นี่ไม่ใช่เรื่องของผมนะครับ ผมเลยวัยที่จะมีความรักกุ๊กกิ๊กไปนานแล้ว มันเป็นเรื่องของรุ่นน้องในบริษัท ไม่สิรุ่นลูกมากกว่าเพราะผมแก่จนเป็นพ่อพวกเค้าได้แล้ว

มีผู้หญิงคนนึงในบริษัทหน้าตาค่อนข้างดี เธอคุยให้คนอื่นฟังตลอดว่าสเปคผู้ชาย เธอชอบผู้ชายดูแลตัวเอง เนี๊ยบ แต่งตัวดี มีความเป็นผู้นำ เอาอกเอาใจเก่ง 
มีผู้ชายมาจีบเธอเยอะคนที่ตรงสเปคเธอก็มีหลายคนที่เข้าหาเธอแต่เธอก็ไม่ได้ชอบใครจริงจัง แต่สุดท้ายเธอได้แฟนไม่ตรงสปคเธอซักอย่างผู้ชายไม่ได้เนี๊ยบหรือแต่งตัวดีอะไรออกจะปล่อยตัวสบายๆด้วยซ้ำ ผมก็บางวันไม่เซ็ทหัวยุ่งๆมาทำงาน หนวดก็โกนบ้างไม่โกนบ้าง แต่งตัวมาทำงานส่วนใหญ่ก็เสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบ ที่สำคัญที่สุดบุคคลิกก็ไม่ได้ดูเอาใจใครเก่งอะไรออกจะเป็นคนซื่อๆพูดน้อยเอาแต่ยิ้มด้วยซ้ำไป เธอเป็นคนจีบผู้ชายคนนี้ก่อนด้วยนะครับ ทำงานอยู่บริษัทเดียวกันนี่แหละแต่คนละแผนกอยู่คนละชั้น เธอตามจีบผู้ชายคนนี้จนติด ใครๆก็ถามกันหมดทำไมเป็นคนนี้ไม่ตรงสเปคเธอเลยนิ เธอตอบว่า “ไม่รู้เหมือนกัน หนูชอบ”

ทุกวันนี้เด็กสองคนนั้นเป็นแฟนกันแล้วครับภาพที่คนในบริษัทเจอบ่อยคือเธอจะบ่นแฟนเธอว่า ทำไมไม่ยอมโกนหนวด หนวดยาวแล้ว กับบ่นว่าทำไมแฟนลืมทาครีมบำรุงผิวที่เธอจัดไว้ให้ เห็นแล้วน่ารักดีครับ

ถ้าเป็นยังงี้ผู้หญิงจะตั้งจะบอกสเปคผู้ชายไปทำไมกันครับ ในเมื่อหลายคนถึงเวลาจริงๆก็ไม่ได้ชอบคนที่ตรงสเปค บอกว่าไม่มีสเปค ถ้าเจอคนถูกใจก็ชอบไปเลยไม่ดีกว่าเหรอครับ จะมาตั้งสเปคกันทำไม เห็นวัยรุ่นโสดสมัยนี้ชอบพูดกันว่าแฟนฉันจะต้องเป็นยังงั้นยังงี้