เนื่องจากป้า(พี่สาวของแม่เรา)เราพาหลานชายอายุ9ขวบมาให้เราดูแลในช่วงปิดเทอม+โควิดระบาด เพราะป้าเราไม่มีเวลาดูแลเพราะต้องออกไปทำงาน ปกติเราทำงานที่บ้านป้าเลยคิดว่าเราคงดูแลหลานได้บวกกับมีค่าจ่ายให้เราด้วยวันละ100บาท (ซึ่งเราก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง)
หลานเรามีการ พัฒนาการช้าเรียนรู้สิ่งต่างๆได้ช้ากว่าเด็กปกติทั่วไปในวัยเดียวกัน สมาธสั้นก็คือจะอยู่นิ่งไม่ได้นานและเป็นโรคซึมเศร้า
อาการเหล่านี้เราเพิ่งรู้จากแม่ของเราเมื่อไม่นานมานี่เอง เพราะก่อนที่เราจะมาอยู่บ้านเราทำงานที่อื่นมาก่อนทำให้ได้ไม่ค่อยจะได้รับรู้เรื่องของหลานคนนี้สัก เท่าไร หลานเรามีอาการแบบนี้มาตั้งแต่กำเนิด เนื่องจากแม่ของหลานใช้ยาเสพติดขณะตอนตั้งครรภ์หลาน(ประวัติของพ่อแม่เด็กไม่ค่อยดีเราขอไม่พูดถึงนะคะ) ซึ่งหลานเราอยู่ในการดูแลของป้าเราซึ่งเป็นย่าของหลานมาโดยตลอด
สิ่งที่เราต้องรับมือกับหลานมันเป็นสิ่งที่เราไม่เคยถูกสอนให้รับมือกับเด็กพิเศษแบบหลานมาก่อน ค่อนข้างจะรับมือยากมากๆสำหรับเรา
เวลาเราสอนรึพูดอะไรเขาจะรับรู้แค่ตอนนั้น แต่พอผ่านไปเขาก็จะทำเหมือนเดิม เช่นกินข้าวไม่เก็บจาน ต้องบอกให้กินข้าว อาบน้ำ กินยา(หลานต้องกินยาทุกวันเพื่อรักษาอาการ) ทุกครั้งทุกวันและจะมีนิสัยเอาแต่ใจเวลาป้าเราอยู่ด้วยเมื่อโดนขัดใจบางครั้งจะตีป้าเรา ซึ่งป้าเราก็ไม่ว่าไม่ตักเตือนว่าการทำแบบนี้มันไม่ดีนะ จะอยู่นิ่งได้ก็ต่อเมื่อได้เล่นมือถือรึดูยูทูป สามารถดูได้เป็นวันๆโดนไม่ลุกไปไหน(ตอนนี้เรากำลังควบคุมให้เขาเล่นน้อยลง)
เวลาที่เราสอนหนังสือ ถ้าเป็นคณิต-วิทย์ เขาจะมีความเข้าใจในระดับหนึ่งแต่ก็ยังช้ากว่าเด็กทั่วไป แต่จะมีปัญหาเรื่องวิชาภาษาทั้งไทย-อังกฤษ อ่านออกเขียนได้น้อยมากๆ บางครั้งออกเสียงไม่ชัด พูดไม่ชัดแม้ว่าจะเป็นภาษาไทยทั่วๆไปที่ใช่พูดทุกวัน เวลาที่เราถามเขาว่าอันนี้คืออะไรรึตอบว่าอะไร เมื่อเขาคิดไม่ออกก็จะแสดงอาการเหมือนคนปวดหัว มือกุมขมับทั้ง2ข้าง ซึ่งเราก็ต้องหยุดสอนทันทีเพราะแม่บอกเราว่าหลานจะอยู่ในภาวะกดดันไม่ได้ เขาจะทนไม่ได้เลย คือเราต้องใจเย็นสุดๆ ห้ามกดดันเขาเด็ดขาด และเขาไม่ชอบเรียนหนังสือ
สิ่งที่สร้างความหนักใจให้กับเราคือ เราไม่สามารถสอนให้เขาทำกิจวัตรประจำวันด้วยตัวเองได้ เขากินข้าว อาบน้ำใส่เสื้อผ้าอะไรเองได้ แต่ทุกอย่างต้องเป็นเรารึแม่เราที่ต้องคอยบอกให้ทำ เขาจะไม่ทำเองถ้าไม่มีคนบอก ถึงแม้ว่าเราจะบอกแล้วว่าไม่ต้องให้อาบอกทุกรอบนะครับ เราต้องทำเองได้แล้ว แต่ก็ไม่เป็นผลค่ะ
อีกปัญหาคือเป็นเด็กเลือกกินค่ะ เขาไม่สามารถกินไข่ข้าวได้ พวกอาหารต้มที่รสชาติจืคจะไม่กินเลย เด็กไม่กินผักเลือกกินเราพอเข้าใจได้ค่ะ แต่หลานเราเขาไม่กินอาหารหลายอย่างมากๆ จนเรากับแม่รู้สึกเหนื่อยใจ
เราอยากขอคำแนะนำจากผู้ปกครองรึใครก็ได้ที่มีลูกหลานที่อาการแบบนี้ รับมือกับพวกเขายังไงเหรอค่ะ
รับมือกับหลานอายุ9ขวบ ที่มีพัฒนาการช้า+สมาธิสั้น+โรคซึมเศร้ายังไงดี
หลานเรามีการ พัฒนาการช้าเรียนรู้สิ่งต่างๆได้ช้ากว่าเด็กปกติทั่วไปในวัยเดียวกัน สมาธสั้นก็คือจะอยู่นิ่งไม่ได้นานและเป็นโรคซึมเศร้า
อาการเหล่านี้เราเพิ่งรู้จากแม่ของเราเมื่อไม่นานมานี่เอง เพราะก่อนที่เราจะมาอยู่บ้านเราทำงานที่อื่นมาก่อนทำให้ได้ไม่ค่อยจะได้รับรู้เรื่องของหลานคนนี้สัก เท่าไร หลานเรามีอาการแบบนี้มาตั้งแต่กำเนิด เนื่องจากแม่ของหลานใช้ยาเสพติดขณะตอนตั้งครรภ์หลาน(ประวัติของพ่อแม่เด็กไม่ค่อยดีเราขอไม่พูดถึงนะคะ) ซึ่งหลานเราอยู่ในการดูแลของป้าเราซึ่งเป็นย่าของหลานมาโดยตลอด
สิ่งที่เราต้องรับมือกับหลานมันเป็นสิ่งที่เราไม่เคยถูกสอนให้รับมือกับเด็กพิเศษแบบหลานมาก่อน ค่อนข้างจะรับมือยากมากๆสำหรับเรา
เวลาเราสอนรึพูดอะไรเขาจะรับรู้แค่ตอนนั้น แต่พอผ่านไปเขาก็จะทำเหมือนเดิม เช่นกินข้าวไม่เก็บจาน ต้องบอกให้กินข้าว อาบน้ำ กินยา(หลานต้องกินยาทุกวันเพื่อรักษาอาการ) ทุกครั้งทุกวันและจะมีนิสัยเอาแต่ใจเวลาป้าเราอยู่ด้วยเมื่อโดนขัดใจบางครั้งจะตีป้าเรา ซึ่งป้าเราก็ไม่ว่าไม่ตักเตือนว่าการทำแบบนี้มันไม่ดีนะ จะอยู่นิ่งได้ก็ต่อเมื่อได้เล่นมือถือรึดูยูทูป สามารถดูได้เป็นวันๆโดนไม่ลุกไปไหน(ตอนนี้เรากำลังควบคุมให้เขาเล่นน้อยลง)
เวลาที่เราสอนหนังสือ ถ้าเป็นคณิต-วิทย์ เขาจะมีความเข้าใจในระดับหนึ่งแต่ก็ยังช้ากว่าเด็กทั่วไป แต่จะมีปัญหาเรื่องวิชาภาษาทั้งไทย-อังกฤษ อ่านออกเขียนได้น้อยมากๆ บางครั้งออกเสียงไม่ชัด พูดไม่ชัดแม้ว่าจะเป็นภาษาไทยทั่วๆไปที่ใช่พูดทุกวัน เวลาที่เราถามเขาว่าอันนี้คืออะไรรึตอบว่าอะไร เมื่อเขาคิดไม่ออกก็จะแสดงอาการเหมือนคนปวดหัว มือกุมขมับทั้ง2ข้าง ซึ่งเราก็ต้องหยุดสอนทันทีเพราะแม่บอกเราว่าหลานจะอยู่ในภาวะกดดันไม่ได้ เขาจะทนไม่ได้เลย คือเราต้องใจเย็นสุดๆ ห้ามกดดันเขาเด็ดขาด และเขาไม่ชอบเรียนหนังสือ
สิ่งที่สร้างความหนักใจให้กับเราคือ เราไม่สามารถสอนให้เขาทำกิจวัตรประจำวันด้วยตัวเองได้ เขากินข้าว อาบน้ำใส่เสื้อผ้าอะไรเองได้ แต่ทุกอย่างต้องเป็นเรารึแม่เราที่ต้องคอยบอกให้ทำ เขาจะไม่ทำเองถ้าไม่มีคนบอก ถึงแม้ว่าเราจะบอกแล้วว่าไม่ต้องให้อาบอกทุกรอบนะครับ เราต้องทำเองได้แล้ว แต่ก็ไม่เป็นผลค่ะ
อีกปัญหาคือเป็นเด็กเลือกกินค่ะ เขาไม่สามารถกินไข่ข้าวได้ พวกอาหารต้มที่รสชาติจืคจะไม่กินเลย เด็กไม่กินผักเลือกกินเราพอเข้าใจได้ค่ะ แต่หลานเราเขาไม่กินอาหารหลายอย่างมากๆ จนเรากับแม่รู้สึกเหนื่อยใจ
เราอยากขอคำแนะนำจากผู้ปกครองรึใครก็ได้ที่มีลูกหลานที่อาการแบบนี้ รับมือกับพวกเขายังไงเหรอค่ะ