คือว่ามันนานเเล้วเรื่องนี้เเต่อยากปรึกษาใครสักคนในโลกออนไลน์ เเต่บอกก่อนว่าเเม่ผมนั้นเคยคบผู้ชายมาหลายคนมากเริ่มจากเเต่งงานกับพ่อพี่สาว ก่อนจะเลิกเเละคบกับพ่อของผมจนกำเนิดผมมา เเต่พ่อผมสุภาพไม่ดีเลยเสียชีวิตจากโรคเเต่ว่าเเม่ผมก็เริ่มคบกับผู้ชายคนใหม่เรื่อยๆ เเละเเนะนำให้ผมรู้จัก เเต่บอกก่อนเลยนะว่าผมไม่เคยเรียกใครว่า "พ่อ" เเม้สักคนเเต่ผมจะเรียกชื่อเล่นสั้นๆ ไม่ก็ตั้งขึ้นเอง เวลาพูดเเล้วมันโครตหงุดหงิดมากไม่รู้ทำไมเเต่มันเวลาเรียกใครว่าพ่อผมจะกัดฟันตัวเองเเละพูดเเบบไม่เต็มใจ ผมทำเเบบนี้กับเเฟนเเม่มาหลายคน จนชินพอโตมา มีเเฟนเเม่คนปัจจุบันมาผมเรียกเขาว่า ช่าง เพราะผมเห็นเขาซ่อมรถ มอไซต์ หรือ เเอร์ ได้ เลยเรียกว่า ช่าง เขาทะเลาะกับเเม่บ่อยมากจนผมเครียดขนาดที่ต้องเปิดเพลงฟังไว้ข้างหูก่อนนอน จนผมร้องไห้ใต้ผ้าห่ม ก่อนมันเริ่มลดลง เเละ เริ่มทะเลาะมากขึ้นกว่าเดิม เคยมีครั้งหนึ่งเขาท้าให้เเม่ยิงเขา เเละเอาปืนมาให้ ผมโครตตกใจเเต่กลั้นใจหลับ จิตใจผมเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเเต่สิ่งที่เดียวที่ทำให้ผมมีความสุข คือ เพื่อนที่โรงเรียน มันทำให้ผมลืมเรื่องพ่อเเม่ ผมหายไปเลยเเละดื่มดำรสชาติของวัยเด็ก จนมาปัจจุบัน เขาเริ่มทะเลาะน้อยลง เเต่อาทิตย์ก็ทะเลาะกันเเรง เลยอยากปรึกษาว่าคนเป็นลูกควรทำยังไงเวลาพ่อเเม่ทะเลาะกัน ผมมักจะใส่หูฟังเพื่อทำให้ใจสงบ