลย จะได้ไม่ต้องมีใครทรมาน ต่างคนต่างแซะกันไปกันมาแบบนี้ เสาร์ อาทิต แทนที่จะอยู่ด้วยกันสบายใจ กลับเป็นวันที่เราทรมานที่สุดเพราะเขาอยู๋บ้านด้วยกันทั้งวัน ต้องทนฟังเขาแซะกัน เหนื่อยค่ะ ช่วยทีค่ะ