ของเรายกเลิกแล้ว ไม่รู้ว่าจะมีการขยายเวลา Work from home อีกไหม แต่พรุ่งนี้เราต้องไปทำงาน (หน่วยงานรัฐ ไม่หยุดวันแรงงาน)
ความรู้สึกของเรา หลังจากที่ไม่ต้องไปออฟฟิศหลายวัน แล้วจู่ๆ ก็ต้องไป เรารู้สึกเหมือนกำลังต้องกลับไปนรก 555+
ตอน Work from home ทำงานสบายมาก แค่หาหลักสูตรอบรมพัฒนาตัวเองไปวันๆ กับสรุปภาระงานที่เคยทำๆ มาส่งให้หัวหน้า
งานเข้าประชุมที่ตัวเองเป็นคนรันอยู่ก็ถูกเลื่อนออกไป ไม่ต้องประชุม ไม่ต้องทำรายงาน ไม่ต้องโดนหัวหน้าบ่น 

แต่ถ้าไปทำงาน ไม่มีวันไหนเลยที่จะไม่รู้สึกกดดันกับหัวหน้า เราทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจ ทำผิดพลาดอะไรก็กลายเป็นเรื่องใหญ่หมด
เวลาตำหนิเราก็ชอบตำหนิต่อหน้าธารกำนัล ไม่สนใจว่าเราจะรู้สึกยังไง เอาแต่พูดว่าอยากให้เราทำงานอย่างมีความสุขทุกวัน
แต่สิ่งที่เขาทำกับเรา มันห่างไกลจากคำว่าความสุขมาก เรามีความสุขไม่ลง มีแต่ความรู้สึกอึนๆ ชาๆ อยากลาออกจะแย่
แต่ยังไม่รู้ว่าถ้าออกแล้วจะไปทำงานที่ไหน จริงๆ ก็อยากอยู่ที่เดิม แต่ย้ายฝ่ายซะ เปลี่ยนหัวหน้าซะ แค่นั้นพอละ
แต่มันแย่ตรงที่ว่าผู้บริหารยังไม่ยอมให้เราย้าย เคยเรียกเราไปคุยแล้วก็รู้อยู่ว่าเรามีปัญหากับหัวหน้า บอกว่าจะรอดู 1 เดือน
นี่ก็ผ่านมาเกิน 1 เดือนแล้ว ปัญหาของเราก็ยังคารังคาซัง ถ้าผู้บริหารไม่ย้ายให้เรา เราก็ต้องลาออกก่อน ถึงจะไปสมัครฝ่ายอื่นได้
ถ้าไม่ลาออก ก็ต้องขอใบอนุญาตจากหัวหน้าเพื่อไปสมัคร (ซึ่งเราจะไม่ยอมขอแน่ๆ) งั้นก็ไว้รอดูผลการประเมินเดือนมิถุนายนละกัน
ว่าผลคะแนนมันจะแย่เหมือนครั้งก่อนไหม ถ้าแย่ เราก็คงลาออกจริงๆ สักที จะไม่ขออยู่ต่อให้เสียเกียรติ 555+

สรุปว่าสาระสำคัญของกระทู้นี้อยู่แค่ 4 บรรทัดแรกเท่านั้น 555+ แล้วคนอื่นๆ ที่จะต้องเริ่มไปทำงานวันแรกเหมือนเรา รู้สึกยังไงกันบ้าง